Bitwa pod Bouvines
Encyklopedia PWN – encyklopedia internetowa, oferowana – bezpłatnie i bez konieczności uprzedniej rejestracji – przez Wydawnictwo Naukowe PWN. Encyklopedia zawiera około 122 tysiące haseł i 5 tysięcy ilustracji.Wasal (łac. vassus, z celt. gwas, sługa) – we wczesnym średniowieczu osoba wolna oddająca się pod opiekę seniora w akcie komendacji. W zamian za lenno wasal zobowiązywał się służyć wiernie seniorowi radą i pomocą orężną. Uroczystą ceremonią przekazania lenna była inwestytura. Później wasal to osoba, która złożyła hołd lenny i przysięgę na wierność. Wasal sam mógł mieć wasala, dla którego był seniorem. Czyli oddawał mu w opiece fragment ziemi, którą sam otrzymał od własnego seniora. Z uwagi na popularność zasady w feudalizmie europejskim wasal mojego wasala nie jest moim wasalem stosunki lenne tworzyły skomplikowaną strukturę społeczną.
Ferdynand Portugalski (port. Fernando; starofrancuski Ferrand) (ur. 24 marca 1188, zm. 27 lipca 1233 w Noyon) – infant portugalski, szóste dziecko króla Sancha I i Dulce Berenguer. Był hrabią Flandrii dzięki małżeństwu z Joanną Flandryjską (spowinowaconą z ciotką Ferdynanda, Teresą), starszą córką cesarza łacińskiego Baldwina.
Bitwa pod Bouvines – starcie zbrojne, które miało miejsce 27 lipca 1214 roku.
Była to rozstrzygająca bitwa pomiędzy rodami Welfów i Staufów, rozgrywająca się poza terenem Niemiec. Główną rolę odegrał tym razem król Francji Filip II August, który poróżnił się z królem angielskim Janem bez Ziemi. Plany króla Francji dokonania inwazji na Anglię spełzły na niczym, wobec czego król francuski zebrał wojsko w celu ukarania swojego wasala, hrabiego Flandrii Ferdynanda Portugalskiego, który przeszedł na stronę Anglii. Ponieważ Filipowi nie udało się pokonać Ferdynanda, swoją szansę pokonania Francji zwietrzył tym razem Jan bez Ziemi i w lutym 1214 r. wyruszył do południowej Francji, gdzie zamierzał odbić swoje utracone posiadłości. Do króla angielskiego przyłączył się cesarz Otton IV z rodu Welfów, który zaatakował z północy.
W czerwcu 1214 r. Anglicy po zdobyciu Anjou zostali w końcu przez Francuzów zepchnięci na północ. W ślad za uciekającymi wrogami Francuzi ruszyli do Flandrii, gdzie w okolicach Bouvines w dniu 27 lipca starli się z siłami cesarza Ottona IV i Jana bez Ziemi. Relację z przebiegu bitwy opisał kronikarz Wilhelm Bretończyk(ang.). Bitwa była zacięta, a król francuski cudem uniknął śmierci po tym, gdy ściągnięto go z konia. W czasie bitwy godło Francji trzymał rycerz Gallon z Montigny.
O wyniku starcia zdecydował atak rycerstwa francuskiego. Cesarz Otton IV i król Anglii w panice opuścili pole bitwy. W rycerskim geście Filip nakazał naprawić złamane skrzydło orła cesarskiego, którego odesłał Ottonowi na znak zwycięstwa.
Zwycięstwo pod Bouvines oznaczało załamanie się potęgi Welfa i zmiany polityczne w Niemczech, a także znaczny wzrost pozycji i prestiżu Francji w Europie.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Otton IV Welf, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2009-07-27].
- Franciszek Kusiak: Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej. Warszawa: PIW, 2002, s. 186. ISBN 83-06-02890-2.
- Franciszek Kusiak: Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej. Warszawa: PIW, 2002, s. 232. ISBN 83-06-02890-2.