Bohdan Czeszko
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Polska Partia Robotnicza (PPR) – partia polityczna utworzona w czasie niemieckiej okupacji, 5 stycznia 1942 roku, w Warszawie z inicjatywy przybyłych z ZSRR polskich komunistów z tzw. Grupy Inicjatywnej (zrzuconych przez lotnictwo radzieckie na spadochronach 28 grudnia 1941 w okolicach Wiązowny), poprzez połączenie organizacji Związek Walki Wyzwoleńczej (utworzonej we wrześniu 1941) z kilkoma istniejącymi konspiracyjnymi grupami komunistycznymi, takimi jak: „Młot i Sierp”, Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR, Grupa Biuletynu Radiowego, Spartakus, Sztandar Wolności oraz grupa „Proletariusz”.Armia Ludowa (AL) – komunistyczna konspiracyjna organizacja zbrojna Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w okupowanej przez III Rzeszę Polsce, utworzona na mocy dekretu Krajowej Rady Narodowej z 1 stycznia 1944, która była formalnym zwierzchnikiem, ale faktycznie była nim Polska Partia Robotnicza. Pierwszym Naczelnym Dowódcą AL został mianowany Michał Żymierski, ps. „Rola”.
Bohdan Władysław Czeszko, ps. „Agawa” (ur. 1 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1988 tamże) – polski pisarz, scenarzysta i publicysta, poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys[ | edytuj kod]
Absolwent Państwowego Liceum Plastycznego. W czasie wojny od 1942 żołnierz Gwardii Ludowej i Armii Ludowej w Warszawie, ps. „Agawa”, członek ZWM. Brał udział m.in. w zamachu na Cafe-Club. Walczył w powstaniu warszawskim w batalionie AL „Czwartaków” na Woli, Starówce i Śródmieściu, jako sierżant i zastępca Lecha Matawowskiego „Mirka”, pełniąc funkcję szefa batalionu. Ranny podczas walk na Woli 6 sierpnia 1944. Po upadku powstania nadal działał w konspiracji w Częstochowie, po czym w marcu 1945 wstąpił do 2 Armii Wojska Polskiego. Został ranny podczas forsowania Nysy. Po wojnie działał w PPR i PZPR.
Po zakończeniu wojny studiował w Akademii Sztuk Pięknych i podjął działalność literacką. Debiutował w 1948 tomem opowiadań Początek edukacji. Autor powieści o tematyce okupacyjnej i wojennej, między innymi Pokolenia z 1951. Powieść ta, opisująca historię Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, nie należy do wzorcowych utworów socrealistycznych, jednak powiela wiele kłamstw historycznych na temat m.in. mordu w Katyniu, powstania warszawskiego oraz żołnierzy AK i NSZ. Została zekranizowana przez Andrzeja Wajdę w 1954. Był także autorem Trenu z 1961, który został negatywnie oceniony przez ówczesną oficjalną krytykę za „pacyfizm i czarnowidztwo”.
W latach 1954–1963 redaktor „Przeglądu Kulturalnego”, później zastepca redaktora naczelnego warszawskiej „Kultury”. Od 1965 do 1980 był posłem na Sejm PRL z ramienia PZPR.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]