Benedetto Bravo
Przeczytaj także...
Ewa Maria Wipszycka-Bravo (ur. 27 listopada 1933 w Warszawie) – historyk starożytności, profesor emeritus Uniwersytetu Warszawskiego.Profesor zwyczajny (skrót: prof. zw., z łac. professor ordinarius) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada tytuł naukowy profesora (art. 114, ust. 1 Ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). Stanowisko profesora zwyczajnego jest ukoronowaniem kariery naukowej pracowników uczelni. Wiąże się bowiem z największym prestiżem – jest przyznawane szczególnie zasłużonym dla uczelni i wyróżniającym się naukowcom z tytułem naukowym profesora. Do roku 1990 profesor zwyczajny i profesor nadzwyczajny były to dwa odrębnie tytuły naukowe nadawane przez Przewodniczącego Rady Państwa. Profesor zwyczajny był wyższy rangą niż profesor nadzwyczajny.
Docent (niem. Dozent od łac. doceo – uczę) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.
Ewa Maria Wipszycka-Bravo (ur. 27 listopada 1933 w Warszawie) – historyk starożytności, profesor emeritus Uniwersytetu Warszawskiego.Profesor zwyczajny (skrót: prof. zw., z łac. professor ordinarius) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada tytuł naukowy profesora (art. 114, ust. 1 Ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). Stanowisko profesora zwyczajnego jest ukoronowaniem kariery naukowej pracowników uczelni. Wiąże się bowiem z największym prestiżem – jest przyznawane szczególnie zasłużonym dla uczelni i wyróżniającym się naukowcom z tytułem naukowym profesora. Do roku 1990 profesor zwyczajny i profesor nadzwyczajny były to dwa odrębnie tytuły naukowe nadawane przez Przewodniczącego Rady Państwa. Profesor zwyczajny był wyższy rangą niż profesor nadzwyczajny.
Docent (niem. Dozent od łac. doceo – uczę) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.
Benedetto Bravo (ur. w 1931 r.) – filolog klasyczny i historyk starożytności, profesor nauk humanistycznych, profesor emeritus na Uniwersytecie Warszawskim.
Ukończył studia na Uniwersytecie w Pizie i w Scuola Normale Superiore di Pisa w 1953 r. Lektor języka włoskiego w Paryżu w okresie 1956-1960. Doktorat i habilitację uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim w 1966 i 1979 r., profesurę tytularną w 1994 r. Zatrudniony w Instytucie Historycznym UW kolejno jako asystent od 1962 r., starszy asystent, adiunkt, docent, profesor nadzwyczajny od 1991 r., profesor zwyczajny od 1999 r.
Specjalizuje się w historii starożytnej Grecji okresu archaicznego i klasycznego.
Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.Profesor emeritus (z łac., skrót prof. em., l. mn. professores emeriti) – profesor emerytowany, zwykle przed przejściem na emeryturę zajmujący stanowisko profesora zwyczajnego, najczęściej nadal pracujący na swojej macierzystej uczelni jako honorowy profesor pomocniczy, który prowadzi głównie seminaria magisterskie i doktorskie, rzadziej regularne wykłady dla studentów. Profesorów emerytów zatrudniają również prywatne szkoły wyższe.
Mąż Ewy Wipszyckiej, ojciec Pawła Bravo.
Wybrane publikacje[]
Bibliografia[]
Linki zewnętrzne[]
Paryż (fr. Paris) – stolica i największa aglomeracja Francji, położona w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną (La Seine). Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i atrakcje turystyczne, co powoduje, że Paryż jest co roku odwiedzany przez ok. 30 milionów turystów.Uniwersytet w Pizie (wł. Università di Pisa) – jeden z najstarszych i jeden z najsłynniejszych włoskich uniwersytetów. Zlokalizowany jest w Pizie (Toskania). Obecnie wraz z dwoma innymi uczelniami wchodzi w skład grupy pizańskich szkół wyższych (wł: Sistema Universitario Pisano). Uczy się tu prawie 52 tys studentów. Co roku mury uczelni opuszcza ponad 11 tys absolwentów. Kierunkiem, którego absolwenci Uniwersytetu w Pizie osiągają najwyższy światowy poziom jest w chwili obecnej przede wszystkim informatyka.
Warto wiedzieć że... beta
Profesor nadzwyczajny (z łac. professor extraordinarius) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który ma stopień naukowy doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora. Ustawodawca dopuszcza także zatrudnienie na stanowisku profesora nadzwyczajnego osoby, która ma tylko stopień naukowy doktora oraz znaczne i twórcze osiągnięcia w pracy naukowej, jednak tylko na podstawie umowy o pracę. Stanowisko profesora nadzwyczajnego jest niższe rangą od stanowiska profesora zwyczajnego. Na uczelniach morskich na stanowisku profesora nadzwyczajnego można zatrudnić doktora, który dodatkowo ma najwyższy dyplom morski, tj. kapitana żeglugi wielkiej bądź starszego mechanika.
Uniwersytet Warszawski – polska uczelnia państwowa, założona 19 listopada 1816 roku w Warszawie. Najlepszy uniwersytet w Polsce według The Times Higher Education Supplement (QS World University Rankings). W rankingu szanghajskim (ARWU) z 2012 roku uczelnia została sklasyfikowana na miejscach 301-400. Według ogólnoświatowego rankingu szkół wyższych Webometrics Ranking of World Universities ze stycznia 2013, opracowanego przez hiszpański instytut Consejo Superior de Investigaciones Científicas uczelnia zajmuje 1. miejsce w Polsce wśród uniwersytetów, a na świecie 234. pośród wszystkich typów uczelni. Corocznie uniwersytet zajmuje 1-2 miejsce w rankingu polskich uczelni państwowych przeprowadzanych przez "Rzeczpospolitą" i "Perspektywy".
Adiunkt (łac. adiunctus – dołączony) – stanowisko w szkołach wyższych i placówkach naukowo-badawczych dla pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych posiadających stopień naukowy doktora lub doktora habilitowanego. W przeciwieństwie do samodzielnych pracowników nauki określani są czasem mianem pomocniczych pracowników nauki. Na niektórych polskich uczelniach jest przyjętym zwyczajem, że po obronieniu habilitacji naukowiec uzyskuje stanowisko profesora, jednak na wielu uczelniach nie jest to automatyczne i zależy bardziej zarówno od polityki wydziału, jak i dostępności etatów (finansowania).
Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego to placówka naukowa powołana do życia w roku 1930. Wchodzi w skład Wydziału Historycznego UW.
Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego – wydawca książek naukowych i dydaktycznych, których autorami są najwybitniejsi przedstawiciele nauki polskiej i światowej. Wydawnictwo nie ogranicza się do jednej dziedziny akademickiej, lecz wydaje najciekawsze prace polskich naukowców, a także przygotowuje tłumaczenia dzieł, które wzbudziły zainteresowanie, kontrowersje i wniosły znaczący wkład w naukę światową. Do czołowych przedsięwzięć wydawniczych należy seria Comunicare, w której publikowane są prace prezentujące systemy komunikacji, media, gatunki prasowe i piśmiennicze w ujęciu antropologicznym. Innymi istotnymi wydawnictwami są serie Wiedza o kulturze, Biblioteka Klasyków Nauki i Biblioteka Dzieł Wschodu. Wydawnictwa publikują również czasopisma naukowe: Przegląd Humanistyczny, Poradnik Językowy, Studia Iuridica, Polish Archeology Mediterranean (PAM) oraz wiele innych.
Starożytna Grecja – cywilizacja, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na wyspach okolicznych mórz (Egejskiego, Jońskiego), wybrzeżach Azji Mniejszej, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego. Starożytna Grecja uważana jest za kolebkę cywilizacji zachodniej. Grecka kultura, sztuka, mitologia, filozofia, nauka zostały za pośrednictwem Rzymian przekazane Europie i wywierały na jej mieszkańców ogromny wpływ w różnych okresach dziejów.
Ośrodek Przetwarzania Informacji (OPI) - jednostka badawczo-rozwojowa nadzorowana przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (wcześniej przez Komitet Badań Naukowych). Jej zadaniem jest ułatwienie szybkiego dostępu do aktualnej i kompleksowej informacji o nauce polskiej.