Berengar Rajmund I
Podstrony: 1 [2] [3]
Rajmund Berengar I zwany Stary (hiszp. Ramón Berenguer I el Viejo; ur. około 1023 - zm. 26 maja 1076 roku prawdopodobnie w Barcelonie) – hrabia Barcelony i Girony od 1035, hrabia Osony od 1054 oraz Carcassonne i Razès od 1069 (w dwóch ostatnich do 1071 z Almodis de La Marche) z pierwszej dynastii barcelońskiej (Urgel).Pokój i Rozejm Boży (łac. Pax et Treuga Dei) – zespół konwencji ogłoszonych przez średniowieczny Kościół rzymskokatolicki dla przeciwdziałania zbrojnej przemocy feudalnej. Pokój Boży, wprowadzony po raz pierwszy przez synod w Charroux w 989 r., roztaczał ochronę nad określonymi kategoriami osób słabszych lub bezbronnych (od duchownych poprzez kobiety, dzieci i starców po chłopów, kupców i podróżnych) oraz obiektami (kościoły, klasztory, młyny, promy, domy, siedziby sądów itp.). Rozejm Boży, dzieło katalońskiego benedyktyna Oliby, opata Ripoll i biskupa Vic, ustanowiony w 1027 na synodzie w Toluges (dziś Toulouges) w hrabstwie Roussillon (po katalońsku: Rosselló), wyznaczał natomiast ramy czasowe bezwzględnego zawieszenia broni: od środy wieczorem do poniedziałku rano, później również w całym okresie adwentu i wielkiego postu. Instytucja Pokoju i Rozejmu Bożego była stosowana do końca XIII w. przez papieży i synody biskupie w celu ograniczenia wojen feudalnych. W feudalnej Katalonii zgromadzenia zwoływane dla zaprzysiężenia Pokoju i Rozejmu położyły fundament pod rozwój tamtejszego średniowiecznego parlamentaryzmu.
Berengar Rajmund I zwany Garbaty lub Krzywy (kat. Berenguer Ramon I el Corbat/hiszp. Berenguer Ramón I el Corvado lub el Curvo; ur. między 1000 a 1006, zapewne w 1005 - zm. 26 maja 1035 roku w Barcelonie) – hrabia Barcelony, Girony i Osony w latach 1017-1035 z pierwszej dynastii barcelońskiej (Urgel).
Pochodzenie i dzieciństwo[ | edytuj kod]
Urodził się jako najstarszy syn (z najprawdopodobniej czworga dzieci) Rajmunda Borrella i Ermesindy z Carcassonne (zm. 1 marca 1058), córki Rogera I z Carcassonne i Adelajdy z Rouergue. Miał nieznanego z imienia młodszego brata, który zginął w bitwie między 1017 a 1027 rokiem. Był również spokrewniony z małoletnim hrabią Urgell Ermengolem II, który był jego bratem stryjecznym. Po śmierci ojca w 1017 roku przejął władzę, będąc wówczas jeszcze niepełnoletnim. Jego regentką do lat 20. XI wieku (formalnie do 1023) została wdowa po władcy, która wypracowała sobie bardzo silną pozycję i odgrywała znaczącą rolę aż do śmierci Berengara Rajmunda. Zaakceptował zwierzchność lenną króla Nawarry i Kastylii Sancho III Wielkiego.
Jedynym źródłem, które mówi o jego chorobie jest napisana 150 lat po nim Crónica de San Juan de la Peña. To źródło podaje, że Berengar Rajmund zmarł w wieku 40 lat (wówczas urodziłby się w 995), jednak wydaje się to mało prawdopodobne, jeśli regencja trwała aż tak długo.
Podstrony: 1 [2] [3]