Astma oskrzelowa (z greckiego ἄσθμα, asthma – „zadyszka”) – często występująca, przewlekła, choroba zapalna dróg oddechowych charakteryzująca się różnorodnymi i nawracającymi objawami, odwracalną obturacją dróg oddechowych i skurczem oskrzeli. Do częstych objawów należą świsty, kaszel, ucisk w klatce piersiowej i duszność.
Tkanka mięśniowa gładka (textus muscularis glaber) - rodzaj tkanki mięśniowej, która składa się z wrzecionowatych komórek, zawierających jedno centralnie położone jądro komórkowe. Filamenty w tej tkance są ułożone nieregularnie (brak prążkowania).Hipoksja – niedobór tlenu w tkankach powstający w wyniku zmniejszonej dyfuzji tlenu w płucach (hipoksja hipoksemiczna) lub zaburzenia transportu tlenu przez krew do tkanek (hipoksja ischemiczna).
Uważa się, że astma powodowana jest przez połączenie czynników genetycznych i środowiskowych. Diagnoza opiera się zazwyczaj na zespole objawów, spirometrii oraz wynikach długoterminowego leczenia. Klasyfikacja kliniczna jest dokonywana na podstawie częstości występowania objawów, pomiar natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1) i szczytowego przepływu wydechowego (PEF). Inna klasyfikacja obejmuje podział na astmę atopową (zewnątrzpochodną, alergiczną) i nieatopową (wewnątrzpochodną), gdzie atopia oznacza predyspozycję do nadwrażliwości typu 1.
Akupunktura (z łac. acus – igła, punctura – (u)kłucie) – technika leczenia wywodząca się ze Wschodu (Chiny, Japonia, Mongolia). Jest obecnie uznawana w wielu krajach jako uzupełnienie medycyny konwencjonalnej, chociaż jej skuteczność jest przedmiotem debat i trwających badań klinicznych.Leki beta-adrenolityczne (inaczej β-blokery, leki β-sympatykolityczne; ATC (medycyna): C07) – grupa leków działających antagonistycznie na receptory β1 i β2 adrenergiczne. Hamują aktywność układu współczulnego, wywierając działanie na niemal cały organizm. Jest to jedna z najważniejszych grup leków stosowanych w kardiologii, a zwłaszcza w chorobie niedokrwiennej serca. Znajdują też zastosowanie w leczeniu innych schorzeń.
Objawy o ostrym przebiegu leczy się zazwyczaj za pomocą krótko działających wziewnych beta2-mimetyków (np. salbutamol), natomiast dalsze postępowanie jest oparte na indywidualnie opracowanych zaleceniach, zależnych od stopnia ciężkości choroby oraz jej dotychczasowego przebiegu. W bardzo ciężkich przypadkach konieczne może być dożylne podanie kortykosteroidów i siarczanu magnezu oraz hospitalizacja. Można zapobiegać wystąpieniu objawów, unikając wywołujących je czynników (alergenów i czynników drażniących) oraz stosując kortykosteroidy. W razie braku uzyskania kontroli astmy można oprócz kortykosteroidów wziewnych stosować leki z grupy długo działających agonistów receptorów beta (LABA) lub leków przeciwleukotrienowych.
Ropa (łac. pus) – w medycynie białożółty lub żółtozielony gęsty płyn, zwykle wydzielający cuchnącą woń. Składa się z martwych białych krwinek – neutrofili, popękanych z nadmiaru sfagocytowanego tworu – i ich części, bakterii, częściowo uszkodzonych tkanek i białek. Potraktowana wodą utlenioną burzy się gwałtownie, jest to spowodowane raptownym uwalnianem tlenu wskutek kontaktu z opisanym materiałem.Limfocyty T inaczej limfocyty grasicozależne (T od łac. thymus - grasica) – komórki układu odpornościowego należące do limfocytów odpowiedzialne za komórkową odpowiedź odpornościową. Komórki prekursorowe, nie posiadające cech limfocytów T, wytwarzane są w czerwonym szpiku kostnym, następnie dojrzewają głównie w grasicy, skąd migrują do krwi obwodowej oraz narządów limfatycznych. Stężenie limfocytów T we krwi obwodowej wynosi 0,77–2,68 x 10/l. Czas życia limfocytów T wynosi od kilku miesięcy do kilku lat.
Zachorowalność na astmę wzrosła znacznie od lat 70. XX w. W 2011 r. na astmę chorowało 235–300 milionów ludzi na całym świecie, z czego około 250 000 chorych zmarło na astmę.
Perfumy (fr. "per fumée" - przez dym) – łączna nazwa kosmetyków, których jedynym zadaniem jest nadawanie różnym obiektom (zwykle ciału człowieka) przyjemnego i długo utrzymującego się zapachu. Z definicji tej wyłączone są wszystkie produkty, których aplikacja wymaga użycia gazów pędnych (m. in. dezodorant).Metaplazja (przetwarzanie) - pojęcie z zakresu patomorfologii; określa pojawienie się komórek odmiennych czynnościowo i morfologicznie od swojej macierzy. Dotyczy tkanki łącznej lub nabłonkowej. Na podłożu metaplazji (zwłaszcza w tkance nabłonkowej) częściej rozwijają się nowotwory.
Definicja[]
Nie ma jednej definicji astmy, choć jest ona stosunkowo dobrze znaną chorobą. Światowa Inicjatywa Zwalczania Astmy (ang. Global Initiative for Asthma – GINA) definiuje rzeczoną chorobę jako „przewlekłe zapalenie dróg oddechowych, w czasie którego istotną rolę odgrywa wiele rodzajów komórek oraz ich elementów. Przewlekłe zapalenie związane z nadreaktywnością dróg oddechowych, które może prowadzić do ponawiającego się świszczącego oddechu, problemów ze złapaniem oddechu, uciskiem klatki piersiowej oraz kaszlem zwłaszcza w nocy lub rano. Problemy te wiążą się najczęściej z rozpowszechnionym, ale różniącym się zaburzeniem przepływu powietrza w płucach, które jest często odwracalne samoistnie lub poprzez leczenie”.
Roztocze (Acari) – liczny (ok. 30 tys. gatunków, wiele gatunków nadal nieopisanych) rząd pajęczaków, obejmujący zwierzęta od mikroskopijnych do 3-centymetrowych. Roztocze są saprofagiczne (jak np. mechowce), ale także są wśród nich pasożyty (głównie ektopasożyty) i drapieżniki. Niektóre mogą przenosić choroby lub być szkodnikami magazynowymi. Zamieszkują wszystkie strefy klimatyczne, również obszary polarne. Dostosowały się do różnych środowisk: żyją w glebie, kurzu domowym (Roztocze kurzu domowego), w strefie przybrzeżnej środowisk słodkowodnych (tzw. wodopójki) a nawet w gorących źródłach.Chiropraktyka – dziedzina medycyny niekonwencjonalnej, utożsamiana z kręgarstwem. Rodzaj terapii manualnej opartej na diagnozie, leczeniu oraz zapobieganiu mechanicznym zaburzeniom i dysfunkcjom narządu ruchu. Została stworzona pod koniec XIX w. w Stanach Zjednoczonych przez D.D.Palmera.
Obecnie obowiązująca definicja astmy brzmi następująco:
.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5] [6]
Warto wiedzieć że... beta
Aldehydy (skrót od alcohol dehydrogenatus) grupa związków organicznych posiadających grupę aldehydową, czyli grupę karbonylową (C=O) połączoną z jednym (-CHO) lub dwoma (CH2O) atomami wodoru. Proste aldehydy, będące pochodnymi alkanów i zawierające w cząsteczce jedną grupę aldehydową to alkanale o wzorze ogólnym CnH2n+1CHO.
Homeopatia (z gr. όμοιος, homoios – podobny i πάθος, pathos – cierpienie) – forma medycyny niekonwencjonalnej, zaproponowana po raz pierwszy w 1796 przez niemieckiego lekarza Samuela Hahnemanna. Zwolennicy tej metody stosują wysoce rozcieńczone substancje, które domniemanie mają leczyć choroby o symptomach podobnych do tych powstałych w wyniku spożycia tychże substancji. Homeopatia bazuje na aksjomacie ipse dixit sformułowanym przez Hahnemanna, który nazwał go „prawem podobieństw”. Według niego substancje powodujące pewne symptomy u osób zdrowych powinny być podawane w rozcieńczonej formie pacjentom wykazującym podobne objawy. Środki homeopatyczne są przygotowywane poprzez sukcesywne rozcieńczanie. Po każdym rozcieńczeniu otrzymany roztwór jest mieszany przez intensywne potrząsanie, które homeopaci nazywają succussion, zakładając, że zwiększa to efektywność otrzymanej substancji. Cały ten proces homeopaci nazywają dynamizowaniem. Rozcieńczanie trwa zazwyczaj tak długo, że w roztworze nie pozostaje nic z początkowej substancji.
Zespół bezdechu śródsennego (ang. Sleep Apnoea Syndrome - SAS) – zespół objawów chorobowych spowodowanych bezdechami w czasie snu. Za bezdech uważa się ustanie wentylacji płuc przez okres dłuższy niż 10 sekund lub spłycenie oddechu poniżej 50%. Podczas bezdechu dochodzi do zmniejszenia wysycenia krwi tlenem. Cierpiący na tę chorobę mogą w trakcie nocy mieć setki takich epizodów.
Katar sienny – alergiczny nieżyt nosa lub alergiczne sezonowe zapalenie błony śluzowej nosa (ang. Seasonal Allergic Rhinitis – SAR). Wskutek reakcji organizmu na alergen (głównie pyłki roślin) immunoglobuliny dróg oddechowych powodują uwalnianie przez mastocyty i bazofile histaminy drażniącej błonę śluzową nosa. Odnośnie do kataru siennego używa się też pojęcia pyłkowica (pollinosis), które obejmuje sezonowe, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek wraz z dolegliwościami towarzyszącymi, jak napady astmy oskrzelowej, alergiczne reakcje skóry lub przewodu pokarmowego.
Świsty – nieprawidłowe szmery oddechowe; są to dźwięczne szmery wysłuchiwane nad płucami, mające ciągły charakter i wysoką lub niską częstotliwość. Świsty o niskiej częstotliwości określa się jako furczenia. Ponadto, świsty dzieli się na świsty wdechowe i wydechowe.
Propranolol (Propranololi hydrochloricum, Nazwa systematyczna: 1-(izopropyloamino)-3-(naftalen-1-yloksy)propan-2-ol, ATC: C 07 AA 05) – organiczny związek chemiczny, wielofunkcyjna pochodna naftalenu. Nieselektywny lek β-adrenolityczny (β-bloker), bez wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej, mający działanie stabilizujące błonę komórkową. Blokuje działanie amin katecholowych (a konkretnie adrenaliny i noradrenaliny) na serce, powodując spadek zapotrzebowania serca na tlen oraz zwolnienie częstości jego pracy i w konsekwencji spadek ciśnienia krwi (zwłaszcza skurczowego).
Salmeterol – organiczny związek chemiczny, lek rozszerzający oskrzela stosowany w leczeniu i zapobieganiu obturacji oskrzeli.
