Anna Karina
Coco Chanel, właśc. Gabrielle Bonheur Chanel (ur. 19 sierpnia 1883 w Saumur, zm. 10 stycznia 1971 w Paryżu) – francuska projektantka mody, od 1915 roku rewolucjonizowała damską modę, lansując ubrania o prostych sportowych fasonach oraz pozbawione ozdób krótkie suknie, stając się na sześć dziesięcioleci ikoną paryskiej haute couture.Interia.pl – portal internetowy, założony w 1999, przy czym oficjalna premiera podstawowej usługi - portalu internetowego - odbyła się 11 lutego 2000 r. Od 18 października 1999 do 11 lutego następnego roku serwis umożliwiał jedynie korzystanie z bezpłatnych kont poczty elektronicznej ("poczta.fm"). Portal jest prowadzony przez Grupę INTERIA.PL Sp. z o.o. Sp. k., która od stycznia 2008 niemal w całości (96.6.% akcji i 99% głosów na walnym zgromadzeniu) należy do niemieckiego przedsiębiorstwa Grupa Bauer Media Polska.
Jean-Luc Godard (ur. 3 grudnia 1930 w Paryżu) – francuski reżyser filmowy, scenarzysta i krytyk. Jest często utożsamiany z grupą filmowców określanych jako przedstawicieli francuskiej Nowej Fali (fr. Nouvelle Vague).
Anna Karina, właśc. Hanne Karen Blarke Bayer (ur. 22 września 1940 w Solbjergu, przedmieściu Aarhus, zm. 14 grudnia 2019 w Paryżu) – francuska aktorka duńskiego pochodzenia kojarzona z francuską Nową Falą.
Kariera[ | edytuj kod]
Jej matka była właścicielką sklepu z sukniami, a ojciec kapitanem statku. Opuścił rodzinę, gdy Karina miała rok. W wieku 14 lat zagrała w krótkometrażowym filmie, który został nagrodzony w Cannes. W Danii jako młoda dziewczyna, by zarobić na życie, śpiewała w kabaretach, grała w reklamach i sprzedawała namalowane przez siebie obrazy. W 1958, po kłótni z matką, pojechała autostopem do Paryża.
Kiedy miała 17 lat w kawiarni Les Deux Magots w Paryżu podeszła do niej kobieta z agencji reklamowej, która poprosiła ją o zrobienie kilku zdjęć. Wkrótce zaczęła pracować jako modelka i ostatecznie odniosła sukces, pozując do kilku czasopism, w tym „Elle”. Poznała Pierre’a Cardin i Coco Chanel, która namówiła ją do przybrania pseudonimu Anna Karina.
Jean-Luc Godard, wtedy krytyk filmowy „Cahiers du cinéma”, po raz pierwszy zobaczył Karinę w serii reklam żelu pod prysznic Palmolive, w których pozowała w wannie, i zaoferował jej niewielką rolę w filmie Do utraty tchu, jednak odmówiła ze względu na sceny nagości. Zagrała postać Véroniki Dreyer w jego kolejnym filmie Żołnierzyk (Le petit soldat, 1960).
Na 11. MFF w Berlinie została nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem dla najlepszej aktorki za rolę Angeli w filmie Kobieta jest kobietą (1961). W 1967 Serge Gainsbourg powierzył jej tytułową rolę w komedii muzycznej Anna. W 1988 była nominowana do Cezara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę Loli w Cayenne Palace.
Wystąpiła w 80 filmach i 7 serialach. Pisała również scenariusze i reżyserowała, a także występowała jako piosenkarka.
Była czterokrotnie zamężna. Jej ostatnim mężem był Dennis Berry. Chora na raka, zmarła 14 grudnia 2019 w paryskim szpitalu, w wieku 79 lat.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Personalidade: Anna Karina (Dinamarca) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2019-12-15].
- ↑ Anita Gates: Anna Karina, Star of French New Wave Cinema, Is Dead at 79 (ang.). „The New York Times”. [dostęp 2019-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-15)].
- L'actrice Anna Karina est morte d'un cancer à 79 ans (fr.). „Le Figaro”. [dostęp 2019-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-15)].
- Tadeusz Lubelski (współpracownicy: Adam Garbicz, Andrzej Wajda): Encyklopedia kina. Biały Kruk, 2003, s. 475. ISBN 978-83-88918-33-9. Cytat: „Karina Anna (właśc. Hanne Karin Blarke Bayer), ur. 1940 w Kopenhadze (sic!); francuska aktorka filmowa duńskiego pochodzenia.”.
- ↑ Anna Karina (22 de Setembro de 1940) (port.). Filmow.com. [dostęp 2019-12-15].
- Anna Karina nie żyje. Aktorka miała 79 lat (pol.). Interia.pl. [dostęp 2019-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-15)].