Arado Ar 440
MK 108 (niem. Maschinenkanone), działko automatyczne o kalibrze 30 mm produkowane w Niemczech w czasie II wojny światowej w zakładach Rheinmetall-Borsig i używane w samolotach Luftwaffe.Dornier Do 335 Pfeil (pol. Strzała) – niemiecki samolot wielozadaniowy (ciężki myśliwiec, myśliwiec nocny, szybki bombowiec i samolot rozpoznawczy) z okresu II wojny światowej zbudowany w koncernie Dornier.
Średniopłat – samolot jednopłatowy o płacie umocowanym na wysokości osi podłużnej kadłuba. Układ ten jest korzystniejszy pod względem interferencji skrzydeł i kadłuba od układu dolnopłata, ale charakteryzuje się gorszymi właściwościami nośnymi. Powszechnie spotykany w samolotach myśliwskich, np.:
Arado Ar 440 – niemiecki prototyp ciężkiego samolotu myśliwskiego z okresu II wojny światowej
Historia[ | edytuj kod]
W 1942 roku w związku z niedostatecznymi wynikami osiągniętymi przez prototyp samolotu Arado Ar 240, rozpoczęto pracę na nowym samolotem, który mógłby spełniać podobne zadania tj. Kampfzerstörera (ciężkiego samolotu myśliwsko-bombowego). Samolot oparto o konstrukcję poprzedniego samolotu i otrzymał on oznaczenie Ar 440.
Prototyp samolotu został oblatany latem 1942 roku, później zbudowano jeszcze trzy prototypy tego samolotu. Do stycznia 1943 roku był badany w wytwórni Arado a następnie przekazany do jednostki doświadczalnej Luftwaffe (Erprobungsstelle) w Rechlinie. Pomimo dobrych osiągów i dobrych opinii pilotów Technisches Amt Luftwaffe nie zgodził się na wprowadzenie go do produkcji seryjnej.
W połowie 1944 roku rozważano wprowadzenie samolotu Ar 440 do produkcji seryjnej w ramach programu Jägernotprogramm, lecz wtedy okazało się że lepsze osiągi posiada samolot Dornier Do 335 i to on został wprowadzony do produkcji seryjnej.
W 1942 roku zbudowano 4 prototypy samolotu Arado Ar 440.
Użycie[ | edytuj kod]
Samolotu Ar 440 był wykorzystywany tylko do prób w wytwórni i w jednostce doświadczalnej Luftwaffe w Rechlinie.
Opis konstrukcji[ | edytuj kod]
Samolot A4N był średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabina zakryta, przystosowana do lotów wysokościowych. Podwozie klasyczne chowane w locie.
Napęd stanowił dwa silniki Daimler-Benz DB 603G, 12-cylindrowe, chłodzone cieczą, umieszczone w gondolach na skrzydłach.
Uzbrojenie składało się z 2 działka MK 108 kal. 30 mm i 2 działek MG 151/20 kal. 20 mm strzelających do przodu, 2 karabiny maszynowe MG 131 kal. 13 mm umieszczonych w ruchomych stanowiskach na grzbiecie i pod kadłubem, 1 działka MG 151/20 kal. 20 mm, ruchome, strzelające do tyłu. Obsługa broni pokładowej odbywała się z kabiny pilotów. Samolotu mógł ponadto przenosić bomby o masie łącznej 1000 kg.