Alfred Hitchcock w rolach cameo
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Alfred Joseph Hitchcock (ur. 13 sierpnia 1899 w Londynie, zm. 29 kwietnia 1980 w Los Angeles) – brytyjski reżyser i producent filmowy odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego, pionier suspensu i thrillera psychologicznego. Po zrealizowaniu wielu udanych filmów w Wielkiej Brytanii przeniósł się do Hollywood. W 1956 otrzymał obywatelstwo amerykańskie. Często uważany jest za najlepszego brytyjskiego reżysera wszech czasów i jednego z najlepszych i najbardziej wpływowych reżyserów w historii kina. Do jego najważniejszych filmów należą: Okno na podwórze, Zawrót głowy, Psychoza, Północ, północny zachód, Ptaki, Rebeka.Urzeczona (tytuł oryg. Spellbound) – amerykański psychologiczny dreszczowiec noir z 1945 w reżyserii Alfreda Hitchcocka i według scenariusza Bena Hechta, będącego adaptacją powieści The House of Dr. Edwardes autorstwa Johna Palmera i Hilary’ego St. George’a Sandersa z 1927. W rolach głównych wystąpili Ingrid Bergman i Gregory Peck. Akcja filmu rozgrywa się w fikcyjnej klinice psychiatrycznej Green Manors. Po odejściu na emeryturę przez doktora Murchisona (Leo G. Carroll), nowym dyrektorem placówki zostaje uznany i szanowany w środowisku medycznym Anthony Edwardes (Peck). Jego sympatyczna natura oraz urok osobisty wzbudza zainteresowanie chłodnej doktor Constance Petersen (Bergman). Wkrótce lekarka odkrywa, że Edwardes cierpi na psychozę powiązaną z amnezją i nie pamięta, kim jest naprawdę.
Angielski reżyser filmowy Alfred Hitchcock wystąpił w 38 ze swoich 52 zachowanych filmów fabularnych (jego drugi obraz, Orzeł z gór z 1927 uznaje się za zaginiony). Po raz pierwszy pojawił się w dreszczowcu kryminalnym Lokator (1927). W opinii biografa Patricka McGilligana jego gościnny występ miał być „raczej perskim okiem puszczonym do dziennikarzy, a nie próbą lansowania samego siebie jako osoby publicznej”. Jak sam przyznawał, jego pierwszy występ miał na celu wyłącznie zyskanie na czasie i ograniczenie wydatków. Według Ivora Montagu główną inspirację dla Hitchcocka stanowił D.W. Griffith, który miał w zwyczaju pojawiać się w swoich wczesnych produkcjach, odgrywając krótkie epizody. Innym z przykładów, jaki reżyser wykorzystał, był Charlie Chaplin i jego występ cameo w dramacie Paryżanka (1923).
Hitchcock pojawiał się na kilka sekund w rozmaitych rolach, między innymi jako pasażer metra (Szantaż; 1929), przechodzień (Morderstwo; 1930, Rebeka; 1940), pasażer autobusu (Złodziej w hotelu; 1955) i tym podobnych nigdy nie wypowiadając żadnej kwestii. Częstym motywem reżysera było trzymanie instrumentu muzycznego w dłoniach, na przykład wiolonczeli w kryminalnym dramacie sądowym Akt oskarżenia (1947) lub kontrabasu w psychologicznym dreszczowcu noir Nieznajomi z pociągu (1951).
W filmie Łódź ratunkowa (1944) pojawił się w reklamie środka odchudzającego zamieszczonej w gazecie odnalezionej przez rozbitków. Występ ten uważał za swoją ulubioną rolę cameo. Reżyser miał problem z wymyśleniem okoliczności, w jakich miałby pojawić się na ekranie. Początkowo chciał wcielić się w zmarłego unoszącego się na wodzie, lecz zrezygnował z tego pomysłu, w obawie przed utonięciem. „Postanowiłem więc uwiecznić fakt swojego wyszczuplenia, a równocześnie wygrać swój kawałek roli: pozując do zdjęć «przed» i «po» kuracji odchudzającej. Przedrukowaliśmy te zdjęcia jako reklamę prasową, wychwalającą wymyślony środek «Reduco» – a widzowie mogli zobaczyć zarówno ogłoszenie, jak i mnie samego, kiedy William Bendix rozkładał starą gazetę znalezioną w łodzi” – argumentował.
Alfred Hitchcock w 1962 tłumaczył role cameo w swoich filmach w następujący sposób: .mw-parser-output div.cytat{display:table;padding:0}.mw-parser-output div.cytat.box{margin-top:0.5em;margin-bottom:0.8em;border:1px solid #aaa;background:#f9f9f9}.mw-parser-output div.cytat>blockquote{margin:0;padding:0.5em 1.5em}.mw-parser-output div.cytat-zrodlo{text-align:right;padding:0 1em 0.5em 1.5em}.mw-parser-output div.cytat-zrodlo::before{content:"— "}.mw-parser-output div.cytat.cudzysłów>blockquote{display:table}.mw-parser-output div.cytat.klasyczny::before{float:left;content:"";background-image:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/Quote-alpha.png/20px-Quote-alpha.png");background-repeat:no-repeat;background-position:top right;width:2em;height:2em;margin:0.5em 0.5em 0.5em 0.5em}.mw-parser-output div.cytat.klasyczny>blockquote{border:1px solid #ccc;background:white;color:#333;padding-left:3em}.mw-parser-output div.cytat.cudzysłów>blockquote::before{display:table-cell;color:rgb(178,183,242);font:bold 40px"Times New Roman",serif;vertical-align:bottom;content:"„";padding-right:0.1em}.mw-parser-output div.cytat.cudzysłów>blockquote::after{display:table-cell;color:rgb(178,183,242);font:bold 40px"Times New Roman",serif;vertical-align:top;content:"”";padding-left:0.1em}.mw-parser-output div.cytat.środek{margin:0 auto}.mw-parser-output div.cytat.prawy{float:right;clear:right;margin-left:1.4em}.mw-parser-output div.cytat.lewy{float:left;clear:left;margin-right:1.4em}.mw-parser-output div.cytat.prawy:not([style]),.mw-parser-output div.cytat.lewy:not([style]){max-width:25em}
(…) trzeba było wypełnić ekran. Później zrobił się z tego przesąd, a w końcu – stały żart. Teraz jednak ten żart stał się już dość kłopotliwy i żeby pozwolić ludziom spokojnie oglądać film, staram się pojawiać ostentacyjnie w ciągu pierwszych pięciu minut.
Pełna lista występów Hitchcocka w roli cameo[ | edytuj kod]
Filmy[ | edytuj kod]
_Suspicion.jpg)
Telewizja[ | edytuj kod]
Podstrony: 1 [2] [3] [4]