Aparat kompaktowy
Kod DX - nazwa systemu kodowania informacji o właściwościach filmu fotograficznego. Kod DX służy do automatycznego ustawienia czułości, długości filmu oraz tolerancji na naświetlanie w małoobrazkowych aparatach fotograficznych. Kod jest zapisany w postaci 12 pól, znajdujących się na powierzchni kasetki. Pola te mogą przewodzić prąd elektryczny lub być zamalowane (nie przewodzić). Numeracja pól jest następująca:Błona fotograficzna, film fotograficzny lub tylko film (potocznie: taśma filmowa, klisza) – jeden z podstawowych rodzajów materiałów światłoczułych. Błona fotograficzna jest materiałem płaskim, przezroczystym i elastycznym.
Paralaksa – efekt niezgodności różnych obrazów tego samego obiektu obserwowanych z różnych kierunków. W szczególności paralaksa odnosi się do jednoczesnego obserwowania obiektów leżących w różnych odległościach od obserwatora lub urządzenia obserwującego, a objawia się tym, że obiekty te na obu obrazach są oddalone od siebie o odmienną odległość kątową lub też nachodzą na siebie na tych obrazach w odmiennym stopniu.
Aparat kompaktowy, potocznie kompakt (ang. compact camera) – typ popularnego aparatu fotograficznego o niewielkich rozmiarach, zwartej budowie i uproszczonej obsłudze. Jest on najczęściej wyposażony w niewymienny obiektyw stałoogniskowy lub zmiennoogniskowy.
W kompaktach klasycznych celownik umieszczony był nad obiektywem, co powodowało występowanie zjawiska paralaksy. Segment kompaktów z czasem wypełniły kompakty cyfrowe, pozbawione wizjera, wyposażone w duży, czytelny ekran LCD, na który przekazywany jest obraz wprost z obiektywu, i zapisujące zdjęcia na kartach pamięci.
Historia[]
Historia aparatu kompaktowego sięga lat 30. XX stulecia, gdy w USA pojawił się masowo produkowany Kodak Brownie (zob. aparat skrzynkowy). W latach późniejszych, wzorem aparatów Leica, zastosowano w aparatach kompaktowych film małoobrazkowy typu 135, wizjer i dalmierz.
W latach 60.–70. postępowała automatyzacja aparatów kompaktowych. Przeniesiono do nich rozwiązania z lustrzanek małoobrazkowych (SLR) takie jak: światłomierz, autofocus, pomiar punktowy, silnik przewijający film, czytnik kodu DX, samowyzwalacz, obiektyw zmiennoogniskowy. Zaczęto je także wyposażać w lampę błyskową. Produkowano też aparaty kompaktowe na filmy inne niż 135.
Pod koniec lat 90., rozpoczęto produkcję cyfrowych aparatów kompaktowych.
Efekty fotografowania tanimi aparatami kompaktowymi inspirowały również profesjonalnych fotografów. W połowie lat 90. powstał dział fotografii zwany łomografią (lomografią). Jego nazwa pochodzi od marki radzieckich aparatów fotograficznych Łomo.
Współcześnie aparaty kompaktowe są stopniowo wypierane z rynku zarówno przez konstrukcje prostsze, jak i bardziej rozwinięte. Większość użytkowników do codziennego fotografowania korzysta ze smartfonów, ze względu na ich uniwersalność i powszechność oraz rosnące możliwości fotograficzne. Bardziej zaawansowani użytkownicy z kolei coraz częściej rezygnują z kompaktów na rzecz tańszych modeli cyfrowych lustrzanek oraz bezlusterkowców.