Beata Tyszkiewicz
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]
Laski – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Izabelin. Położona jest na skraju Puszczy Kampinoskiej. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego. Do Lasek można dojechać podwarszawskim autobusem 701 (do centrum handlowego) i 708.Milanówek – miasto i gmina w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, leżące na południowy zachód od Warszawy i wchodzące w skład aglomeracji warszawskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego.
Beata Maria Helena Tyszkiewicz-Kalenicka (ur. 14 sierpnia 1938 w Wilanowie) – polska aktorka filmowa i telewizyjna. Nazywana „pierwszą damą polskiego filmu”.
W latach 1994–1998 prezes Fundacji Kultury Polskiej. Przewodnicząca rady Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”.
Młodość[ | edytuj kod]
Urodziła się 14 sierpnia 1938 w Pałacu w Wilanowie, jest córką Krzysztofa Marii Tyszkiewicza(lit.) i Barbary z Rechowiczów. Ma młodszego o cztery lata brata Krzysztofa(lit.) i przyrodniego Janusza. Pochodzi z arystokratycznej rodziny pieczętującej się herbem Leliwa II (Tyszkiewiczowie). Podczas II wojny światowej rodzina się rozpadła – zamieszkała z matką i bratem na Śląsku, a ojciec wyemigrował do Anglii. Spotkała się z nim ponownie dopiero 40 lat później. Ojcem chrzestnym aktorki był Adam Branicki.
Była uczennicą szkoły podstawowej w Jeleniej Górze. Po szkole podstawowej miała problemy z przyjęciem do gimnazjum (wówczas była to szkoła dająca tzw. małą maturę) w Karpaczu ze względu na pochodzenie arystokratyczne. Przyjęto ją dopiero po interwencji matki w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Po przeprowadzce wraz z matką do Lasek pod Warszawą uczęszczała do Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie. Praca nad debiutanckim filmem źle wpłynęła na jej wyniki w nauce (obsadę filmu zaczęto kompletować już w 1954), dlatego została przeniesiona do liceum zakonu sióstr urszulanek szarych w Milanówku, a następnie sióstr niepokalanek w Szymanowie. Maturę zdała za drugim razem.
W latach 1957–1958 studiowała w PWST w Warszawie, po czym podjęła pracę w TVP jako inspicjentka. W 1973 Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało jej – bez egzaminu – uprawnienia aktorskie.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]