Ballet comique de la Reyne
Podstrony: 1 [2] [3]
Przeczytaj także...
Trytony (lm gr. Τρίτωνες Trítōnes, łac. Tritones, lp gr. Τρίτων Trítōn, łac. Triton) – w mitologii greckiej i rzymskiej pół ludzie, pół ryby.Katarzyna Medycejska, wł. Caterina Maria Romola di Lorenzo de’ Medici (ur. 13 kwietnia 1519 we Florencji, zm. 5 stycznia 1589 w Blois) – księżna z rodu włoskich Medyceuszy. Żona delfina, a następnie króla Francji Henryka II z dynastii Walezjuszów.
Trytony (lm gr. Τρίτωνες Trítōnes, łac. Tritones, lp gr. Τρίτων Trítōn, łac. Triton) – w mitologii greckiej i rzymskiej pół ludzie, pół ryby.Katarzyna Medycejska, wł. Caterina Maria Romola di Lorenzo de’ Medici (ur. 13 kwietnia 1519 we Florencji, zm. 5 stycznia 1589 w Blois) – księżna z rodu włoskich Medyceuszy. Żona delfina, a następnie króla Francji Henryka II z dynastii Walezjuszów.
Ballet comique de la Reyne (Komiczny Balet Królowej) – przedstawienie choreograficzne, dramatyczne, muzyczne z zastosowaniem technik scenicznych w prologu, 2 częściach i z wielkim baletowym finałem. Wystawione na dworze Katarzyny Medycejskiej. Przedstawienie jest uznawane za pierwszy balet.
Premiera: Paryż 15 października 1581, Salle du Petit Bourbon.
Taniec dworski – forma tańca, która ukształtowała się pod koniec średniowiecza i była popularna do XVIII w. na najbogatszych dworach europejskich, wśród koronowanych głów, najwyższej arystokracji i dworzan. Największym powodzeniem cieszył się na dworach włoskich, francuskich i angielskich. Kiedy rozrywce tego typu zaczęto poświęcać coraz więcej czasu, powstał nowy zawód organizatora zabaw, prototyp choreografa.Najady (gr. Ναϊάδες Naïádes, łac. Naiades) – w mitologii greckiej nimfy wód lądowych: wodospadów, potoków, strumieni, źródeł rzek, jezior.
Osoby i wykonawcy[ | edytuj kod]
15 października jest 288. (w latach przestępnych 289.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 77 dni.Libretto (wł. książeczka) – tekst stanowiący podstawę dzieł sceniczno-muzycznych, takich jak opera, operetka, kantata, musical czy balet.
Podstrony: 1 [2] [3]
Warto wiedzieć że... beta
Termin balet (z franc. ballet, a to z wł. balletto zdrobnienie od ballo "taniec") ma kilka powiązanych z sobą znaczeń:
Muzyka (gr. mousike, cz. hudba, staropol. gędźba) – sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwięki.
Syrena (gr. Σειρήν Seirḗn, l.mn. Σειρῆνες Seirē̂nes, łac. Siren, l.mn. Sirenes) – w mitologii greckiej to niebezpieczne i przebiegłe stworzenia femme fatale wyobrażane jako półkobieta-półptak. Później, podobnie jak w mitologii rzymskiej, nimfa morska wyobrażana jako ryba z głową kobiety lub pod postacią półkobiety-półryby.
Minerwa (łac. Minerva) – była w mitologii rzymskiej pierwotnie boginią sztuki i rzemiosła, ale także boginią mądrości, nauki i literatury. Jest to prawdopodobnie bóstwo pochodzenia etruskiego (znamy etruską boginię Menrva).
Razem z Jowiszem i Junoną tworzyła Trójcę Kapitolińską.
Jowisz, Jupiter (łac. Iuppiter) – w mitologii rzymskiej bóg nieba, burzy i deszczu, najwyższy władca nieba i ziemi, ojciec bogów. Był źródłem władzy (łac. imperium), jaką dzierżyli rzymscy urzędnicy. Rzymscy władcy i wodzowie starali się pozować na ludzkie ucieleśnienie czy odzwierciedlenie Jowisza. Pospolicie utożsamiany jest z greckim Zeusem, z czasem przejął jego cechy. Atrybutami Jowisza były piorun i orzeł. Syn Saturna. W rzeczywistości jest to (tożsamy z Zeusem) praindoeuropejski bóg dziennego nieboskłonu, burzy i piorunów. Obie nazwy, grecka i łacińska, wywodzą się z praindoeuropejskiego imienia Dieus ph2ter, co w wyniku różnych przekształceń fonetycznych dało łacińskie Iuppiter (Iovis + pater). Od dopełniacza (genetivus) tego imienia, brzmiącego Iovis, pochodzi polskie imię tego bóstwa, Jowisz.
Driady (lm gr. Δρυάδες Dryádes, łac. Dryades, lp. gr. Δρυάς Dryás, łac. Dryad; od gr. δρῦς drŷs – ‘dąb’, ‘drzewo’) – w mitologii greckiej nimfy drzew. Dokładniej driady były nimfami dębów, choć słowa tego używa się obecnie w odniesieniu do wszystkich drzewnych nimf.
Taniec historyczy – taniec popularny w późnym średniowieczu i głównie w renesansie. Do tańców historycznych zalicza się tańce dworskie, i czasami używa się tych terminów jako synonimów.