Arystoksenos
Przeczytaj także...
Rytmika – w muzyce i tańcu wyrażenie określające całokształt zjawisk dotyczących przebiegu rytmicznego w utworze. Wiąże się z metrum, wyznacza miary czasu, porządkuje przebiegi rytmiczne przy pomocy regularnie powtarzających się akcentów. Rodzaj rytmiki wpływa na charakter muzyki, jest ona rodzajem pulsacji. Rytmika to również nauka o rytmie.Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
Władysław Tatarkiewicz (ur. 3 kwietnia 1886 w Warszawie, zm. 4 kwietnia 1980 tamże) – filozof i historyk filozofii, estetyk i etyk, historyk sztuki, członek Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk.
Rytmika – w muzyce i tańcu wyrażenie określające całokształt zjawisk dotyczących przebiegu rytmicznego w utworze. Wiąże się z metrum, wyznacza miary czasu, porządkuje przebiegi rytmiczne przy pomocy regularnie powtarzających się akcentów. Rodzaj rytmiki wpływa na charakter muzyki, jest ona rodzajem pulsacji. Rytmika to również nauka o rytmie.Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
Władysław Tatarkiewicz (ur. 3 kwietnia 1886 w Warszawie, zm. 4 kwietnia 1980 tamże) – filozof i historyk filozofii, estetyk i etyk, historyk sztuki, członek Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk.
Arystoksenos z Tarentu, gr. Ἀριστόξενος ὀ Ταραντίνος (ur. ok. 354 p.n.e. w Tarencie, zm. ok. 300 p.n.e. w Atenach) – filozof i teoretyk muzyki, perypatetyk, uczeń Arystotelesa.
Jest uważany za jednego z najwybitniejszych muzykologów oraz twórcę starożytnej nauki greckiej o muzyce, który doprowadził do szczytu wiedzę starożytnych na jej temat. Autor wielu dzieł dotyczących muzyki (zachowanych we fragmentach). Wywarł wielki wpływ zarówno na współczesnych sobie, jak i późniejszych teoretyków. Kontynuował badania pitagorejczyków nad muzyką, stosując jednak przy tym metodę empiryczną Arystotelesa. Przeciwstawił panującym wówczas matematycznym podstawom pitagorejczyków dotyczących muzyki, harmonii i rytmu, swe teoretyczne poglądy oparte na słuchu (brał za podstawę doświadczenie słuchowe przy opisywaniu elementów ówczesnej praktyki muzycznej). Dziełem Arystoksenosa był również pierwszy zwarty system wiedzy o muzyce. W zachowanych rozprawach „Elementy harmoniki” i „Elementy rytmiki” znajduje się wyczerpujące opracowanie podstaw teoretycznych greckiego systemu skalowego oraz rytmiki, a także rozważania dotyczące notacji. Starożytni świadomi jego dokonań w tej dziedzinie dali mu przydomek „muzyka”.
Rytm (gr. ῥυθμός rhytmós – "miara; takt; proporcja") – jeden z elementów dzieła muzycznego odpowiedzialny za organizację czasowego przebiegu utworu.
Harmonia – jedna z dyscyplin teoretycznych, stanowiąca wspólnie z kontrapunktem, nauką o formach muzycznych oraz instrumentoznawstem kanon wykształcenia muzycznego. Harmonia jest nauką o łączeniu akordów.
Jest również uznawany za pierwszego biografa filozofów. Był autorem licznych biografii (m.in. Pitagorasa, Sokratesa, Platona).
Przypisy[ | edytuj kod]
- Władysław Tatarkiewicz: Historia filozofii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988. ISBN 83-01-08651-3, t.1: Filozofia starożytna i średniowieczna, s. 120.
- Danuta Szlagowska: Kultura muzyczna antyku. Gdańsk: Wydawnictwo Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku, 1996. ISSN 0860-5750, s. 38.
- Władysław Tatarkiewicz: Historia filozofii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988. ISBN 83-01-08651-3, t.1: Filozofia starożytna i średniowieczna, s. 18.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Kontrola autorytatywna (osoba):ISNI: 0000 0001 1821 5710 VIAF: 49269266 LCCN: n83048707 GND: 118650149 NDL: 00911201 LIBRIS: zw9dhgqh3wx8s51 BnF: 12181778c SUDOC: 028142519 NKC: jn19990210061 BNE: XX4578909 NTA: 166141828 BIBSYS: 90725265 CiNii: DA04285591 NLP: 9810553352205606 NUKAT: n2011167681 CANTIC: a10199810 CONOR: 101681763 WorldCat: lccn-n83048707
Pitagoras (gr. Πυθαγόρας, Pythagoras) (ur. ok. 572 p.n.e. na Samos lub w Sydonie, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jego imieniem. Z relacji anonimowego autora wiadomo, że Pitagoras żył 104 lata", ale większość opisów wzmiankuje jedynie około 80 lat. Według jednej z wersji zmarł w Metaponcie w domu zapaśnika Milona, ocalony z pogromu Krotony, zaś innej - rewolty tej nie przeżył. Według wielu źródeł jego żoną była Teano. Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Warto wiedzieć że... beta
Biograf – autor biografii, czyli szczegółowego i kompletnego opisu życia jakiejś znaczącej postaci, który oprócz przedstawienia życiorysu wniósł także istotny wkład poznawczy w opisanie, udokumentowanie lub usystematyzowanie wiedzy o tej postaci.
International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji
obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Pitagorejczycy – wyznawcy doktryny rozwiniętej przez Pitagorasa i jego następców w szkole religijno-filozoficznej, którą założył w Krotonie w Wielkiej Grecji, w południowych Włoszech. Część z poglądów może być jedynie przypisywana Pitagorasowi, natomiast szereg innych osób związanych ze szkołą opublikowało własne dzieła lub przeszło do historii z powodu swych osiągnięć.
WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Tarent (wł. Taranto, łac. Tarentum, w dialekcie tarenckim Tarde lub Tarande) – miasto i gmina w regionie Apulia, w prowincji Tarent, w południowych Włoszech. Ważny handlowy i wojenny port morski na Morzu Śródziemnym, ośrodek przemysłu stalowego, chemicznego i spożywczego. W mieście znajdują się stocznie wojenne.