Brandenburg an der Havel
Księstwo Kopanickie – dawne księstwo słowiańskie, leżące na terytorium plemienia Sprewian (ob. wschodnia część landu Brandenburgii).Józef Horst (ur. 1914 w Zakrzewie, zm. 3 lutego 1942 w Brandenburgu) – harcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech, działacz narodowy mniejszości polskiej w międzywojennych Niemczech, członek Związku Polaków w Niemczech.
Królestwo Czech (czes. České království) – historyczne państwo istniejące od momentu koronacji Wratysława II na króla Czech. Po jego śmierci Czechy znów stały się księstwem. Ponownie istniało królestwo w czasie panowania Władysława II. Od czasów Przemysła Ottokara I tytuł królewski był dziedziczny. Po wygaśnięciu dynastii Przemyślidów w 1306 r. Czechy przeszły pod panowanie Luksemburgów. Od 1356 r. król Czech był jednym z elektorów Rzeszy. Po bezpotomnej śmierci Ludwika II Jagiellończyka w 1526 r. Czechy dostały się pod panowanie Habsburgów. Od 1849 r. kraj koronny Cesarstwa Austrii, obejmujący obszar Czech właściwych. W wyniku rozpadu Austro-Węgier po I wojnie światowej Królestwo Czech weszło w skład Czechosłowacji.
Brandenburg an der Havel (powszechnie stosowna jest również forma skrócona Brandenburg; hist. pol. Branibór lub Branibórz, hist. cz. Branibor) – miasto na prawach powiatu w Niemczech w kraju związkowym Brandenburgia, położone nad rzeką Hawelą.
Historia[ | edytuj kod]
Pierwotnie słowiańska Brenna, gród plemienia Stodoran, od 948 roku z przerwami siedziba biskupstwa. W latach 1154–1157 gród księcia Stodoran Jaksy z Kopanicy, lennika Polski. W 1157 został zdobyty przez margrabiego Marchii Północnej Albrechta Niedźwiedzia i ustanowiony stolicą Marchii Brandenburskiej. W latach 1373–1415 wraz z Marchią Brandenburską pod panowaniem Królestwa Czech w granicach, których nosił czeską nazwę Branibor. W 1417 miasto utraciło stołeczny status na rzecz Berlina. Znacząco ucierpiało w trakcie wojny trzydziestoletniej. W 1715 doszło do połączenia Starego Miasta i Nowego Miasta. Od 1871 w granicach Niemiec. Od 1881 roku należał do rejencji rejencji poczdamskiej w prowincji Brandenburgia. W latach 1949–1990 leżał w granicach Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
Zabytki[ | edytuj kod]
Demografia[ | edytuj kod]
Polacy w Brandenburgu[ | edytuj kod]
W latach 1154–1157 jako część Księstwa Kopanickiego miejscowość stanowiła lenno Polski. W drugiej połowie XII wieku w miejscowej katedrze została pochowana polska księżniczka Judyta Bolesławówna. W 1884 roku w Brandenburgu urodził się wiceadmirał Józef Unrug. W latach 1942–1944 w Brandenburgu zostali straceni przez Niemców Józef Horst, Maksymilian Golisz i Wacław Ławrentjew.
Gospodarka[ | edytuj kod]
Ośrodek przemysłowy; stalownia i walcownia. Port nad kanałem łączącym Hawelę z Łabą i Kanałem Śródlądowym oraz stocznia rzeczna.
Transport[ | edytuj kod]

Ważny węzeł drogowy i kolejowy ze stacją Brandenburg Hauptbahnhof. Dodatkowo w mieście działają trzy linie tramwajowe.
Współpraca międzynarodowa[ | edytuj kod]



Przypisy[ | edytuj kod]
- W. Dzwonkowski, 1918. Prahistorja ziem polskich. Słowiańszczyzna pierwotna. Początki polskiej kultury i organizacji. Warszawa; mapa.
- Wacław Sobieski, Dzieje Polski, Warszawa 1923, s. 19.
- Jerzy Krasuski, Polska-Niemcy. Stosunki polityczne od zarania po czasy najnowsze, Wrocław: Ossolineum, 2009, s. 57, ISBN 978-83-04-04985-7, OCLC 750890813 .