• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Anastazjusz I

    Przeczytaj także...
    Cesarstwo zachodniorzymskie – zachodnia część cesarstwa rzymskiego, rządzona przez osobnego cesarza (lub cesarzy) od czasu utworzenia tetrarchii w 285 roku, formalnie niezależna od cześci wschodniej po śmierci cesarza Teodozjusza I w 395. Obejmowała Italię, Galię, Hiszpanię, Brytanię, Dalmację i część Afryki Północnej na zachód od Cyrenajki. W V wieku cesarstwo zachodniorzymskie przeżywało trudności związane z najazdami ludów barbarzyńskich i rozkładem struktur państwowych, co doprowadziło do upadku państwa w 476 roku.Kütahya – miasto w zachodniej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, nad rzeką Porsuk (dopływ rzeki Sakarya). Około 170 tys. mieszkańców. Stolica prowincji. Współrzędne: 39°25′N 29°59′E. Posiada własny uniwersytet państwowy: Kütahya Dumlupınar Üniversitesi (zał. 1992), liczący obecnie ok. 25 000 studentów.
    Areobindus Dagalaiphus Areobindus − generał i polityk wschodniorzymski, konsul rzymski w roku 506. Podczas zamieszek w roku 512 został ogłoszony cesarzem przez tłum, zmarł wkrótce później. Jego dziadkiem był Areobind.

    Anastazjusz (Flavius Anastasius; ur. ok. 430, zm. 9 lipca 518), zwany Dikoros – cesarz bizantyński w latach 491–518.

    Życiorys[ | edytuj kod]

    Pochodził prawdopodobnie z okolic miasta Dyrrachium (obecnie w Albanii), leżącego w Epirze. Zanim został imperatorem, sprawował rozmaite godności w administracji pałacowej, m.in. był sekretarzem (silentarius). Tron objął 11 kwietnia 491 r. przy poparciu Ariadny, żony poprzedniego cesarza Zenona Izauryjskiego, którą poślubił 20 maja.

    Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.Ostrogoci, Goci wschodni lub Greutungowie (dosł. "ludzie stepu") – jedno z plemion germańskich. W 378 r. n.e. Ostrogoci wspomogli Wizygotów w bitwie pod Adrianopolem, w wyniku której zginął cesarz rzymski Walens. Nowy cesarz zgodził się na zamieszkanie przez Ostrogotów Dacji i Mezji pod warunkiem, że nie będą nękać Konstantynopola.

    W początkach panowania Anastazjusz musiał walczyć z Longinem, bratem Zenona i jego zwolennikami, głównie wywodzącymi się z małoazjatyckiego plemienia Izauryjczyków. Ostatecznie oddziały prawowitego władcy pokonały buntowników w bitwie pod Cotyaeum w 496 r., ale mimo to walki w Azji Mniejszej trwały jeszcze jakiś czas, zwłaszcza w górach Taurus, gdzie schronili się przegrani.

    11 kwietnia jest 101. (w latach przestępnych 102.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 264 dni. Kutigurowie – (również Kutrigurowie) plemię bułgarskie zamieszkujące w VI i VII wieku ziemie położone nad Morzem Czarnym na zachód od Donu. Część historyków odróżnia ich od Bułgarów, uznając Kutigurów za plemię huńskie. Wobec niejasnej genealogii Protobułgarów, którzy również uważani są za związek plemion huńskich, kwestia nie jest łatwa do wyjaśnienia. Nazwa Kutigurów wywodzi się ze starotureckiego körtűrgűr, co oznacza: „wyróżniający się”, „dostojny”.

    Palącą kwestią początków panowania tego cesarza stało się rozwiązanie problemów Półwyspu Apenińskiego. Od upadku cesarstwa zachodniorzymskiego Italia pogrążona była w chaosie. W Rzymie władał wódz germański z plemienia Herulów Odoaker, który w 476 r. obalił ostatniego cesarza Romulusa Augustulusa, a insygnia imperialne odesłał do Konstantynopola. Tymczasem do Italii zbliżała się kolejna fala germańskich najeźdźców – Ostrogotów pod wodzą ich króla Teodoryka, zwanego później Wielkim z rodu Amalów. Zamiarem tego najwybitniejszego z ówczesnych władców było stworzenie silnego państwa. W 493 zdobył Rzym, a następnie zabił Odoakra i ogłosił się królem Italii. Bezradny wobec trudności w polityce wewnętrznej Anastazjusz w 497 roku uznał władzę Teodoryka Wielkiego w Italii jako (formalnie) cesarskiego namiestnika, zwracając insygnia. Ostrogoci wspierali wojska cesarskie w walkach z koczowniczymi plemionami Utigurów i Kutigurów.

    International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji. Anatolia (tureckie Anadolu) – kraina, należąca do Turcji, na półwyspie Azja Mniejsza (którego jest synonimem), leżąca między Morzem Czarnym a Zatoką Aleksandretty.

    W 502 r. wybuchła wojna Bizancjum z perskim imperium Sasanidów. Armia perska będąca stroną atakującą, zdobyła kilka twierdz bizantyjskich m.in. Teodozjopolis i Amidę. Jednakże wodzom Anastazjusza udało się opanować groźną sytuację i po kilku latach bezowocnych walk w 506 r. podpisano pokój przywracający granice sprzed wojny.

    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców. Durrës, Durrësi (wł. Durazzo, gr. Δυρράχιον, Dyrrhachion, łac. Dyrrachium, srb. Драч) – miasto w Albanii położone nad Adriatykiem.

    W przeciwieństwie do kompromisowego w polityce religijnej Zenona, Anastazjusz był jawnym zwolennikiem monofizytyzmu. Początkowo do ortodoksów odnosił się łaskawie. Sytuacja zmieniła się pod wpływem uzurpacji Areobindusa i Witaliana. W wystąpieniach obu buntowników kwestie natury religijnej odgrywały ważną rolę.

    Chryzargyron (gr.: χρυσάργυρον) – wprowadzony przez Konstantyna Wielkiego podatek płacony w złocie (χρυσός) lub srebrze (ἄργυρος), co pięć lat, przekazywany do państwowej skarbony (sacrarum largitionum) co cztery lata. Pierwszy raz był ściągnięty w roku 315 n.e., choć wprowadzenie podobnego opodatkowania można zauważyć za Kaliguli. Podlegali mu rzemieślnicy i kupcy, osoby czerpiące zyski z pożyczek, stowarzyszeń, klubów, także nierządnice i nierządnicy. Obejmował osoby wolne i niewolników. Choć podatek ściągano w długich odstępach czasowych, to jednak stanowił dość spore obciążenie dla wielu rodzin.WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.

    Do jego niewątpliwych zasług należy uspokojenie i ustabilizowanie sytuacji wewnętrznej i obniżenie podatków, zwłaszcza likwidacja podatku bezpośredniego zwanego chryzargyron przysporzyła mu popularności. Zastąpił dotychczasowy podatek płacony w naturze - annonę, podatkiem płaconym w złocie - chryzoteleia.

    Erzurum (orm. Կարին - Karin, gr. Θεοδοσιούπολις - Theodosiopolis) – miasto we wschodniej Turcji, na Wyżynie Armeńskiej, ośrodek administracyjny i stolica prowincji Erzurum. Według ostatniego spisu ludności miasto jest zamieszkiwane przez około 361 tysięcy mieszkańców. Miasto leży na płaskowyżu, na wysokości około 1950 m n.p.m. u podnóży Gór Pontyjskich.Zeno, Imperator Caesar Flavius Zeno Augustus, Tarasicodissa, Trascalissaeus (ur. ok. 425, zm. 9 kwietnia 491) – cesarz wschodniorzymski od 9 lutego 474 do 9 kwietnia 491. Był zięciem cesarza Leona I, mężem jego córki Ariadny.

    W 498 dokonał reformy monetarnej, która pobudziła gospodarkę pieniężną i zwiększyła zaufanie ludności do monet innych niż złote: "Anastazjusz odnawia ciężką monetę miedzianą, posługiwanie się którą przy handlu jest 'przyjemne dla ludu', ponieważ płaci i sam otrzymuje zapłatę w tym kruszcu" . Polityka monetarna cesarza okazała się bardzo pozytywna dla skarbu cesarstwa - w roku śmierci cesarza skarb cesarski miał rezerwę 145 ton złota.

    Epir (grecki Ήπειρος – Ipiros, co po polsku oznacza kontynent lub wnętrze dużego lądu) – górzysta kraina położona w północno-zachodniej części Grecji, nad Morzem Jońskim, na północy graniczy z Albanią, na wschodzie z Tesalią, a na południu z Etolią i Akarnanią. Ponadto istnieje także Epir Północny, czyli zamieszkały przez Albańczykow, Greków i Wołochów obszar, położony po albańskiej stronie granicy.Półwysep Apeniński – półwysep w Europie Południowej, otoczony przez akweny Morza Śródziemnego: Morze Liguryjskie i Tyrreńskie od zachodu, Jońskie od południa oraz Adriatyckie od wschodu.

    W 502 roku wprowadził emancipatio Anastasiana.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Roman Emperors - DIR Anastasius, www.roman-emperors.org [dostęp 2019-08-29].
    2. Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 107. ISBN 83-7425-025-9.
    3. Georgije Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1967, s. 78.
    4. Cesarstwo Wschodniorzymskie 330-641,. T. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2007, s. 254, seria: Dzieje Bizancjum. ISBN 978-83-7318-746-7.
    5. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona: Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza. T. 4. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 13. ISBN 83-85719-85-7.
    6. Jacek Wiewiorowski, Prawo rzymskie – osoby i rodzina II A.
    Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma naturę ludzką i boską, jednak nie istnieje w dwóch naturach. Natura boska Chrystusa wchłonęła jego naturę ludzką. Doktryna została ogłoszona przez archimandrytę konstantynopolitańskiego Eutychesa i poparta przez duchownych aleksandryjskich w pierwszej połowie V wieku. Eutyches, głosząc swoje poglądy na naturę Chrystusa, dążył do obalenia nestorianizmu, który został potępiony na soborze efeskim w 431 roku.Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.




    Warto wiedzieć że... beta

    Italia – kraina historyczna i geograficzna położona na Półwyspie Apenińskim, której obszar zmieniał się na przestrzeni dziejów.
    Utigurowie – plemię bułgarskie zamieszkujące w VI i VII wieku ziemie położone nad Morzem Czarnym pomiędzy Donem a Kubaniem. Część historyków odróżnia ich od Bułgarów, uznając Utigurów za plemię huńskie. Wobec niejasnej genealogii Protobułgarów, którzy również uważani są za związek plemion huńskich, kwestia nie jest łatwa do wyjaśnienia. Nazwa Utigurów pochodzi od starotureckiego utighur, oznaczającego „ludzi pokrewnych, sprzymierzonych” i potwierdza pozaetniczny charakter plemienia.
    Odoaker nazywany także Odowac łaciński Flavius Odovacar, Odovacer albo Fl. Odovac (ok. 433–493) – wódz germański, prawdopodobnie z plemienia Herulów lub Skirów.
    Taurus – góry w południowej Turcji, graniczą z Wyżyną Anatolijską. Ciągną się na długości ok. 1500 km i szerokości do ok. 200 km. Składają się z szeregu, często równoległych, pasm górskich i płaskowyży stromo opadających do Morza Śródziemnego i ku wąskim nizinom nadmorskim.
    Diyarbakır, staroż. Amida (arab. Diarbekir lub Diyarbakir, tur. Amid, Kara-Amid, aram. Amidu, asyr. Amedu) – miasto nad rzeką Tygrys w południowo-wschodniej Turcji, stolica prowincji o tej samej nazwie.
    Herulowie – lud germański wywodzący się z terenów południowej Szwecji. W nieznanych okolicznościach nastąpił podział plemienia (na dwie grupy – wschodnią i zachodnią), którego część (ok. poł. III wieku n.e.) powędrowała (a raczej popłynęła) na zachód (nad dolnym Renem już w III wieku), a część ruszyła w ślad za Gotami, zatrzymując się na jakiś czas w okolicach ujścia Wisły. W połowie III wieku Herulowie pojawili się na stepach nad Morzem Czarnym, i dotarli nad Morze Azowskie, skąd organizowali łupieżcze wyprawy (po części morskie) na nabrzeżne miasta. W 267 roku napadli Półwysep Bałkański, docierając aż do Sparty. W 269 roku zostali pobici wraz z Gotami przez cesarza Klaudiusza w bitwie pod Naissus (Nisz w Serbii). Około połowy IV wieku dostali się pod panowanie Ostrogotów, których z kolei ujarzmili Hunowie. Około 405 roku przeszli wraz z Hunami w rejon dorzecza środkowego Dunaju. Po upadku potęgi Hunów, ok. 455 roku Herulowie utworzyli własne państewko na terenie południowych Moraw. Poczęli niepokoić najazdami Noricum i Pannonię i podbijać sąsiadów, m.in. Longobardów, Burów i innych, zmuszając ich do składania trybutu. Około 501 roku rozpoczęli kolejne najazdy na sąsiadów, tym razem wraz z Ostrogotami. W początkach VI wieku wdali się w konflikt z Longobardami, którzy zajmowali w tym czasie siedziby w Kotlinie Czeskiej. Longobardowie w 505 rozbijają ich niemal doszczętnie. Część Herulów osiedla się wówczas w Dacji, inni wracają do stron rodzinnych (w Skandynawii), przechodząc m.in. przez opustoszałe tereny Śląska i zachodniej Małopolski. Z czasem część plemienia pozostająca na południu zostaje wchłonięta przez Longobardów.
    Teodoryk, zwany Wielkim (got. Þiuda-reiks "Król ludów") (ur. 451/455, zm. 30 sierpnia 526) – król Ostrogotów z dynastii Amalów. Wychowywał się, jako zakładnik, na dworze cesarza w Bizancjum. Król od 471, otrzymał od Ostrogotów Mezję Górną, po wojnie z Odoakrem (489-493) założył w Italii państwo ostrogockie, uznając nad sobą zwierzchnictwo Bizancjum, w 498 ogłosił się niezależnym władcą. Teodoryk Wielki należy do najpotężniejszych, a zarazem do najbardziej światłych władców wczesnego średniowiecza, dzięki popieraniu rozwoju nauki i sztuki oraz wybitnym zdolnościom organizacyjnym.

    Reklama

    Czas generowania strony: 1.037 sek.