• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Arkadiusz - cesarz bizantyjski

    Przeczytaj także...
    Cesarstwo zachodniorzymskie – zachodnia część cesarstwa rzymskiego, rządzona przez osobnego cesarza (lub cesarzy) od czasu utworzenia tetrarchii w 285 roku, formalnie niezależna od cześci wschodniej po śmierci cesarza Teodozjusza I w 395. Obejmowała Italię, Galię, Hiszpanię, Brytanię, Dalmację i część Afryki Północnej na zachód od Cyrenajki. W V wieku cesarstwo zachodniorzymskie przeżywało trudności związane z najazdami ludów barbarzyńskich i rozkładem struktur państwowych, co doprowadziło do upadku państwa w 476 roku.Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
    Pulcheria, Aelia Pulcheria (ur. 19 stycznia 399 w Konstantynopolu, zm. w czerwcu lub lipcu 453 tamże) – święta Kościoła katolickiego i prawosławnego, córka cesarza bizantyjskiego Arkadiusza i cesarzowej Aelii Eudoksji, przeciwniczka monofizytyzmu i nestorianizmu, wielka dobrodziejka Kościoła i ubogich.

    Arkadiusz, Flavius Arcadius (ur. 377 lub 378, zm. 1 maja 408) – cesarz wschodniorzymski w latach 395–408, syn cesarza Teodozjusza I Wielkiego i Aelii Flacilli, brat cesarza zachodniorzymskiego Honoriusza oraz Galli Placidii. Mąż Aelii Eudoksji, z którą miał córkę Pulcherię. Jego synem był również Teodozjusz II.

    Wizygoci, Goci zachodni lub Terwingowie (dosł. "leśni ludzie") – lud germański, odłam Gotów. W IV wieku przyjęli arianizm (dzięki Biblii przetłumaczonej przez Wulfilę na język gocki).Encyklopedia kultury bizantyńskiej – specjalistyczny słownik, będący oryginalnym pomysłem polskich bizantynologów. Wydany w 2002 roku.

    Życiorys[ | edytuj kod]

    19 stycznia 383 podniesiony przez ojca do rangi augusta, czyli współpanującego. Od 395 panował nad wschodnią częścią imperium rzymskiego, gdy jego brat rządził częścią zachodnią. Z polecenia Teodozjusza opiekunem młodego cesarza, był Stylicho.

    Był nieudolnym władcą. Znajdował się pod wpływem żony oraz swoich ministrów – najpierw Flawiusza Rufina (do 395 roku), potem Eutropiusza (do 399) i Antemiusza (od 404). Podczas jego panowania miały miejsce wyniszczające cesarstwo rzymskie najazdy Hunów (395) i Wizygotów (395–397, 404–408). W 399 roku na skutek buntu Gildona cesarstwo wschodniorzymskie utraciło wpływy w prowincji Afryce. Wobec powtarzających się najazdów gockich, z inspiracji Eudoksji i patriarchy konstantynopolitańskiego Jana Chryzostoma w 400 dokonano rzezi Germanów, licznych w cesarskich oddziałach przybocznych. W 404 Eudoksja doprowadziła z kolei do wygnania patriarchy i rychło po tym zmarła. Arkadiusz był tylko biernym świadkiem tych wydarzeń, a po śmierci żony całkowicie usunął się w zacisze pałacowe.

    Anthemius – prefekt pretorium Wschodu w latach 405–414. Dążył do stworzenia armii narodowej, prowadził politykę antygermańską. Wzmocnił fortyfikacje miast iliryjskich oraz zbudował w 413 nowe mury obronne w Konstantynopolu, doprowadził też do umocnienia linii Dunaju. Starał się ulżyć kuriałom oraz łagodził obciążenia fiskalne wsi i miast. Teodozjusz II, Flavius Theodosius (ur. 10 kwietnia 401, zm. 28 lipca 450) – najstarszy syn cesarza Arkadiusza i wnuk Teodozjusza I Wielkiego. Był cesarzem wschodniorzymskim w latach 408–450 (został nim samodzielnie w wieku 7 lat), choć koronowano go za życia ojca krótko po urodzeniu w 402 roku.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. S. Bralewski, Arkadiusz I, [w:] Słownik cesarzy rzymskich, red. J. Prostko-Prostyński, Poznań 2001, s. 309-310.
    2. S. Bralewski, Arkadiusz I, [w:] Słownik cesarzy rzymskich, red. J. Prostko-Prostyński, Poznań 2001, s. 310-313.

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Waldemar Ceran, Arkadiusz [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, pod redakcją naukową Oktawiusza Jurewicza, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2002, s. 51.
    • International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji. Biblioteka Narodowa Izraela (hebr. הספרייה הלאומית; dawniej: Żydowska Biblioteka Narodowa i Uniwersytecka, hebr. בית הספרים הלאומי והאוניברסיטאי) – izraelska biblioteka narodowa w Jerozolimie.




    Warto wiedzieć że... beta

    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
    Flawiusz Rufin (łac. Flavius Rufinus, Rufin, ur. ok. 335, zm. 27 listopada 395) - prefekt pretorianów, główny doradca od roku 392 cesarza Teodozjusza I a potem Arkadiusza.
    Flawiusz Augustus Honoriusz łac. Flavius Augustus Honorius (ur. 9 września 384, zm. 15 sierpnia 423 w Rawennie) – cesarz rzymski od 395 do 423 roku. Młodszy syn cesarza Teodozjusza I Wielkiego i jego pierwszej żony – Aelii Flacylli. Po śmierci ojca 395 cesarstwo rzymskie zostało podzielone między dwóch jego synów, starszy Arkadiusz został cesarzem wschodniorzymskim, zaś władze nad cesarstwem zachodniorzysmskim objął Honoriusz. Jego panowanie nad cesarstwem to dalsze osłabienie cesarstwa, zwiększenie zagrożenia barbarzyńców oraz walki z uzurpatorami.
    WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.
    Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
    Elia Galla Placydia, łac. Aelia Galla Placidia (ok. 390 – 27 listopada 450) – królowa Wizygotów i cesarzowa rzymska.
    Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.893 sek.