Alfred Martin (ur. 24 lipca 1882 na Łużycach Górnych, zm. 11 czerwca 1979 w Monachium) – niemiecki taternik, alpinista, narciarz wysokogórski, historyk, socjolog i profesor uniwersytecki.
Alfred Martin był najbardziej aktywny jako taternik w latach 1905–1908, podczas swoich studiów we Wrocławiu. Alpinizm uprawiał od 1900 roku. Jego tatrzańskimi partnerami wspinaczkowymi byli zazwyczaj taternicy niemieccy – Ernst Dubke, Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt, wspinał się także z Węgrem Gyulą Komarnickim i przewodnikami Johannem Breuerem i Johannem Franzem seniorem. Oprócz wspinaczki letniej aktywnie wspinał się w zimowym krajobrazie, czym wywarł wpływ na szybki rozwój taternictwa zimowego. Z polskimi taternikami utrzymywał dobre stosunki, w 1977 roku został honorowym członkiem Polskiego Związku Alpinizmu.
Mięguszowiecki Szczyt Wielki (słow. Veľký Mengusovský štít, niem. Große Mengsdorfer Spitze, węg. Nagy-Menguszfalvi-csúcs, 2438 m n.p.m.) – szczyt Tatr Wysokich, znajdujący się w grani głównej Tatr na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Cubryną (oddziela je Hińczowa Przełęcz) a Mięguszowieckim Szczytem Pośrednim (oddziela je Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia 2340 m n.p.m.). Jest to drugi co do wysokości szczyt w Polsce (20. w Tatrach) i najwyższy z Mięguszowieckich Szczytów. Jego ściany opadają pionowo na ok. 900 m (szczyt położony jest 1043 m nad lustrem wody Morskiego Oka). Alfred Martin w 1908 r. pisał o nim: „Jeden z najpotężniejszych i najpiękniejszych szczytów, jakie mają Tatry Wysokie”.Litewska Biblioteka Narodowa im. Martynasa Mažvydasa (lit. Lietuvos nacionalinė Martyno Mažvydo biblioteka) – litewska biblioteka narodowa założona w 1919 roku w Kownie, przeniesiona w 1963 roku i działająca do dziś w Wilnie.
Alfred Martin był także autorem kilku wspomnień taternickich, które zostały opublikowane w austriackich, szwajcarskich, niemieckich i spiskoniemieckich czasopismach alpinistycznych. W 1907 roku ukazał się w „Taterniku” przekład jego artykułu pod tytułem Wielkanoc w Tatrach, w którym opisał swoje zimowe wejścia na m.in. Wysoką. W swoich tekstach krytycznie omawiał działalność tatrzańską Karola Englischa, a także charakteryzował tereny narciarstwa wysokogórskiego w Tatrach.
Johann Franz senior (ur. w 1863 r. w Nowej Leśnej, zm. 18 lipca 1939 r. w Tatrach) – jeden z najbardziej znanych spiskoniemieckich przewodników tatrzańskich, ojciec Johanna Franza juniora, również przewodnika.Günter Oskar Dyhrenfurth (ur. 12 listopada 1886 we Wrocławiu, zm. 14 kwietnia 1975 w Szwajcarii) – szwajcarski alpinista i geolog niemieckiego pochodzenia. Alpinista i himalaista, znawca tematyki Himalajów. Honorowy członek stowarzyszeń górskich takich jak: Alpine Club, Club Alpino Italiano, Austriacki Klub Alpejski, Szwajcarski Klub Alpejski, Polski Związek Alpinizmu.
Ważniejsze tatrzańskie osiągnięcia wspinaczkowe[ | edytuj kod]
pierwsze wejście na Smoczy Szczyt, wraz z Breuerem
pierwsze zimowe wejście na Kończystą, samotnie
pierwsze zimowe wejście na Staroleśny Szczyt, wraz z Ernstem Dubke i przewodnikami
pierwsze zimowe wejście na Kieżmarski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
pierwsze zimowe wejście na Huncowski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
pierwsze zimowe wejście na Mały Kieżmarski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
pierwsze zimowe wejście na Mięguszowiecki Szczyt, wraz z Ernstem Dubke i przewodnikami
pierwsze zimowe wejście na Koprowy Wierch, wraz z Baurem
pierwsze zimowe wejście na Szczyrbski Szczyt, wraz z Baurem
pierwsze zimowe wejście na Furkot, wraz z Baurem i towarzyszem
pierwsze wejście na Sępią Turnię, wraz z Franzem seniorem
pierwsze wejście na trzy Papirusowe Turnie, wraz z Franzem seniorem
wejście na Ganek (pierwsze niepolskie, 12 sierpnia 1907), wraz z Franzem seniorem
pierwsze wejście na Harnaską Turnię, samotnie
pierwsze zimowe wejście na Tępą, samotnie
pierwsze wejście na czterowierzchołkową Sławkowską Kopę, samotnie.
- Deutsche Biographie
- Bohuš Ivan: Rozprávanie o tatranských štítoch VIII. Ganek, w: "Krásy Slovenska" R. LV, nr 8/78, s. 356-359
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.

Tępa (słow. Tupá, niem. i węg. Tupa) – zwornikowy szczyt o wysokości 2285 m n.p.m., położony w bocznej grani Tatr Wysokich po stronie słowackiej. Od masywu Kończystej oddzielony jest Stwolską Przełęczą, a od Osterwy – Przełęczą pod Osterwą. Od wierzchołka Tępej wybiega krótka grań, która oddziela Dolinę Wielkiej Huczawy od Doliny Stwolskiej. Kulminacją tej grani jest Klin, oddzielony od Tępej płytko wciętą Przełęczą pod Klinem.Kończysta (słow. Končistá, niem. Kontschista, węg. Koncsiszta) – dwuwierzchołkowy szczyt (2538 m) w południowej, bocznej grani Tatr odchodzącej od Zmarzłego Szczytu (Popradský Ľadový štít). Począwszy od Przełęczy koło Drąga (Sedlo pod Drúkom), grań ta nazywana jest Granią Kończystej (hrebeň Končistej). Na północ od szczytu znajduje się w niej Stwolska Turnia (Štôlska veža), oddzielona od Kończystej głęboko wciętą Stwolską Przełęczą Wyżnią (Štôlska štrbina).
Warto wiedzieć że... beta
International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji
obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.
Ganek (słow. Ganek, Gánok) – trójwierzchołkowy szczyt w słowackiej części Tatr Wysokich. Położony jest w głównej grani Tatr Wysokich w miejscu, w którym zmienia ona kierunek na południowo-wschodni. Najwyższy wierzchołek Wielki Ganek (Veľký Ganek) ma wysokość 2462 m n.p.m. Dwa niższe to Pośredni Ganek (Prostredný Ganek) i Mały Ganek (Malý Ganek, 2425 m n.p.m.). Mały i Pośredni Ganek oddzielone są Małą Gankową Przełączką, natomiast Pośredni i Wielki Ganek – Pośrednią Gankową Przełączką.
Zofia Radwańska-Paryska (ur. 3 maja 1901 w Warszawie, zm. 24 października 2001 w Zakopanem) – botaniczka, taterniczka, pisarka. Żona i współtowarzyszka pracy Witolda Henryka Paryskiego.
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Wysoka (słow. Vysoká, niem. Tatraspitze, węg. Tátra-csúcs) – dwuwierzchołkowy szczyt o wysokości 2547 lub 2560 m położony w głównym grzbiecie Tatr, po stronie słowackiej. Wierzchołki mają prawie równą wysokość, a rozdziela je położona około 22 m niżej Przełączka w Wysokiej (Štrbina vo Vysokej).
Huncowski Szczyt (słow. Huncovský štít, niem. Hunsdorfer Spitze, węg. Hunfalvi-csúcs) – szczyt o wysokości 2352 lub 2351 m n.p.m. w krótkiej południowo-wschodniej grani odchodzącej od Kieżmarskiego Szczytu (Kežmarský štít). Jest najdalej na wschód wysuniętym wysokim szczytem tatrzańskim. Od Małej Kieżmarskiej Czubki – najbliższego wzniesienia w masywie Kieżmarskiego Szczytu – oddziela go Huncowska Przełęcz (Huncovské sedlo).
WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.