Asarhaddon, właśc. Aszur-aha-iddina (akad. Aššur-aha-iddina, biblijny Asarhaddon) – król Asyrii z dynastii Sargonidów, syn Sennacheryba; panował w latach 681–669 p.n.e.
Rodzime, akadyjskie imię tego władcy brzmi Aššur-aha-iddina i znaczy „bóg Aszur dał mi brata”. W Biblii, w której władca ten wzmiankowany jest w 2 Księdze Królewskiej, Księdze Ezdrasza i Księdze Izajasza, jego imię uległo zniekształceniu i zapisywane było w następujący sposób:
Persowie – starożytny lud pochodzenia irańskiego, współcześnie zaś naród zamieszkujący głównie obszar Iranu (dawniej znanego jako Persja).Aszurbanipal, Asurbanipal, właśc. Aszur-bani-apli (akad. Aššur-bāni-apli, tłum. "bóg Aszur jest twórcą syna pierworodnego"), w tradycji greckiej Sardanapal, w tradycji biblijnej Asnefar bądź Asnappar – król Asyrii z dynastii Sargonidów; syn Asarhaddona; założyciel słynnej biblioteki w Niniwie; panował w latach 669-631 p.n.e.; pomimo rozruchów wewnętrznych utrzymał państwo w granicach od Zatoki Perskiej do Morza Śródziemnego.
W polskich przekładach Biblii imię tego władcy zapisywane jest zwykle Asarhaddon:
W Kanonie Ptolemeusza występuje on pod imieniem Asaradinos.
Władzę początkowo sprawował w Babilonii jako namiestnik z ramienia ojca. Po zamordowaniu Sennacheryba przez przyrodnich braci rozpoczął wojnę o zagrożony tron. Po 6 tygodniach walk ojcobójcy zbiegli do Urartu i Asarhaddon, mając poparcie armii, przejął władzę w kraju.
Taharka – władca kuszycki rezydujący w Napacie, oraz faraon – władca starożytnego Egiptu z czasów końca Trzeciego Okresu Przejściowego, zaliczany do XXV dynastii kuszyckiej, rezydujący początkowo w Tebach, a następnie w Memfis i Tanis. Był młodszym synem Pianchiego i królewskiej małżonki Abale, młodszym bratem Szabataki, następcą Szabataki na tronie kuszyckim oraz tronie faraonów, ojcem Atlanersa, założyciela dynastii rodzimych władców napatańskich.Sargonidzi – umowna nazwa ostatniej, najwybitniejszej dynastii państwa nowoasyryjskiego panującej w latach 722-612 p.n.e.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]
Warto wiedzieć że... beta
XXV dynastia – dynastia władców starożytnego Egiptu, wywodzących się z Nubii, rezydujących najpierw w Napacie, potem w Tebach, Memfis i Tanis, władających Egiptem w latach 746-655 p.n.e.
Asyria (akad. māt Aššur) – starożytne państwo semickie w północnej Mezopotamii istniejące od drugiej połowy III tysiąclecia p.n.e. do pierwszej połowy I tysiąclecia p.n.e.
Memfis – grecka nazwa jednego z najważniejszych miast starożytnego Egiptu, stolicy w epoce Starego Państwa (III-VI dynastia).
Tyr (obecny Sur) – w starożytności miasto fenickie, obecnie miasto i port w południowym Libanie na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Posiada połączenie kolejowe i drogowe z portem Sajda. Jego nazwa znaczy „skała”. W języku fenickim Ṣur, w akadyjskim Ṣurru, po hebrajsku צור Ṣōr, po grecku Τύρος Týros, po arabsku صور (as)-Ṣūr.
Bliski Wschód (arab. الشرق الأوسط; hebr. המזרח התיכון; per. خاورمیانه, Xâvar-e Miyâne; przestarzałe Lewant) – region geograficzny leżący na styku Azji, Europy i Afryki.
Tabal – księstwo późnohetyckie obejmujące obszar położony pomiędzy rzeką Halys na północy, Kayseri na wschodzie i Göllüdag na zachodzie. Największy rozkwit przeżyło w VIII wieku p.n.e. Później uległo wpływom asyryjskim.
International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji
obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.
