Autochrom
Fotografia monochromatyczna – rodzaj fotografii polegający na utrwalaniu obrazu przy pomocy tylko jednego koloru substancji barwiącej. Najczęściej jest to fotografia czarno-biała, w postaci nieprzetworzonej lub barwiona - np. sepia. Fotografia monochromatyczna, podobnie jak każdy inny rodzaj fotografii, może występować w postaci negatywu, odbitki lub diapozytywu. Materiały fotograficzne do fotografii monochromatycznej nie zawsze miały taką samą czułość na barwy, jaką ma oko ludzkie (stosowane bywały materiały panchromatyczne, wcześniej ortochromatyczne), toteż często wyrównywano barwoczułość materiału różnorodnymi filtrami barwnymi.Skrobia – węglowodan, polisacharyd roślinny, składający się wyłącznie z merów glukozy połączonych wiązaniami α-glikozydowymi, pełniący w roślinach rolę magazynu energii.
Agfa-Gevaert N.V. (Agfa, znana także jako AGFA) – producent materiałów i urządzeń używanych w poligrafii oraz diagnostyce medycznej. Firma została założona w 1867 nieopodal Berlina jako fabryka barwników sztucznych pod nazwą Aktiengesellschaft für Anilinfabrikation. Obecnie jej centrala znajduje się w Mortsel w Belgii. Spółka akcyjna, notowana na platformie Euronext poprzez giełdę w Brukseli oraz na giełdzie we Frankfurcie.

Autochrom lub autochrome (szklane kolorowe płyty światłoczułe) – proces otrzymywania fotografii barwnych na płytach szklanych w postaci diapozytywów. Pionierem techniki autochromowej był XIX-wieczny fotograf Louis Ducos du Hauron z Francji, a jego wynalazek wprowadzili do produkcji w roku 1907 bracia Lumière.
Przy zastosowaniu metody autochromu początkowo nie było możliwe uzyskanie barwnych fotografii na papierze, a jedynie podczas projekcji. Na początku XX wieku rozpoczęto wydawanie pierwszych albumów z kolorowymi fotografiami, a nie jak dawniej z malowanymi czarno-białymi zdjęciami. Pierwszą polską książką z fotografiami kolorowymi wykonanymi w technice autochromu jest Malownicza Polska Tadeusza Rzący z 1910.
W autochromie szklana płyta pokryta była barwną mozaiką mikroskopijnych ziarenek skrobi ziemniaczanej w kolorach zielonym, niebieskim i czerwonym, a całość pokryta była emulsją panchromatyczną do fotografii czarno-białej. Podczas ekspozycji światło przenikało przez różnokolorowe ziarenka, a po wywołaniu do pozytywu powstawał barwny obraz w naturalnych kolorach. Wadą była konieczność stosunkowo długiego, co najmniej kilkusekundowego czasu naświetlania płyt autochromowych i używania statywu.
Autochromy charakteryzowały się niską czułością i dużym ziarnem. Autochromy w postaci szklanych płyt były wyjątkowo kosztowne w przeciwieństwie do materiałów do fotografii czarno-białej. W 1931 bracia Lumière zaprezentowali autochrom w postaci błony fotograficznej ciętej, a następnie dwa lata później w postaci filmu fotograficznego do aparatów małoobrazkowych. Zaprzestano produkcji autochromów w 1956.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Alticolor, l'autochrome sur film, lechronoscaphe.com [dostęp 2019-01-03] (fr.).
- ↑ Zeszyty Tatrzańskie - Od dagerotypu do fotopocztówki, web.archive.org, 2013 [dostęp 2019-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-11] .
- Mathieu Hautemulle: Shedding Light on the Autochrome (ang.). W: CNRS international magazine [on-line]. [dostęp 2018-07-08].
- https://www.fotopolis.pl/inspiracje/galerie/28825-najstarsze-barwne-fotografie-pokazuja-swiat-sprzed-100-lat-w-kolorze.
- Alticolor, l'autochrome sur film, lechronoscaphe.com [dostęp 2019-01-03] (fr.).