• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Bitwa pod Kastorowe

    Przeczytaj także...
    Pretorianie (łac. praetoriani, Praetoriae Cohortes) – kohorty pretoriańskie. Nazwa oddziałów pochodzi od słowa praetorium, oznaczającego namiot dowódcy w obozie.Oblężenie Placencji – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 69 n.e. w czasie wojny domowej w Imperium Rzymskim (tak zwany rok czterech cesarzy).
    Bellona – dom wydawniczy, specjalizujący się w literaturze historycznej oraz militarnej. W jego ofercie znajdują się także kryminały, powieści historyczne i fantastyczne, oraz albumy, kalendarze, bajki i inna literatura dziecięca i wszelkiego rodzaju poradniki pomocne w życiu codziennym.

    Bitwa pod Kastorowe – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 69 n.e. w czasie wojny domowej w Imperium Rzymskim (tak zwany rok czterech cesarzy).

    Po nieudanym oblężeniu Placencji, Cecyna odstąpił od miasta kierując się w stronę Cremony. Na wieść o nadciągających mu z pomocą oddziałach Walensa, zdecydował się przyśpieszyć swoje działania pokonując wojska Marka Salwiusza Otona. W obozie Otona tymczasem doszło do zmiany głównodowodzącego. Na czele piechoty stanął, znany z kampanii przeciwko Budyce, Gajusz Swetoniusz Paulinus, dowódcą kawalerii był Mariusz Celsus.

    Cremona – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, nad rzeką Pad, stolica prowincji Cremona. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkują 69 444 osoby, 992,1 os./km². Cremona leży na lewym brzegu Padu, na wschód od Piacenzy.Marcus Salvius Otho, pol. Othon lub Oton (ur. 28 kwietnia 32, Ferentino - zm. 16 kwietnia 69, Brescello) – cesarz Rzymu w 69 roku.

    W odległości 12 km od Cremony w rejonie Kastorowe (Locus Castorum), Cecyna przygotował zasadzkę nakazując wojskom pomocniczym ukrycie się w lesie, kawalerii zaś sprowokowanie przeciwnika do marszu w miejsce ukrycia wojsk. Plany zasadzki zostały jednak wyjawione Paulinusowi oraz Celsusowi, którzy ustawili swoje wojsko do bitwy. Bitwę rozpoczął pozorowany atak jazdy Cecyny, który nie wywabił jednak przeciwnika w zasadzkę. Wojsko Paulinusa zamiast ścigać przeciwnika, cofnęło się prowokując pozostałe oddziały Cecyny do ataku. W wyniku pościgu oddziały te zostały otoczone przez jazdę Paulinusa, który jednak nie wysłał swojej piechoty do całkowitego rozbicia przeciwnika. Umożliwiło to wojskom Cecyny ucieczkę w kierunku lasu, skąd podjęły kolejny atak na oddział pretorian, któremu zadano znaczne straty. Wówczas to nastąpił decydujący atak piechoty Paulinusa, który rozbił przeciwnika, zmuszając go do ucieczki. Obawiając się wprowadzenia kolejnych wojsk Cecyny, zwycięski Paulinius nakazał powstrzymanie pościgu, tracąc tym samym okazję do zniszczenia armii przeciwnika. Dzięki temu oddziały Cecyny mogły bez przeszkód połączyć się z wojskami Walensa, a ich liczba wzrosła do 60 000 ludzi.

    Swetoniusz Paulinus (Gaius Suetonius Paulinus) – żył w I w. n.e. Był wodzem rzymskim za czasów Klaudiusza i Nerona. W 41 roku prowadził kampanię przeciwko Berberom w Mauretanii. W 42 roku obrany konsulem. Będąc namiestnikiem Brytanii w latach 59-61, powiększył jej obszar do wybrzeży Morza Irlandzkiego. Próbował zdobyć wyspę Mona, gdzie mieściło się centrum druidyzmu, lecz w dalszej likwidacji inteligenckiej kasty druidów przeszkodził mu wybuch rebelii pod wodzą wielkiej celtyckiej królowej Boudiki. Mimo serii klęsk, Swetoniusz zdławił powstanie dzięki jednej bitwie rozegranej w okolicy dzisiejszego Fenny Stratford. Wkrótce po tym został odwołany przez cesarza Nerona, który obawiał się wybuchu nowego powstania spowodowanego surowością Swetoniusza w rozprawie z rebeliantami. W 69 roku Swetoniusz poparł Otona w jego walce o cesarski tron. Brał jeszcze udział w (przegranej) bitwie pod Bedriakum. Zmarł wkrótce po ułaskawieniu przez Witeliusza.Boudika, inaczej Budyka, Boadicea lub Boudicca (ur. 22 n.e., zm. 61 n.e.; jej imię oznacza Zwycięstwo) – królowa Icenów zamieszkujących wschodnią Brytanię. Wykorzystując nieobecność rzymskiego namiestnika Brytanii, Swetoniusza Paulinusa, który w tym czasie oblegał twierdzę druidów Mona na wyspie Anglesey, przy północnym wybrzeżu Walii, około 60 roku n.e. wznieciła powstanie przeciw Rzymianom, odpowiadając w ten sposób na falę terroru i poniżeń, jaka stała się udziałem Icenów po śmierci jej męża Prasutagusa.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Gazda 2008 ↓, s. 181–182.
    2. Gazda 2008 ↓, s. 182–183.

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Stephen Dando-Collins: Machina do zabijania. XIV legion Nerona. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11255-1.
  • Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.
    • Cesarstwo rzymskie – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny. Przyjmuje się, że początkiem cesarstwa był rok 27 p.n.e., kiedy Gajusz Oktawiusz otrzymał od senatu tytuł augusta (wywyższony przez bogów). Potwierdzało to pozycję Oktawiana jako najważniejszej osoby w państwie i przyniosło definitywny koniec republice rzymskiej.




    Reklama

    Czas generowania strony: 0.011 sek.