Bohater
Przeczytaj także...
Legendy arturiańskie – zbiór opowieści związanych z legendarnym królem Arturem i rycerzami Okrągłego Stołu. Odnaleźć w nich można ślady wydarzeń historycznych i wpływy wielu kultur, szczególnie mitologii celtyckiej, wierzeń chrześcijańskich, oraz średniowiecznej kultury dworskiej.Idea (gr. ιδέα) – jedno z głównych pojęć filozoficznych, wprowadzone przez Platona, rozumiane przez niego jako niematerialny byt, który nie jest nam bezpośrednio dany. W metafizyce platońskiej (ontologii) przez idee rozumie się tożsame z sobą, niezłożone, niezmienne i doskonałe byty duchowe, poznawalne rozumowo i będące realnymi odpowiednikami pojęć powszechnych oraz wzorami zmiennych rzeczy materialnych.
Antybohater – pierwszoplanowa postać literacka lub filmowa, niemająca jednak cech bohatera lub mająca je w niewielkim stopniu. Antybohater może mieć cechy negatywne, będące zaprzeczeniem cech heroicznych bądź może być tych ostatnich pozbawiony albo posiadać je w bardzo ograniczonym stopniu (może być fajtłapą, tchórzem, nieudacznikiem, leniem). Antybohater dokonuje czasem czynów heroicznych, jednak sposób, w jaki to robi bądź jego intencje niekoniecznie są heroiczne.
Legendy arturiańskie – zbiór opowieści związanych z legendarnym królem Arturem i rycerzami Okrągłego Stołu. Odnaleźć w nich można ślady wydarzeń historycznych i wpływy wielu kultur, szczególnie mitologii celtyckiej, wierzeń chrześcijańskich, oraz średniowiecznej kultury dworskiej.Idea (gr. ιδέα) – jedno z głównych pojęć filozoficznych, wprowadzone przez Platona, rozumiane przez niego jako niematerialny byt, który nie jest nam bezpośrednio dany. W metafizyce platońskiej (ontologii) przez idee rozumie się tożsame z sobą, niezłożone, niezmienne i doskonałe byty duchowe, poznawalne rozumowo i będące realnymi odpowiednikami pojęć powszechnych oraz wzorami zmiennych rzeczy materialnych.
Antybohater – pierwszoplanowa postać literacka lub filmowa, niemająca jednak cech bohatera lub mająca je w niewielkim stopniu. Antybohater może mieć cechy negatywne, będące zaprzeczeniem cech heroicznych bądź może być tych ostatnich pozbawiony albo posiadać je w bardzo ograniczonym stopniu (może być fajtłapą, tchórzem, nieudacznikiem, leniem). Antybohater dokonuje czasem czynów heroicznych, jednak sposób, w jaki to robi bądź jego intencje niekoniecznie są heroiczne.
Bohater – osoba, która odznaczyła się niezwykłymi czynami, męstwem, pomocą i ofiarnością wobec innych ludzi. Tytułem „bohater” określa się także postać w utworze literackim, filmie, Biblii itp. – zastępuje się jednak go terminem postać literacka, jako że słowo bohater posiada ograniczone konotacje heroizmu i pierwszoplanowości. Nazwa ma pochodzenie irańskie – bahadur - mężny, atleta itp., lub węgierskie bátor – dzielny, stąd przydomek króla Stefana Batorego. W języku staropolskim odpowiednikiem było słowo gardzina, podobnie w czeskim i słowackim hrdina.
Wędrówka na Zachód (chin. upr. 西游记, chin. trad. 西遊記, pinyin Xīyóujì, Wade-Giles Hsi-yu chi) – jedna z czterech klasycznych powieści chińskiej literatury, autorstwa Wu Cheng’ena.Bóg lub bóstwo – istota nadprzyrodzona, której istnienie postuluje większość religii. Zajmuje się nim teologia i filozofia, gdzie jest ono uważane za zagadnienie metafizyczno-egzystencjalne. Ze względu na duże zróżnicowanie rozumienia tego pojęcia, trudno jest o jego jednoznaczną definicję (co dodatkowo utrudniają założenia teologiczne związane z tym zagadnieniem, pochodzące z poszczególnych religii). Jako najbardziej różniące się od siebie, należy wyodrębnić definicje używane przez religie politeistyczne i monoteistyczne, deizm, panteizm oraz panenteizm.
Osoby będące bohaterami często doczekują się poświęconych im dzieł literackich, opowieści w postaci legend, mitów czy epopei. W wielu przypadkach opisywani bohaterowie nie musieli w ogóle istnieć w rzeczywistości, lub ich istnienie jest wątpliwe. Społeczne uznanie jako bohaterowie zyskują ci, których dokonania są w danym społeczeństwie, kulturze i epoce uznawane za ważne, niebezpieczne, nadzwyczajne i trudne.
Heros (stgr. ἥρως "bohater") – w mitologii greckiej postać zrodzona ze związku człowieka i boga. Herosi mieli nadzwyczajne zdolności, jak wielka siła, spryt lub inne przymioty. Byli dowodem przenikania się świata bogów i ludzi.George Frederick Watts (ur. 23 lutego 1817 w Londynie, zm. 1 lipca 1904 w Compton) – angielski malarz i rzeźbiarz, symbolista. Malował portrety, tematy historyczne i alegoryczne, związany z prerafaelitami. Członek Royal Academy od 1897 r.
Istniejący w zachowanych w kulturze dziełach czy opowieściach bohaterowie są zazwyczaj osobami, które działają zgodnie z przyjętymi imperatywami kulturowymi i są wzorcami moralnymi dla społeczności. Pełnią także często funkcję wychowawczą w socjalizacji jednostki. W mitologiach bohaterowie są osobami, które zazwyczaj potrafią dokonać czynów, jakie przysługują tylko bogom.
Zawisza Czarny z Garbowa herbu Sulima (łac. Zawissius Niger de Garbow et Rożnów; ur. ok. 1370 w Garbowie, zm. 12 czerwca 1428 w Golubacu) – sławny polski rycerz, niepokonany w licznych turniejach, symbol cnót rycerskich; starosta kruszwicki od 1417, starosta spiski od 1420.Socjalizacja (łac. socialis = społeczny) – proces (oraz rezultat tego procesu) nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań, obowiązujących w danej zbiorowości. Socjalizacja trwa przez całe życie człowieka, lecz w największym nasileniu występuje, gdy dziecko rozpoczyna życie w społeczeństwie. Największą rolę na tym etapie odgrywają jego rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy oraz instytucje (takie jak szkoła czy Kościół).
Spis treści
Ujęcie pojęcia w biologii ewolucyjnej[]
W biologii ewolucyjnej używa się pojęcia bohater na określenie osobnika, który poświęca się na rzecz danej populacji, z którą jest spokrewniony, przyczyniając się tym samym do jej przetrwania. Richard Dawkins tłumaczy zachowania typowe dla bohaterów jako wynik ewolucji na poziomie doboru genowego, gdzie geny, których nosicielem jest bohater mają większe szanse przetrwania, dzięki jego samopoświęceniu. Z punktu widzenia memetyki działanie bohaterów przyczyniają się do przetrwania, a nawet ekspansji pewnych idei.
Postać gracza lub bohater gracza – osoba lub istota, w którą wciela się gracz podczas sesji gry fabularnej lub komputerowej. W grze fabularnej bohater od początku jest tworzony przez kierującego nim gracza – dotyczy to wyglądu, stylu ubierania, mówienia, a często także samej przeszłości i znajomości. W trakcie gry gracz steruje poczynaniami bohatera, podejmuje za niego wszystkie decyzje i kreuje jego osobowość. Zazwyczaj postać gracza, o ile nie ginie w trakcie sesji, jest przez długi czas odgrywana przez danego gracza, czasami w różnych kampaniach i u różnych mistrzów gry. Pozostałe postacie, w które wciela się mistrz gry nazywane są bohaterami niezależnymi. Podczas terenówek i LARP-ów gracze stosują charakteryzację, aby zewnętrznie przypominać odgrywaną postać i przez to pełniej ją wyrażać, a także by lepiej wczuwać się w rolę lub też ułatwiać to innym.Postać literacka (porte parole, bohater literacki) – fikcyjna osoba ukazana w świecie przedstawionym dzieła literackiego. Może być tożsama z podmiotem mówiącym dzieła (liryka, narratorzy pamiętników itp.), ale najczęściej jest od niego różna (epika, dramat). Jest uwidoczniana w tekście przez opis – cech wyglądu i charakteru oraz działań, a także może wyrażać w tekście swoje myśli i odczucia. Natomiast jej sposób zaistnienia w świecie przedstawionym jest uzależniony od motywacji i charakterystyki.
Przykłady bohaterów istniejących w dziełach literackich i filmowych[]
Czterech bohaterów z klasycznej chińskiej powieści Podróż na Zachód
Zobacz też[]
Przypisy
- Henryk Markiewicz, Postać literacka i jej badanie, W: Autor – podmiot literacki – bohater. Z dziejów form artystycznych w literaturze polskiej (zbiór.), Wrocław 1983
- Krzysztof Kwaśniewski, Społeczne rodowody bohaterów, Warszawa 1977
- Carl Gustav Jung, "Symbole und Traumdeutung", w: Gesammelte Werke, t. 18/1, s. 259
Herakles (gr. Ἡρακλῆς Hēraklēs, Ἡρακλές Hēraklés, łac. Heracles, Hercules, Alkajos, Palajmon) – w mitologii greckiej jeden z herosów, syn Zeusa i śmiertelniczki Alkmeny. Jego rzymskim odpowiednikiem był Herkules. Znany był z wielkiej siły, męstwa, zapaśnictwa i umiejętności wojennych, zwłaszcza celnego strzelania z łuku. Lubiany przez Zeusa i Atenę, był prześladowany przez zazdrosną Herę.Bohater Federacji Rosyjskiej (ros. Герой Российской Федерации) - najwyższy tytuł honorowy Rosji.
Warto wiedzieć że... beta
Populacja biologiczna – zespół organizmów jednego gatunku żyjących równocześnie w określonym środowisku i wzajemnie na siebie wpływających, zdolnych do wydawania płodnego potomstwa. Nie jest to jednak suma osobników jednego gatunku, a zupełnie nowa całość.
Bohater kulturowy - mityczna istota opiekuńcza, zwykle o boskich cechach i zdolnościach, pomagająca ludziom zwłaszcza w początkowym okresie ich istnienia. Postać półboska lub boska obecna w mitologiach wielu kultur wszystkich kontynentów. Obdarowuje przodków ogniem i światłem, chroni przed potworami i złymi duchami, uczy rozmaitych podstawowych czynności niezbędnych w danej kulturze do przetrwania - budowy domów, polowania, uprawy roli, itp.
Epos (gr. έπος, epos = słowo), także: ‘epopeja’, ‘poemat heroiczny’, czasem również ‘poemat epicki’ – jeden z głównych i najstarszych gatunków epiki.
Bohater Pracy Socjalistycznej (ros. Герой Социалистического Труда) to tytuł przyznawany w latach 1938-1991 przez Radę Najwyższą ZSRR za szczególne zasługi dla Państwa Radzieckiego. Wraz z tytułem przyznawano Order Lenina, Medal Sierp i Młot oraz dyplom Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Pierwszy tytuł ten uzyskał Józef Stalin w 1939 roku.
Zorro (hiszp. Lis) − postać fikcyjna znana jako obrońca uciśnionych Kalifornijczyków, żyjących pod rządami brutalnych gubernatorów, oparta na postaci historycznego kalifornijskiego banity, Joaquina Muriety. Postać Zorra stworzył pisarz Johnston McCulley i po raz pierwszy pojawił się on w powieści The Curse of Capistrano w roku 1919.
Bohater Związku Radzieckiego (ros. Герой Советского Союза – Gieroj Sowietskogo Sojuza) – najwyższy tytuł honorowy ZSRR.
Sir Galahad – jeden z Rycerzy Okrągłego Stołu, nieślubny syn Lancelota, który spłodził go nieświadomie z Elaine z Corbenic – jedną z czarodziejek pilnujących świętego Graala myśląc, że to Ginewra. Jako najczystszy spośród rycerzy zdobył świętego Graala. Galahad był niezwyciężony w boju i pozostał jedynym rycerzem, który zdołał wysadzić z siodła Lancelota w bezpośrednim starciu. Według niektórych interpretacji jest rycerskim symbolem Jezusa.