• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Bhaktijoga

    Przeczytaj także...
    Joga (sanskryt योग) – jeden z sześciu ortodoksyjnych (tzn. uznających autorytet Wed) systemów filozofii indyjskiej, zajmujący się związkami pomiędzy ciałem a umysłem (świadomością i duchem). Oznacza to, że poprzez odpowiedni trening ciała (w tym ascezę), dyscyplinę duchową (medytację) i przestrzeganie zasad etycznych, deklaruje ona możliwość przezwyciężenia prawa karmana i wyzwolenia praktykującego z kręgu wcieleń (sansara).Sztuka – dziedzina działalności ludzkiej uprawiana przez artystów. Nie istnieje jedna spójna, ogólnie przyjęta definicja sztuki, gdyż jej granice są redefiniowane w sposób ciągły, w każdej chwili może pojawić się dzieło, które w arbitralnie przyjętej, domkniętej definicji się nie mieści. Sztuka spełnia rozmaite funkcje, m.in. estetyczne, społeczne, dydaktyczne, terapeutyczne, jednak nie stanowią one o jej istocie.
    Miłość – pojęcie wieloznaczne i trudne do zdefiniowania, odnoszone do uczuć, stanów emocjonalnych, relacji międzyludzkich, postaw.
    Statua przedstawiająca medytującego Śiwę

    Bhaktijoga – określenie duchowej praktyki z kręgu hinduizmu (m.in. wisznuizmu) polegające na rozwijaniu miłosnego związku (bhakti) z Bogiem.

    Filozofia i rozwój bhaktijogi[ | edytuj kod]

    Bhakti jest terminem oznaczającym intensywną i bezinteresowną miłość do Boga, który może występować w roli Ojca, Matki, Dziecka czy w jakimkolwiek innym związku upragnionym przez jego wielbiciela. Bhakti umożliwia osobisty kontakt z Bogiem poprzez obcowanie z bóstwem. Z tego powodu w Indiach można spotkać wielką różnorodność bogów i bogiń, często czczonych jedynie przez niewielkie grupy wyznawców czy rodziny.

    Bóg lub bóstwo – istota nadprzyrodzona, której istnienie postuluje większość religii. Zajmuje się nim teologia i filozofia, gdzie jest ono uważane za zagadnienie metafizyczno-egzystencjalne. Ze względu na duże zróżnicowanie rozumienia tego pojęcia, trudno jest o jego jednoznaczną definicję (co dodatkowo utrudniają założenia teologiczne związane z tym zagadnieniem, pochodzące z poszczególnych religii). Jako najbardziej różniące się od siebie, należy wyodrębnić definicje używane przez religie politeistyczne i monoteistyczne, deizm, panteizm oraz panenteizm.Literatura to wszystkie "sensowne twory słowne" (wg definicji Stefanii Skwarczyńskiej), czyli dzieła artystyczne, tj. literatura piękna, oraz teksty użytkowe, tj. literatura stosowana, zachowane w formie pisanej lub w przekazie ustnym.

    Jako jedna z form jogi, bhakti dąży do nawiązania i utrzymania kontaktu z Bogiem, przy czym należy zaznaczyć, że ma to być kontakt duchowy, niezwiązany z materialnym ciałem. Charakter owego związku w znacznej mierze zdeterminowany jest poprzez praktykowaną religię (śiwaizm czy wisznuizm), niemniej można wyróżnić dziewięć sposobów jego rozwijania:

    Bhakti (sanskr. bhakti – przywiązanie, miłość; termin zwykle oddawany jako pobożność) – forma religijności w hinduizmie przejawiająca się głębokim emocjonalnym i intelektualnym oddaniem Bogu, której metaforą może być miłosny związek z bóstwem, a zarazem niezwykle silny, żywiołowy ruch religijno-społeczny. Osoba praktykująca bhakti nazywana jest bhaktą.Wisznuizm (nazywany czasami niepoprawnie spolszczoną nazwą wajsznawizm) – gałąź hinduizmu, w której Wisznu lub jeden z jego awatarów wielbiony jest jako Bóg. Najpopularniejszą religią wisznuicką jest krysznaizm.
  • śrawanam - słuchanie
  • kirtanam - intonowanie świętych imion
  • smaranam - pamiętanie o Bogu
  • sewanam - służenie Bogu
  • arćanam - wielbienie bóstwa
  • wandanam - ofiarowanie modlitw
  • dasjam - wypełnianie poleceń Boga
  • sakhjam - zostanie przyjacielem
  • atma-niwedanam - podporządkowanie wszystkiego Bogu

    • Ruchy religijne związane z bhakti, które opierały się na naukach Wedanty, były czynnikiem który "odświeżył" hinduizm, wnosząc do niego intensywne wyrażanie wiary poprzez powiązanie emocjonalnych i filozoficznych elementów. Przykładem tego może być taniec bharatanatiam.

    Bhakta (też: bhaktijogin) – w hinduizmie, a szczególnie w śiwaizmie i wisznuizmie, osoba praktykująca bhaktijogę. Rasa – w wisznuizmie (szczególnie w krysznaizmie) jeden z rodzajów bezpośredniego związku z Bogiem (Kryszną). Rasa jest efektem i celem praktykowania bhaktijogi.

    Idea wyzwolenia poprzez miłosne oddanie po raz pierwszy pojawia się w kulcie Waruny (boga opisanego w Rygwedzie).

    Bhagawadgita[ | edytuj kod]

    Bhagawadgita jest źródłem natchnienia dla wielu grup religijnych oraz inspiracją dla wielu filozofów, jednak poza tym wszystkim stanowi ona "kamień węgielny" teizmu bhakti, a szczególnie wisznuizmu. Kryszna stwierdza tam, że miłość oraz czyste intencje są największą siłą wspomagającą jego wielbicieli na duchowej drodze do wyzwolenia. Jest to bardzo zwięzła i jednocześnie wszechstronna informacja o nastawieniu do świata bhakty (wielbiciela), niezależnie od czczonej przez niego formy Boga.

    Moksza (dewanagari मोक्ष ) – w hinduizmie, jodze i dźinizmie - ostateczne wyjście poza krąg samsary i tym samym zaprzestanie przyjmowania kolejnych wcieleń po śmierci (reinkarnacji). Jest to doświadczenie za życia, jakie towarzyszy całkowitemu rozpadowi identyfikacji z ego. W tym sensie moksza może być rozumiana jako stan jedności z Bogiem.Kultura (z łac. colere = „uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie”) – termin ten jest wieloznaczny, pochodzi od łac. cultus agri („uprawa roli”), interpretuje się go w wieloraki sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i niematerialnych: duchowych, symbolicznych (takich jak wzory myślenia i zachowania).

    W rozdziale Bhagawadgity pt. Bhaktijoga można przeczytać słowa Kryszny: "[...] kto Mnie wielbi, oddając Mi wszystkie swoje czyny, i w pełnym oddaniu Mnie się powierza, pełniąc służbę oddania i zawsze medytując o Mnie, pogrążywszy swój umysł we Mnie – tego, o synu Prithy, szybko wyzwalam z oceanu narodzin i śmierci. Skoncentruj swój umysł na Mnie, Najwyższym Osobowym Bogu, i całą swoją inteligencję pogrąż we Mnie. W ten sposób bez wątpienia zawsze będziesz żył we Mnie." (Bhagawadgita, rozdział 12, wersety 6-8)

    Teizm (gr. θεoς „bóg”) – wiara w istnienie Boga, bogów lub bogiń, którzy są osobami ingerującymi w losy świata lub jest on ich dziełem; czuwającymi nad biegiem wydarzeń lub podtrzymującymi świat w istnieniu oraz pogląd filozoficzno-religijny głoszący, że tacy bogowie istnieją.Śiwaizm, siwaizm (sanskrycka litera श transliterowana i wymawiana jest jako "ś") – monoteistyczny odłam hinduistyczny uznający Śiwę za jedynego Boga. Śiwaici uważają, że Bóg jednocześnie znajduje się w całym wszechświecie i wszystkich jego stworzeniach (immanencja), a także poza nim (transcendencja). Podobnie jak w przypadku innych religii hinduistycznych, śiwaici uznają istnienie wielu innych pomniejszych bogów, ale są oni zwykle widziani jako manifestacje Śiwy, taka odmiana monoteizmu nazywana jest monizmem.

    Bhakti w odróżnieniu od innych szkół filozoficznych nie działa w sposób, który ma nakłonić ludzi do zmiany sposobu myślenia. Bhakti odwołuje się głównie do pozytywnych emocji (szczególnie miłości) starając się ukierunkować i zaangażować je w proces samorealizacji.

    Bhaktijoga przejawia się w wielu dziedzinach kultury i sztuki, takich jak literatura, muzyka, malarstwo czy rzeźbiarstwo.

    Rzeźba – jedna z dyscyplin zaliczanych do sztuk plastycznych. Od malarstwa i grafiki odróżnia ją trójwymiarowość.Malarstwo – obok rzeźby i grafiki jedna z gałęzi sztuk plastycznych. Posługuje się środkami plastycznego wyrazu, np. barwną plamą i linią, umieszczonymi na płótnie lub innym podłożu (papier, deska, mur), a dzieła zwykle są dwuwymiarowe lub dwuwymiarowe z elementami przestrzennymi. Twórczość malarska podlega zasadom właściwym dla danego okresu. Poszukiwanie odmiennych form wyrazu przyczynia się jednak do kształtowania nowych oryginalnych kierunków i niezwykłej różnorodności dzieł malarskich.

    Zobacz też[ | edytuj kod]

  • rasa (hinduizm)

    • Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]

    Polskojęzyczne:

  • Polski portal wisznuicki
  • Strona Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny
  • Strona zwolenników Swamiego BV Tripurariego
  • Strona o bhaktijodze poświęcona Śrila Bhaktivedancie Goswami Narayan Maharaj
  • Strona zwolenników Swamiego BA Paramadvaiti

    • Anglojęzyczne:

  • All About Vaishnavism
  • Śri Vaisnavism
  • All about Krishna
  • Official ISKCON site
  • Official The Bhakti Society site
    • Rigweda (ऋग्वेद) – jedna z sanhit (zbiorów) wchodząca w skład Wed, najstarszy zabytek literacki indoaryjski, niejednolity treściowo i chronologicznie.Bharatanatjam ( dewanagari भरतनाट्यम् trl. bharatnātyam , tamil பரதநாட்டியம் , ang. Bharatanatyam ) – antyczny styl klasycznego tańca hinduskiego, istniejący od około 3000 lat, początkowo tańczony przez kapłanki-tancerki dewadasi w świątyni w Tanjavur i Malabar i zwany "sadir" lub "dasi attam" ( trl. dāsī āţţam ) charakterystyczny element bhakti. Pochodzi z Indii południowych i utożsamiany jest z kulturą Tamilów.




    Warto wiedzieć że... beta

    Muzyka (gr. mousike, cz. hudba, staropol. gędźba) – sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwięki.
    Samorealizacja, samourzeczywistnianie, samoaktualizacja – w psychologii to stałe dążenie do realizacji swojego potencjału, rozwijania talentów i możliwości, proces stawania się "tym, kim się chce być" (a nie tym, kim się jest), dążeniem do wewnętrznej spójności, jedności z samym sobą, spełnienia swojego przeznaczenia lub powołania.
    Wedanta ( dewanagari वेदान्त , trl. vedānta, zwieńczenie wiedzy ) – jeden z nurtów klasycznej filozofii indyjskiej, zaliczany do tzw. sześciu ortodoksyjnych systemów (sad-darśana), opierający się na interpretacji myśli Upaniszad oraz Bhagawadgity w świetle Wedantasutry autorstwa Badarajany.
    Śiwa (sanskr. शिव – łaskawy, przychylny) – jeden z najistotniejszych dewów w hinduizmie. Tworzy Trimurti (rodzaj trójcy hinduistycznej) razem z Brahmą i Wisznu, w której symbolizuje unicestwiający i odnawiający aspekt boskości. Przez śiwaitów uważany jest za Boga jedynego, tożsamego z bezpostaciowym wszechprzenikającym Brahmanem. Śiwa nosi 1008 imion i przedstawiany jest najczęściej jako Nataradźa – mistrz tańca, ale także jako jogin i asceta, jako dobroczyńca, głowa rodziny oraz jako niszczyciel.
    Kryszna (dewanagari कृष्ण, trl. kṛṣṇa, ang. Krishna ) – Bóg w hinduizmie. W Bhagawadgicie opisany jest jako Najwyższa Istota i Najwyższy Bóg. Kryszna i związane z nim opowieści pojawiają się w wielu filozoficznych i teologicznych dziełach hinduizmu. Chociaż te opisy różnią się szczegółami, związanymi z daną tradycją, to zasadnicza charakterystyka jest zawsze taka sama. Opisuje ona boskie wcielenie (inkarnację), pasterskie dzieciństwo i młodość, a następnie bohaterskiego wojownika i nauczyciela. Ogromna popularność Kryszny w Indiach spowodowała, że także różne niehinduistyczne religie, pochodzące z Indii, znają to imię.
    Emocja (od łac. e movere, w ruchu) – stan znacznego poruszenia umysłu. Słowo to miało w historii wiele znaczeń przed-psychologicznych, i odnosiło się nie do stanu indywidualnego umysłu, ale najpierw do przemieszczania się (ludów, populacji), potem do prawie fizycznej agitacji (np. w przypadku burzy, an Emotion in the air, 1708). We współczesnym znaczeniu tego słowa, emocja implikuje aspekt działaniowy, reakcyjny, i nie jest równoznaczna z pasywnym uczuciem (ang., fr. passion, gr. πάσχω, zob. namiętność). Takie rozumienie emocji zwiazane jest z pracami Williama Jamesa (1890), Roberta Solomona i Antonio Damasio (1995).
    Bhagawadgita (sanskryt भगवद्गीता Bhagavadgītā, Pieśń Pana) – gita (pieśń) w formie dialogu skomponowana prawdopodobnie pomiędzy III a II wiekiem p.n.e., stanowiąca niewielką część epickiego poematu Mahabharaty (ok. 700 strof Bhiszma-Parwa, rozdziały 23-40). Jedna ze świętych ksiąg hinduizmu.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.707 sek.