Aosta

Aosta (wł. Aosta, fr. Aoste, franko-prow. Aoûta, gwara Walser Augschtal) – miasto i gmina we Włoszech, stolica najmniejszego włoskiego regionu Doliny Aosty. Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwało 34 979 osób przy gęstości zaludnienia 1637 os./km².

Włochy (Republika Włoska, wł. Italia, Repubblica Italiana) – państwo położone w Europie Południowej, na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem wielu organizacji, m.in.: UE, NATO, należące do ośmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G8.Dynastia sabaudzka (wł. Casa di Savoia) – dynastia panująca w Sabaudii i Piemoncie (1000-1732) (Księstwo Sabaudii-Piemontu niezależne od roku 1416), na Sycylii (1713-1720), w Królestwie Sardynii (1720-1861), w zjednoczonym Królestwie Włoskim (1861-1946), w Hiszpanii (1871-1873) oraz w Chorwacji (1941-1943).

Ekonomia[ | edytuj kod]

Miasto żyje głównie z turystyki. W bliskiej okolicy Aosty znajduje się ponad 140 km tras narciarskich o zróżnicowanym stopniu trudności. Część wyciągów i kolejek gondolowych połączona jest z kurortami pobliskich Francji i Szwajcarii.

Chamonix-Mont-Blanc – miejscowość turystyczna i gmina we Francji, w regionie Rodan-Alpy, w departamencie Górna Sabaudia.<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>

Historia[ | edytuj kod]

Założone w 25 p.n.e. przez Oktawiana Augusta jako miasto obronne nazwane Augusta Praetoria Salassorum. W 451 stało się siedzibą biskupstwa. Od 1191 w rękach Sabaudów, w XIII-XIV wieku w granicach księstwa Sabaudii. W 1556 było bezskutecznie oblegane przez wojska J. Kalwina. Od 1860 włączone do zjednoczonych Włoch.

Kaolack (wolof: Kawlax) - miasto w zachodnim Senegalu, ośrodek administracyjny regionu Kaolack, nad rzeką Saloum. Około 181 tys. mieszkańców. Czwarte co do wielkości miasto kraju.International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.

Zabytki[ | edytuj kod]

pozostałości budowli z czasów rzymskich – ruiny amfiteatru, murów miejskich, 2 bram, mostu, forum, świątyń oraz łuku triumfalnego Augusta

kolegiata Sant'Orso (wł.) / Saint-Ours (fr.), z XII-XV w. wraz z kryptą pochodzącą z VIII w.

romańska katedra Notre-Dame, która została przebudowana w XV–XVI w.

Znani mieszkańcy[ | edytuj kod]

Anzelm z Canterbury, filozof i święty

Miasta partnerskie[ | edytuj kod]

Przypisy[ | edytuj kod]

Ropczyński Ł.: Aosta (pol.). Kierunek Włochy. [dostęp 2014-12-27].
Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, s. 339, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
Włochy północne. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2008, s. 143. ISBN 978-3-8297-6558-9.

Bibliografia[ | edytuj kod]

Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica

Biblioteka Narodowa Izraela (hebr. הספרייה הלאומית; dawniej: Żydowska Biblioteka Narodowa i Uniwersytecka, hebr. בית הספרים הלאומי והאוניברסיטאי) – izraelska biblioteka narodowa w Jerozolimie.Język francuski (fr. langue française lub français) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich. Jako językiem ojczystym posługuje się nim ok. 80 mln ludzi: ok. 65 mln Francuzów, ok. 4,5 mln Belgów (czyli 42%), ok. 1,5 mln Szwajcarów (czyli 20%), a także ok. 8 mln mieszkańców kanadyjskich prowincji Québec, Ontario i Nowy Brunszwik. Ok. 201 milionów osób na całym świecie używa francuskiego jako języka głównego (oszacowanie z 2009 r. według Organisation mondiale de la Francophonie), a 72 miliony jako drugiego języka codziennego (w tym krajach Maghrebu). Wiele z tych osób mieszka w krajach, w których francuski jest jednym z języków urzędowych, bądź powszechnie używanych (54 kraje). Paradoksalnie, w Algierii, Maroku, i Tunezji, gdzie nie ma statusu języka urzędowego, jest bardziej rozpowszechniony niż w wielu krajach Czarnej Afryki, w których jest jedynym językiem urzędowym.

[1] Ropczyński Ł.: Aosta (pol.). Kierunek Włochy. [dostęp 2014-12-27].

[2] Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, s. 339, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.

[3] Włochy północne. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2008, s. 143. ISBN 978-3-8297-6558-9.