Bristol Bloodhound
Obrona przeciwlotnicza - całokształt sił, środków i przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie lub ograniczenie do minimum oddziaływania lotnictwa nieprzyjaciela na wojska, ludność i obiekty na polu walki i na tyłach wojsk własnych.Prawdopodobieństwo – ogólne określenie jednego z wielu pojęć służących modelowaniu doświadczenia losowego poprzez przypisanie poszczególnym zdarzeniom losowym liczb, zwykle z przedziału jednostkowego (w zastosowaniach często wyrażanych procentowo), wskazujących szanse ich zajścia. W rozumieniu potocznym wyraz „prawdopodobieństwo” odnosi się do oczekiwania względem rezultatu zdarzenia, którego wynik nie jest znany (niezależnie od tego, czy jest ono w jakimś sensie zdeterminowane, miało miejsce w przeszłości, czy dopiero się wydarzy); w ogólności należy je rozumieć jako pewną miarę nieprzewidywalności.
Silnik strumieniowy (ang. ramjet) jest specyficzną odmianą silnika odrzutowego - nie ma żadnych części ruchomych. Jego konstrukcja jest pozornie prosta: komora spalania z dyszą, wtryskiwacze paliwa i stabilizatory płomienia.
Bristol Bloodhound - brytyjski przeciwlotniczy zestaw rakietowy używany od końca lat 50. do lat 90. XX wieku.
Historia[ | edytuj kod]
Bloodhound został zaprojektowany w zakładach Bristol Aeroplane Company w ramach programu o kryptonimie Red Duster. Zgodnie zamierzeniami miał stać się standardową bronią brytyjskiej obrony przeciwlotniczej uzupełniając zestaw Thunderbird przeznaczony do obrony wojsk lądowych. Bloodhound Mk I wszedł do uzbrojenia w 1958 roku. Poza RAF był używany także przez wojska szwedzkie (jako Rb.65). W 1964 roku do uzbrojenia weszła wersja Mk 2 wyposażona w silniejsze silniki i nowocześniejszy radar naprowadzający rakiety na cel dzięki czemu wzrósł zasięg zestawu, prawdopodobieństwo trafienia, a także zmniejszono minimalny pułap atakowanych celów. Wersja Mk 2 znalazła się także na uzbrojeniu armii szwedzkiej (jako Rb.68), a także szwajcarskiej (BL-64).
Z uzbrojenia armii brytyjskiej zestawy tego typu zostały wycofane w 1991 roku.
Opis[ | edytuj kod]
Pocisk zestawy Bloodhound startował przy pomocy czterech silników rakietowych na stałe paliwo. Po osiągnięciu odpowiedniej prędkości uruchamiały się dwa silniki strumieniowe zamocowane do kadłuba pylonami, a silniki rakietowe były odrzucane. Pocisk był naprowadzany półaktywnie na cel podświetlany przez radar naziemny. Głowica bojowa prętowa detonowana przy pomocy zapalnika zbliżeniowego.
Dane taktyczno techniczne pocisku[ | edytuj kod]
Bibliografia[ | edytuj kod]
- Michael J.H. Taylor: Missiles of the World. Nowy Jork: Charles Scribner's Sons, 1980. ISBN 0-864-16593-7.