Współczesna prefektura Argolida
Argolida (gr. Αργολίς Argolís) – kraina historyczna w północno-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego, do końca 2010 roku prefektura (nomos) w regionie administracyjnym Peloponez, ze stolicą w Nauplionie. Prefektura zajmowała powierzchnię 2154 km² i obejmowała większość Półwyspu Argolidzkiego, z wyjątkiem jego północnej części należącej do nomarchii Pireusu (region Attyka). Oprócz tej ostatniej Argolida graniczyła też z prefekturami: Koryntia i Arkadia (region Peloponez). Mieszkało tu około 108,6 tysięcy ludzi (stan z roku 2005).
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>Achaja – historyczna kraina grecka znajdująca się w północnej części półwyspu Peloponez nad Zatoką Koryncką.
W starożytności w okresie mykeńskim silne kontakty handlowe z Kretą i Egiptem, przez co stała się potężnym królestwem achajskim. Od ok. XI w. p.n.e. zamieszkiwali ją Dorowie. Najważniejszymi twierdzami były: Mykeny, Argos (stolica) i Tiryns. W 146 p.n.e. Argolida weszła w skład prowincji rzymskiej Achaja.
Kultura mykeńska (1600-1100 p.n.e. lub 1400-1200 p.n.e.) – najstarsza kultura Grecji kontynentalnej na półwyspie Peloponeskim.
Nazwa pochodzi od ważnego ośrodka cywilizacji Achajów – miasta Mykeny, znajdującego się w centrum Kotliny Argolidzkiej.
Kultura ta poznana dokładniej dopiero pod koniec XIX wieku dzięki pracom wykopaliskowym prowadzonym przez archeologa Heinricha Schliemanna z 1874 roku, a później przez jego następców.Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.
W kolejnych wiekach Argolida należała do Bizancjum, w XIV wieku przejściowo do Wenecjan, następnie Turków osmańskich W XVII i na początku XVIII wieku znalazła się ponownie przejściowo w rękach Wenecjan, po czym w 1830 roku została włączona do niepodległej Grecji.
Miasta o znaczeniu historycznym[ | edytuj kod]
Na terenie Argolidy znajdują się (lub znajdowały się) następujące miasta o dużym znaczeniu historycznym:
Nomarchia Pireus – jedna z nomarchii w Republice Greckiej w regionie i prefekturze Attyka, obejmuje terytorium miasta Pireus, archipelag Wysp Sarońskich, północne tereny Półwyspu Argolidzkiego (Metanę i Trojzenę) oraz wyspę Kithirę wraz z wysepkami Antikithirą i Elafonisos w archipelagu Wysp Jońskich.Tiryns lub Tyryns (gr. Τῖρυνς Tiryns) – w starożytności położona na Peloponezie cytadela z czasów kultury mykeńskiej. W miejscu tym już w III tysiącleciu p.n.e. znajdowała się osada. Achajowie zbudowali tu swoją twierdzę w XIV–XIII wieku p.n.e. Tyryns został zdobyty przez Dorów około 1100 p.n.e. Około 470 p.n.e. cytadela została zniszczona przez Argejczyków.
Argos
Epidauros
Mykeny
Nauplion
Nemea
Tyryns

Warto wiedzieć że... beta
Grecja (gr. Ελλάδα Elláda, IPA: [e̞ˈlaða] lub Ελλάς Ellás, IPA: [e̞ˈlas]), Republika Grecka (Ελληνική Δημοκρατία Ellinikí Dimokratía, IPA: [e̞ˌliniˈci ðimo̞kraˈtiˌa]) – kraj położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego. Graniczy z czterema państwami: Albanią, Macedonią Północną i Bułgarią od północy oraz Turcją od wschodu. Ma dostęp do czterech mórz: Egejskiego i Kreteńskiego od wschodu, Jońskiego od zachodu oraz Śródziemnego od południa. Grecja ma dziesiątą pod względem długości linię brzegową na świecie, o długości 14880 km. Poza częścią kontynentalną, w skład Grecji wchodzi około 2500 wysp, w tym 165 zamieszkałych. Najważniejsze to Kreta, Dodekanez, Cyklady i Wyspy Jońskie. Najwyższym szczytem jest wysoki na 2918 m n.p.m. Mitikas w masywie Olimpu.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Epidauros (dawny polski egzonim: Epidaur) – starożytne greckie miasto w Argolidzie na Peloponezie nad Zatoką Sarońską, obecnie stanowisko archeologiczne w miejscowości Ligurio w gminie Epidawros.
Prowincje rzymskie – jednostki administracyjne cesarstwa rzymskiego, tworzone na podbitych terytoriach (poza Italią). Liczba i rozmiary poszczególnych prowincji zmieniały się na przestrzeni dziejów Imperium w zależności od warunków zewnętrznych i polityki wewnętrznej. Pierwszą rzymską prowincją była wyspa Sycylia, podbita w 241 p.n.e. w czasie I wojny punickiej. Zasadniczo prowincje rzymskie dzieliły się na dwa rodzaje:
Attyka (starogr. Ἀττική Attikḗ, nowogr. Αττική Attikí łac. Attica) – kraina historyczna we wschodniej starożytnej Grecji, granicząca z Beocją oraz Megarą. Aktualnie Megarę zalicza się do Attyki. Obecnie Attyka to region administracyjny (nowogr. περιφέρεια periféria) w Republice Greckiej, graniczący z regionem Grecja Środkowa i regionem Peloponez.
Imperium Osmańskie (jako nazwa państwa pisane wielką literą, jako nazwa imperium dynastii Osmanów – małą; dla tego drugiego znaczenia synonimem jest nazwa imperium ottomańskie) – państwo tureckie na Bliskim Wschodzie, założone przez Turków osmańskich, jedno z plemion tureckich w zachodniej Anatolii, obejmujące w okresie od XIV do XX wieku Anatolię, część Azji południowo-zachodniej, Afrykę północną i Europę południowo-wschodnią. W kręgach dyplomatycznych na określenie dworu sułtana, później także całego państwa tureckiego, stosowano termin Wysoka Porta.
Peloponez (Półwysep Peloponeski, nwgr. Πελοπόννησος, Peloponnisos, w średniowieczu znany pod nazwą Morea, gr. Μωρέας lub Μωριάς) – półwysep i kraina historyczna w Grecji. Stanowi najdalej na południe wysuniętą część Półwyspu Bałkańskiego i kontynentalnej Grecji. Znajduje się między Morzem Jońskim a Egejskim. Połączony jest z lądem Przesmykiem Korynckim przeciętym Kanałem Korynckim. Od północy Peloponez ograniczony jest Zatoką Koryncką i Patraską. Silnie rozczłonkowana linia brzegowa tworzy liczne mniejsze półwyspy: Argolidzki, Lakoński, Mani, Mesyński i zatoki: Sarońską, Argolidzką, Meseńska, Kiparysyjską. Powierzchnia Peloponezu wynosi 21,4 tys. km².