Bitwa morska pod Karaburun
Morze Egejskie (gr. Αιγαίο Πέλαγος - Egeo Pelagos, łac. Mare Aegeum) – morze we wschodniej części Morza Śródziemnego, położone między Półwyspem Bałkańskim, Azją Mniejszą a wyspami Kretą, Karpathos i Rodos. Poprzez cieśninę Dardanele łączy się z Morzem Marmara i Morzem Czarnym, a przez Kanał Koryncki z Morzem Jońskim. Linia brzegowa tego morza jest doskonale rozwinięta (liczne półwyspy i zatoki), a powierzchnię wodną urozmaicają liczne wyspy (archipelagi Cykladów, Dodekanezu, Sporadów Północnych, pojedyncze wyspy: Eubea, Chios, Lemnos, Lesbos, Samotraka, Imroz i inne). Dodatkowo wyróżniono więc trzy akweny: Morze Trackie na północy, Morze Mirtejskie i Kreteńskie na południu. Pochodzenie nazwy jest najczęściej wiązane z postacią Egeusza, mitycznego króla Aten.Imperium Osmańskie (jako nazwa państwa pisane wielką literą, jako nazwa imperium dynastii Osmanów – małą; dla tego drugiego znaczenia synonimem jest nazwa imperium ottomańskie) – państwo tureckie na Bliskim Wschodzie, założone przez Turków osmańskich, jedno z plemion tureckich w zachodniej Anatolii, obejmujące w okresie od XIV do XX wieku Anatolię, część Azji południowo-zachodniej, Afrykę północną i Europę południowo-wschodnią. W kręgach dyplomatycznych na określenie dworu sułtana, później także całego państwa tureckiego, stosowano termin Wysoka Porta.
V wojna austriacko-turecka – wojna toczona w latach 1683-1699 pomiędzy Świętą Ligą (od 1684), złożoną z Austrii, Polski, Wenecji, Rosji (od 1686) i Państwem Kościelnym a imperium osmańskim.
Bitwa morska pod Karaburun (właściwie dwie bitwy w odstępie 10 dni) – dwa starcia zbrojne, które miała miejsce 9 lutego i 19 lutego 1695 podczas wojny wenecko-tureckiej (1683–1699), będącej częścią ogólnoeuropejskich zmagań w ramach wojny Turcji z Ligą Świętą.
Dwie bitwy stoczone na Morzu Egejskim przez flotę wenecką liczącą 47 okrętów (w tym 21 żaglowców, 21 galer, 5 galeas) i ponad 1200 dział oraz flotę turecką mającą 44 okręty (w tym 20 żaglowców). Dnia 9 lutego 1695 obie floty zetknęły się ze sobą przy zachodnim wybrzeżu Turcji w pobliżu przylądka Karaburun. Wenecka flota dowodzona przez Zeno została pobita przez Turków. Wenecjanie mieli duże straty – 142 zabitych, 300 rannych na żaglowcach, nie licząc 3 żaglowców straconych, oraz 323 zabitych i 303 rannych na okrętach wiosłowych. Razem ofiar było mniej niż 2500. Uszkodzony 62-działowy żaglowiec wenecki San Vittorio nie był już zdolny do służby i w celu dokonania napraw odpłynął do portów macierzystych. Wspomniane 3 żaglowce stracone w bitwie eksplodowały i zatonęły. Były to: Stella Maris, Leon Coronato oraz Drago Volante.
Dnia 19 lutego te same floty starły się ponownie. Turcy mieli 20 żaglowców i 20 galer, natomiast Wenecjanie 43 okręty (w tym 17 żaglowców, 21 galer, 5 galeas) i ponad 1000 dział. Wenecjanie stracili 132 zabitych, ciężko uszkodzony został 50-działowy żaglowiec Fama Volante podobnie jak z drugiej strony dwa żaglowce tureckie. Drugie starcie było nierozstrzygnięte.