Beata Tyszkiewicz
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Laski – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Izabelin. Położona jest na skraju Puszczy Kampinoskiej. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego. Do Lasek można dojechać podwarszawskim autobusem 701 (do centrum handlowego) i 708.Milanówek – miasto i gmina w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, leżące na południowy zachód od Warszawy i wchodzące w skład aglomeracji warszawskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego.
Beata Maria Helena Tyszkiewicz-Kalenicka (ur. 14 sierpnia 1938 w Wilanowie) – polska aktorka filmowa i telewizyjna, nazywana „pierwszą damą polskiego filmu”.
Debiutowała rolą Klary w ekranizacji Zemsty (1956) w reżyserii Antoniego Bohdziewicza. Od tamtej pory wcieliła się w ponad 100 ról teatralnych i filmowych, zagrała m.in. Katarzynę w filmie Zaduszki na motywach dzieła Tadeusza Konwickiego, Stasię w utworze Samson Andrzeja Wajdy, Zofkę w utworze Historia żółtej ciżemki Sylwestra Chęcińskiego oraz Magdę w filmie Dziś w nocy umrze miasto Jana Rybkowskiego. Ponadto była odtwórczynią m.in. roli Izabeli Łęckiej w filmie Lalka, księżniczki Elżbiety w filmie Popioły, Niny w filmie Kontrakt Krzysztofa Zanussiego czy też Stefanii Olszańskiej w filmie Noce i dnie Jerzego Antczaka. Za wkład w rozwój kinematografii została wyróżniona wieloma odznaczeniami i nagrodami.
W latach 1994–1998 pełniła funkcję prezesa Fundacji Kultury Polskiej. Była przewodniczącą rady Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” oraz członkinią Narodowej Rady Kultury I i II kadencji. W latach 2005–2010 była jurorką w dwunastu edycjach programu TVN Taniec z gwiazdami, a w latach 2014–2017, w siedmiu edycjach programu Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.
Życiorys[ | edytuj kod]
Pochodzi z arystokratycznej rodziny pieczętującej się herbem Leliwa II (Tyszkiewiczowie). Urodziła się 14 sierpnia 1938 w Pałacu w Wilanowie, jest córką Krzysztofa Marii Tyszkiewicza(lit.) i Barbary z Rechowiczów. Jej ojcem chrzestnym został Adam Branicki. Podczas II wojny światowej jej rodzice się rozstali – zamieszkała z matką i młodszym o cztery lata bratem Krzysztofem(lit.) na Śląsku, a ojciec wyemigrował do Anglii, gdzie założył nową rodzinę i doczekał się narodzin kolejnego syna, Janusza. Z ojcem ponownie spotkała się dopiero w 1973.
Była uczennicą szkoły podstawowej w Jeleniej Górze. Po szkole podstawowej miała problemy z przyjęciem do gimnazjum (wówczas była to szkoła dająca tzw. małą maturę) w Karpaczu ze względu na pochodzenie arystokratyczne. Przyjęto ją dopiero po interwencji matki w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Po przeprowadzce wraz z matką do Lasek pod Warszawą uczęszczała do Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie. Praca nad debiutanckim filmem źle wpłynęła na jej wyniki w nauce (obsadę filmu zaczęto kompletować już w 1954), dlatego została przeniesiona do liceum zakonu sióstr urszulanek szarych w Milanówku, a następnie sióstr niepokalanek w Szymanowie. Maturę zdała za drugim razem.
Debiutowała w 1957 rolą Klary w ekranizacji Zemsty w reżyserii Antoniego Bohdziewicza. W latach 1957–1958 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, po czym podjęła pracę jako inspicjentka w Telewizji Polskiej. W trakcie kariery zawodowej wielokrotnie grała postacie historyczne, damy bądź szlachcianki, czemu zawdzięcza miano „polskiej damy polskiego filmu”; zagrała Marię Walewską w komedii kostiumowej Marysia i Napoleon (1966) w reżyserii Leonarda Buczkowskiego, księżniczkę Elżbietę w Popiołach (1965) Andrzeja Wajdy, Izabelę Łęcką w ekranizacji Lalki (1968) w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa czy hrabinę Stefanię Holszańską w Nocach i dniach (1975) w reżyserii Jerzego Antczaka. W 1973 Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało jej – bez egzaminu – uprawnienia aktorskie.
Rola ciotki Lali w filmie Śmierć dziecioroba (1990) zapewniła jej nominację do Złotego Lwa Gdańskiego w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola kobieca” na 16. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Następnie zagrała matkę Romana (Wojciech Malajkat) w filmie Juliusza Machulskiego V.I.P. (1991), Damę w Pięknej nieznajomej (1993) Jerzego Hoffmana oraz hrabinę Ewelinę Opolską w Pannie z mokrą głową (1994) Kazimierza Tarnasa. Podczas 21. FPFF w 1996 odebrała Nagrodę Indywidualną za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą (Berty Sonnenbruch) w filmie Niemcy, którego premiera kinowa odbyła się 1997.
Interesuje się fotografią, w 1999 zorganizowała pierwszy wernisaż zdjęć własnego autorstwa. Jest pomysłodawczynią i współautorką cyklu programów Raport w sprawie dzieci niczyich. W latach 90. wzięła udział w kampanii reklamowej producenta odkurzaczy marki Electrolux, za co dostała honorarium w wysokości 60 tys. dolarów. W 2008 zaangażowała się w kampanię reklamową linii kosmetyków Dove pro.age, biorąc udział w rozbieranej sesji zdjęciowej. Prowadziła liczne prelekcje dotyczące zasad savoir-vivre.
Przez wiele lat była felietonistką tygodnika telewizyjnego „Tele Tydzień”. W 2003 wydała książkę autobiograficzną pt. „Nie wszystko na sprzedaż”, która została wybrana „książką marca” Warszawskiej Premiery Literackiej 2004. W 2014 użyła wulgarnego zwrotu oceniając występ Anety Zając i Stefano Terrazzino w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, co miało konsekwencje w postaci skargi, która wpłynęła do KRRiT.
Była jurorką w dwunastu edycjach programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2005–2010) i siedmiu edycjach programu Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami (2014–2017).
Podstrony: 1 [2] [3] [4]