Aseksualizm

Używany przez AVEN trójkąt reprezentujący aseksualizm. Górny bok reprezentuje skalę Kinseya, a trzeci wierzchołek – drugi wymiar pociągu seksualnego, czyli osoby aseksualne

Aseksualizm, inaczej aseksualność – całkowite lub częściowe nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób. W ciągu ostatnich lat staje się uznawany przez coraz więcej środowisk naukowych za jedną z orientacji seksualnych lub za brak orientacji seksualnej. W zależności od przyjmowanej definicji szacuje się, że osoby aseksualne stanowią od 0,6% do 5,5% populacji.

Aseksualizm, inaczej aseksualność – całkowite lub częściowe nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób. W ciągu ostatnich lat staje się uznawany przez coraz więcej środowisk naukowych za jedną z orientacji seksualnych lub za brak orientacji seksualnej. W zależności od przyjmowanej definicji szacuje się, że osoby aseksualne stanowią od 0,6% do 5,5% populacji. Orientacja seksualna – trwały emocjonalny, romantyczny i seksualny pociąg do osób określonej płci. Orientacja seksualna rozciąga się na kontinuum, od wyłącznego heteroseksualizmu do wyłącznego homoseksualizmu.

Aseksualizm nie jest tym samym, co abstynencja seksualna, która jest powstrzymaniem się od aktywności seksualnej pomimo odczuwania pociągu seksualnego. Niektórzy aseksualiści są w stanie posiadać fantazje erotyczne oraz czerpać przyjemność z masturbacji, nawet pomimo tego, że nie jest to powodowane pobudzeniem seksualnym w stronę innych osób. Zdarzają się przypadki aseksualistów, którzy są aktywni seksualnie np. by zaspokoić potrzeby partnera, jednak istnieją także przypadki, w których osoba może być aktywna seksualnie dla swojej własnej przyjemności bez odczuwania pociągu seksualnego lub w przypadku demiseksualizmu, gdzie popęd seksualny powstaje jedynie po wytworzeniu się wystarczająco głębokiej więzi emocjonalnej. Aseksualizm nie jest tożsamy z hipolibidemią (brakiem lub utratą potrzeb seksualnych). Część aseksualistów posiada libido, lecz nie jest ono zwrócone w stronę innych osób.

Emilie Autumn Fritzges (ur. 22 września 1979) – amerykańska piosenkarka, poetka i skrzypaczka. Obecnie mieszka w Chicago. Jest znana z teatralnego stylu koncertów oraz z mieszania różnych stylów muzycznych, głównie muzyki poważnej z muzyką elektroniczną.Elizabeth Abbott (ur. 1942) – kanadyjska historyk i pisarka. Specjalizuje się w dziejach kultury, historii gender i historii Haiti.

Osoby, które nie są aseksualne, w środowiskach osób aseksualnych są określane jako alloseksualne. Określenie to powstało jako odzew na podział ludzi na aseksualnych i „normalnych” jako sposób na normalizację aseksualizmu.

Spis treści

1 Przyczyny aseksualizmu

2 Odmiany aseksualizmu

2.1 Starsza klasyfikacja

3 Badania naukowe

3.1 Aseksualizm jako orientacja seksualna

3.2 Demografia

4 Społeczność aseksualna

5 Religie a aseksualizm

6 Znani aseksualiści

7 Zobacz też

8 Przypisy

9 Linki zewnętrzne

Przyczyny aseksualizmu

Tak jak w przypadku innych orientacji seksualnych, nie jest jasne, co determinuje aseksualizm. Osoby postronne, nierozumiejące lub nieakceptujące aseksualizmu jako orientacji seksualnej, wskazują jako jego przyczynę najczęściej problemy hormonalne, zaburzenia depresyjne, stres, przyjmowanie niektórych leków, opóźnione pojawienie się pociągu seksualnego, menopauzę, realizację skryptu rodzinnego, molestowanie seksualne lub zmuszanie przez partnera do współżycia w przeszłości, tłumienie swojej seksualności, ukrywanie homoseksualizmu, obawy przed niechcianą ciążą lub chorobami przenoszonymi drogą płciową, niespotkanie właściwej osoby, zbyt niskie lub zbyt wysokie poczucie własnej wartości lub uważają, że aseksualizm jest przejściową fazą. I chociaż większość ludzi identyfikujących się jako osoby aseksualne twierdzi, że żaden z powyższych problemów ich nie dotyczy, badania pokazują, że wśród aseksualistów jest wyższy procent osób doświadczających objawów PTSD oraz osób, które doświadczyły napaści seksualnej w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Inni zauważają, że niektóre z wymienionych sytuacji mogłyby mieć wpływ na brak libido, ale nie na niewystępowanie pociągu seksualnego.

Libido, popęd (pociąg) seksualny (płciowy) (z łac. żądza) – psychiczna reprezentacja pobudzenia pochodzącego z wnętrza organizmu, mająca na celu zaspokojenie potrzeb seksualnych. Stanowi ona czynniki motywacyjne, uwarunkowane biologiczną strukturą organizmu, powodujące formy zachowania, których celem jest zaspokojenie potrzeb. Według Hansa Giesego popęd seksualny to wybiórczy stan gotowości na przyjęcie partnera w zakresie jego płciowości.Zaburzenia depresyjne – zaburzenia psychiczne z grupy zaburzeń afektywnych, charakteryzujące się obniżeniem nastroju, obniżeniem napędu psychoruchowego, zaburzeniem rytmów okołodobowych i lękiem.

Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]