• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Bitwa pod Arsuf

    Przeczytaj także...
    Fryderyk I Barbarossa (Rudobrody) (ur. ok. 1125, zm. 10 czerwca 1190) – z dynastii Hohenstaufów, syn księcia Szwabii - Fryderyka II i księżniczki Judyty, córki księcia Bawarii Henryka IX Czarnego (zm. 1126) z rodu Welfów, konkurencyjnego w tamtym okresie wobec Hohenstaufów. Po śmierci ojca (1147) przyjął tytuł księcia Szwabii (jako Fryderyk III), 4 marca 1152 został wybrany na króla niemieckiego, a 18 czerwca 1155 został koronowany na Świętego Cesarza Rzymskiego. W latach 1154–1186 był również królem Włoch. W swych rządach wzorował się na najważniejszych cesarzach, między innymi Justynianie I Wielkim i Karolu Wielkim.Ryszard I Lwie Serce (ang. Richard the Lionheart, fr. Cœur de Lion) (ur. 8 września 1157, zm. 6 kwietnia 1199) – król Anglii od 1189. Syn Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. W latach 1190-1192 był jednym z dowódców trzeciej wyprawy krzyżowej. Uwięziony w Austrii w czasie drogi powrotnej, następnie przekazany cesarzowi Henrykowi VI. Został uwolniony w 1194 roku. Zginął, walcząc z francuskim królem Filipem II Augustem o angielskie posiadłości we Francji.
    Akka (hebr. עכו, Akko; arab. عكا, Akka; ang. Akko; w językach zachodnioeuropejskich na ogół zwane Akra, fr. Saint-Jean-d’Acre) – miasto położone w Dystrykcie Północnym w Izraelu.

    Bitwa pod Arsuf (7 września 1191 r.) – bitwa lądowa, która miała miejsce podczas III wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej (1187-1192).

    Podłoże[ | edytuj kod]

    W roku 1187 Jerozolima została zdobyta przez muzułmanów pod wodzą Saladyna, a najświętsza relikwia chrześcijan - Ułamek Prawdziwego Krzyża – dostała się w ręce niewiernych. Papież Klemens III wezwał do krucjaty, która miała odzyskać Ułamek Prawdziwego Krzyża. Pierwszy na wezwanie odpowiedział Święty Cesarz Rzymski Fryderyk Barbarossa, zmarł jednak w trakcie drogi do Jerozolimy w 1189 r. Po nim do Ziemi Świętej wyruszyli król Anglii Ryszard I Lwie Serce oraz król Francji Filip II August. Król angielski w drodze do Jerozolimy krwawo rozprawił się z garnizonem Akki, mordując 2,7 tys. jeńców.

    Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Św. Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty (pot. szpitalnicy, joannici, kawalerowie maltańscy) – katolicki zakon rycerski.Jerozolima (hebr. ירושלים, trl. Yerushalayim, trb. Jeruszalajim; arab. القدس, trl. Al-Quds, trb. Al-Kuds oraz اورشليم trl. Ūrushalīm, trb. Uruszalim, łac. Hierosolyma, Aelia Capitolina – zobacz też: nazwy Jerozolimy) – największe miasto Izraela, stolica administracyjna Dystryktu Jerozolimy i stolica państwa Izraela (według izraelskiego prawa). Znajduje się tutaj oficjalna siedziba prezydenta, większość urzędów państwowych, sąd najwyższy, parlament i inne.

    Bitwa[ | edytuj kod]

    Krzyżowcy w sile 14 tys. ludzi posuwali się powoli drogą przybrzeżną, mając za sobą oddziały Saladyna. Saraceni atakowali posuwające się tabory chrześcijan, chcąc sprowokować ich do bitwy. Doszło do kilku utarczek, jednak król angielski unikał konfrontacji.

    Krucjaty (łac. crux, krzyż) – określenie religijnie sankcjonowanych wypraw zbrojnych w średniowieczu, podejmowanych przez państwa i rycerstwo głównie katolickiej Europy. Wojny te były prowadzone przede wszystkim przeciw muzułmanom, ale także przeciw poganom, chrześcijańskim heretykom, a czasami nawet przeciw samym katolikom. Choć powody tych wojen były w dużym stopniu religijne, to mieszały się one również z czynnikami politycznymi i ekonomicznymi. Krucjaty ogłaszane były głównie przez papieży, jednak czasami również przez innych władców, wspieranych przez papiestwo.Filip II August (franc. Philippe Auguste; ur. 21 sierpnia 1165 w Gonesse, zm. 14 lipca 1223 w Mantes-la-Jolie) – król Francji w latach 1180 – 1223. Syn Ludwika VII, z dynastii Kapetyngów i jego trzeciej żony, Adeli z Szampanii.

    7 września 1191 roku Saladyn zdecydował się na ostateczny atak kilka kilometrów na północ od Arsuf. Ryszard ustawił swoją armię tyłem do morza. Przed rycerstwem na koniach rozstawił piechotę i łuczników, na prawej flance stali templariusze, a na lewej joannici - najsłynniejsze zakony rycerskie. Pomiędzy nimi stanęli rycerze francuscy i flamandzcy.

    Święty Cesarz Rzymski (łac. Sancti Imperator Romanus, niem. Heiliger Römischer Kaiser) – termin używany przez historyków na określenie średniowiecznego władcy, który otrzymał tytuł cesarza rzymskiego od papieża. W historiografii używane jest również określenie cesarz rzymski narodu niemieckiego odnoszące się do tych władców królestwa niemieckiego, którzy mieli prawo do używania tytułu cesarza rzymskiego.Klemens III (łac. Clemens III, właśc. Paolo Scolari; ur. w Rzymie, zm. ok. 20 marca 1191 tamże) – papież w okresie od 19 grudnia 1187 do 20 marca 1191.

    Saraceni poszli do natarcia przed południem, na chrześcijan ruszyły falowe ataki lekkozbrojnej piechoty murzyńskiej i beduińskiej, które nie wyrządziły chrześcijanom większych szkód. Następnie na Europejczyków uderzyła kawaleria turecka uzbrojona w szable i topory. Najsilniej muzułmanie uderzyli na szpitalników i oddziały Franków, te jednak nie ustąpiły z pola. Za każdym razem Ryszard ustawiał w szyku swoich łuczników, którzy zasypywali przeciwnika gradem strzał. W końcu szpitalnicy nie wytrzymali i wykonali atak bez zgody króla. Za nimi poszły kolejne oddziały. Wtedy Ryszardowi udało się zaprowadzić ład w szeregach chrześcijan, którzy przypuścili szarżę na muzułmanów. Wojownicy Saladyna nie wytrzymali dobrze skoordynowanego ataku konnicy i rzucili się do ucieczki. W bitwie poległo około 7 tys. muzułmanów (w tym co najmniej 32 emirów) i 700 krzyżowców, a bitwa była wielkim zwycięstwem moralnym i, w mniejszym stopniu, militarnym chrześcijan.

    Tabor wojskowy (częściej używane w formie liczby mnogiej: tabory wojskowe) – przewoźne obozowisko, przemieszczające się wraz z armią. Wraz z obozowiskiem na taborach przewożono zaopatrzenie i wyposażenie wojska, wraz z taborami przemieszczały się także warsztaty naprawcze sprzętu wojskowego, kuchnie i lazarety. Całość przenoszona bywała pieszo i przewożona przy pomocy furmanek i innych pojazdów zaprzęgowych. W razie zagrożenia pojazdy wchodzące w skład taborów można było w stosunkowo krótkim czasie rozmieścić wokół obozowiska, łącząc je ze sobą i formując z nich tymczasowe fortyfikacje.Saraceni (gr. Σαρακηνοí Sarakēnoí, z arab. شرقيين szarkijjin od شرق szark "wschód") – w starożytności używana przez Greków i Rzymian nazwa koczowniczych plemion arabskich, żyjących w północno-zachodniej Arabii i na półwyspie Synaj. W średniowieczu określenie Saraceni obejmowało wszystkich Arabów – później także wszystkich wyznawców islamu – zwłaszcza tych, którzy walczyli z krzyżowcami oraz piratów muzułmańskich pływających po Morzu Śródziemnym, napadających na wybrzeża włoskie i francuskie.

    Skutki[ | edytuj kod]

    Zwycięstwo pod Arsuf, jedynej dużej bitwie trzeciej krucjaty, przyczyniło się do zawarcia traktatu z Saladynem i przywróciło chrześcijanom swobodny dostęp do licznych miejsc kultu w Ziemi Świętej.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Kelly Devries, Martin Dougherty, Iain Dickie, Phyllis G. Jestice, Christer Jorgensen, Bitwy epoki średniowiecza - od Hastings do Konstantynopola, Przedsiębiorstwo Wydawnicze Rzeczpospolita SA, 2008, wydanie I, ss. 59, ​ISBN 978-83-60192-64-1​
    III wyprawa krzyżowa – wyprawa wojenna, która odbyła się w latach 1189–1192. Była to próba odzyskania Ziemi Świętej z rąk sułtana ajjubidzkiego Saladyna, której podjęło się rycerstwo europejskie dowodzone przez cesarza Fryderyka I Barbarossę, króla francuskiego Filipa II Augusta i króla angielskiego Ryszarda Lwie Serce.Saladyn, Al-Malik an-Nasir Salah ad-Dunja wa-ad-Din Abu al-Muzaffar Jusuf ibn Ajjub ibn Szazi Al-Kurdi w skrócie Salah ad-Din al-Ajjubi (ur. 1137 lub 1138 w Tikricie w Mezopotamii, zm. 4 marca 1193 w Damaszku) – wódz i polityk muzułmański pochodzenia kurdyjskiego, sułtan Egiptu, władca imperium rozciągającego się od Sudanu po Syrię, od Jemenu przez Półwysep Arabski, północny Irak do wschodniej Turcji (Diyarbakır), uważany za założyciela dynastii Ajjubidów.




    Warto wiedzieć że... beta

    Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona (łac. Fratres Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonis) – średniowieczny zakon rycerski, działający od XII do XIV wieku.
    Ziemia Święta − termin pochodzący z Biblii, oznaczający Palestynę i Izrael jako miejsca rozgrywania się wydarzeń Starego i Nowego Testamentu. Nazwa używana głównie przez chrześcijan, ale także w judaizmie i islamie.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.649 sek.