Biskup tytularny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Biskup tytularny (łac. episcopus titularis) – biskup mający tytuł dawnej, już nieistniejącej diecezji. Tytuł nadawany jest przez papieża wszystkim biskupom nieposiadającym własnej diecezji, czyli biskupom pomocniczym ordynariuszy, a także wyższym urzędnikom Kurii Rzymskiej, nuncjuszom, delegatom apostolskim lub innym duchownym pełniącym specjalne zadania zlecane im przez papieża lub narodowe konferencje biskupów. Istnieje również tytuł arcybiskupa tytularnego.

Papież (Ojciec Święty) (łac. Summus Pontifex, od staroż. Pontifex Maximus; wł. papa, gr. pappas; forma funkcjonująca w języku polskim pochodzi od czeskiego papež) – biskup Rzymu, zwierzchnik Kościoła katolickiego, głowa Stolicy Apostolskiej oraz Suweren Państwa Miasto Watykan. Obecnym papieżem jest Franciszek.Biskup diecezjalny – biskup, któremu powierzono aktualnie istniejącą diecezję. Potocznie wobec biskupa diecezjalnego używa się również określenia biskup ordynariusz.

Powstanie instytucji biskupstwa tytularnego wiąże się z podbojami muzułmańskimi chrześcijańskich państw Wschodu, Afryki i Hiszpanii w VII i VIII wieku. Zmuszeni do opuszczenia swoich diecezji biskupi pomagali po przeniesieniu się do krajów chrześcijańskich miejscowym ordynariuszom. W nadziei na szybkie odzyskanie dla chrześcijaństwa utraconych terytoriów, papieże mianowali po ich śmierci następców wyznaczając im tymczasowo zadania pomocnicze w istniejących diecezjach lub używając do spełniania różnorodnych misji. Sytuacja tymczasowości przedłużała się aż do klęski wypraw krzyżowych.

Encyklopedia Katolicka – wydawana od 1973 roku wielotomowa encyklopedia przygotowywana w Instytucie Leksykograficznym KUL współpracującym z Towarzystwem Naukowym KUL. Encyklopedia prezentuje zagadnienia doktrynalne i działalność Kościoła katolickiego i innych Kościołów chrześcijańskich - prawosławnych i protestanckich, wspólnot religijnych i religii niechrześcijańskich. Zawiera wiele haseł z historii Kościoła w Polsce i na świecie, z teologii, kultury i sztuki chrześcijańskiej a także z zakresu katolickiej nauki społecznej.Klemens V (łac. Clemens V, właśc. Bertrand de Got; ur. ok. 1260 w Villandraut, zm. 20 kwietnia 1314 w Roquemaure) – papież w okresie od 5 czerwca 1305 do 20 kwietnia 1314.

Na początku XIV wieku papież Klemens V usankcjonował istniejący stan rzeczy. Od tej pory biskup ordynariusz chcąc mieć pomocnika zwracał się o to do Stolicy Apostolskiej. Wytworzył się zwyczaj mianowania biskupów nierezydencjalnych z tytułami diecezji nieistniejących, którzy pomagają w pracy biskupom rezydencjonalnym. Biskupów takich nazywano episcopus in partibus infidelium (na terenach zajętych przez niewiernych). Dopiero w 1882 papież Leon XIII wprowadził nazwę episcopus titularis.

Krucjaty (łac. crux, krzyż) – określenie religijnie sankcjonowanych wypraw zbrojnych w średniowieczu, podejmowanych przez państwa i rycerstwo głównie katolickiej Europy. Wojny te były prowadzone przede wszystkim przeciw muzułmanom, ale także przeciw poganom, chrześcijańskim heretykom, a czasami nawet przeciw samym katolikom. Choć powody tych wojen były w dużym stopniu religijne, to mieszały się one również z czynnikami politycznymi i ekonomicznymi. Krucjaty ogłaszane były głównie przez papieży, jednak czasami również przez innych władców, wspieranych przez papiestwo.Biskup pomocniczy - wyświęcony na biskupa duchowny katolicki, którego zadaniem jest pomoc biskupowi diecezjalnemu w zarządzaniu diecezją zazwyczaj jako wikariusz generalny lub biskupi.

Stolice tytularne są podzielone na biskupstwa, arcybiskupstwa i metropolie. Biskupi otrzymują biskupstwa tytularne, zaś arcybiskupi – arcybiskupstwa i metropolie. Jeżeli arcybiskup otrzymuje stolicę tytularną w randze biskupstwa, jest on mianowany arcybiskupem ad personam.

Zobacz też[ | edytuj kod]

  • tytularne stolice biskupie Kościoła katolickiego

    • Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Marian Żurowski, O duchowieństwie w szczególności. Cz. 1, Hierarchiczne funkcje zarządzania kościołem, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1970.
  • Encyklopedia Katolicka Tom II, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin 1995, ​ISBN 83-86668-02-4​
  • Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 376.
    • Arcybiskup ad personam – w Kościele rzymskokatolickim tytuł odnoszący się do osoby biskupa innego niż metropolita archidiecezji w uznaniu jego osiągnięć, bez przyznania stolicy metropolitalnej; godność nierównoważna z podniesieniem diecezji, w której dany biskup posługuje, do rangi metropolii. Arcybiskupami ad personam są m. in. Alfons Nossol oraz Henryk Hoser, czy biskupi Asyżu – Domenico Sorrentino i Padwy – Antonio Mattiazzo.Afryka – drugi pod względem wielkości kontynent na Ziemi. Ma 30,37 mln km² powierzchni, czyli ponad 20,3% ogólnej powierzchni lądowej naszego globu. Przechodzi przez niego południk 0°, obydwa zwrotniki i równik.




    Warto wiedzieć że... beta

    Leon XIII (łac. Leo XIII, właśc. Gioacchino Vincenzo Raphaelo Luigi Pecci; ur. 2 marca 1810 w Carpineto, zm. 20 lipca 1903 w Watykanie) – papież w okresie od 20 lutego 1878 do 20 lipca 1903.
    Biskup (łac. episcopus z gr. ἐπίσκοπος episkopos: nadzorca, opiekun) – w Kościołach chrześcijańskich duchowny o najwyższych święceniach. Urząd kościelny w Kościele katolickim i w kościołach prawosławnych uznawany za najwyższy stopień sakramentu kapłaństwa.
    Hiszpania, Królestwo Hiszpanii (hiszp. Reino de España, gal. Reino de España, kat. Regne d’Espanya, arag. Reino d’España, bask. Espainiako Erresuma, okc. Regne d’Espanha, ast. Reinu d’España) – największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim.
    Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.
    Nuncjusz apostolski (wł. nunzio apostolico) – legat papieski pełniący równocześnie stałą misję dyplomatyczną. Stały szef misji dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej pierwszej klasy, a jednocześnie przedstawiciel dyplomatyczny papieża jako głowy Kościoła Rzymskokatolickiego w państwie, z którym Stolica Apostolska utrzymuje stosunki dyplomatyczne. Ranga nuncjusza odpowiada randze ambasadora, a w niektórych krajach, m.in. w Polsce, nuncjusz jest zwyczajowo dziekanem korpusu dyplomatycznego.
    Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.
    Konferencja episkopatu, episkopat – w Kościele łacińskim instytucja zrzeszająca biskupów danego terytorium, najczęściej kraju, mająca na celu koordynację prac biskupów i współpracę w rozwiązywaniu wspólnych problemów. Konferencja episkopatu nie ma funkcji nadrzędnej nad żadnym biskupem. Wspólne posiedzenie biskupów konferencji episkopatu nazywa się sesją zebrania plenarnego. W katolickich Kościołach wschodnich istnienie podobnej instytucji (tzw. Zgromadzenie hierarchów) ma charakter obligatoryjny i regulowane jest wewnętrznym prawem poszczególnych Kościołów sui iuris.

    Reklama