Alexander Rybak
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
VG-Lista – norweska lista przebojów. Jest przedstawiana co tydzień w magazynie VG i w programie NRK Topp 20. Jest główną listą przebojów w Norwegii, prowadzącą listy albumów i singli z krajów całego świata. Dane gromadzone są przez Nielsen Soundscan International i opierają się na sprzedaży w około stu sklepach w Norwegii. Pierwsze notowanie listy singli zostało opublikowane jako "Top 10" w 42. tygodniu 1958 i zostało rozszerzone do "Top 20" w 5. tygodniu 1995. W tym samym czasie lista albumów, opublikowana jako "Top 20" w 1. tygodniu 1967, została rozszerzona do "Top 40".Język rosyjski (ros. русский язык, russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język należący do grupy języków wschodniosłowiańskich, posługuje się nim jako pierwszym językiem około 145 mln ludzi, ogółem (według różnych źródeł) 250-300 mln. Jest językiem urzędowym w Rosji, Kirgistanie i na Białorusi, natomiast w Kazachstanie jest językiem oficjalnym oraz jest jednym z pięciu języków oficjalnych a jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się pismem zwanym grażdanką, graficzną odmianą cyrylicy powstałą na skutek jej upraszczania.
Alexander Rybak (biał. Алякса́ндар І́гаравіч Рыба́к, Alaksandar Iharawicz Rybak; ur. 13 maja 1986 w Mińsku) – białorusko-norweski piosenkarz, skrzypek, aktor, kompozytor i model. Zwycięzca 54. Konkursu Piosenki Eurowizji (2009), dwukrotny reprezentant Norwegii w konkursie (2009 i 2018).
Wczesne lata[ | edytuj kod]
Urodził się na Białorusi. Jest synem skrzypka Igora Aleksandrowicza Rybaka (ur. 1954) i pianistki Natalii Walancinaunej Rybak (ur. 1959). Ojciec, który był jego pierwszym nauczycielem, pracował w zespole muzycznym w Witebsku i w Mińskiej Orkiestrze Kameralnej, a jego matka była redaktorką białoruskich programów telewizyjnych. Od najmłodszych lat wychowywał się na folklorze i muzyce klasycznej. Jego babka, nauczycielka szkoły muzycznej im. Marii Borisownej Sawickiej, zapoznała dwuletniego wnuka z pierwszymi melodiami. Jako pięciolatek zaczął grać na skrzypcach i pianinie, czym kontynuował rodzinne tradycje. Wcześniej zaczął komponować piosenki i pisać do nich teksty. Według wspomnień jego ojca, gdy syn miał trzy lata, podczas spaceru w lesie zaśpiewał piosenkę własnej kompozycji.
Mając 4 lata, wraz z rodzicami przeprowadził się do Nesodden w Norwegii, gdzie jego ojciec podjął pracę. Następnie na sześć miesięcy wrócił do Mińska, gdzie rozpoczął naukę w Białoruskiej Państwowej Szkole Muzycznej. W Norwegii rodzina osiadła się w Nesodden w powiecie Akershus.
W wieku 10 lat podjął naukę w stołecznym Instytucie Muzycznym Barratt Due, którą przerwał na etapie bachelor’s degree w 2009. W 2011 powrócił na studia i skończył je w czerwcu 2012 na wydziale skrzypiec. W wieku siedemnastu lat otrzymał stypendium w Maedowmount Music School, przyznawanej corocznie nie więcej niż trzem kandydatom od studentów muzyki na całym świecie. Otrzymał wykształcenie średnie w szkole muzyki, tańca i sztuki dramatycznej Videregaende RUD.
Biegle komunikuje się w językach: norweskim, rosyjskim i angielskim, zna również podstawy języka polskiego.
Kariera muzyczna[ | edytuj kod]
Wraz z ojcem współpracował jako muzyk w norweskim musicalu z Mortenem Harketem, wokalistą zespołu a-Ha. Z musicalem koncertował w Europie, Ameryce i Chinach. W 2004 otrzymał Nagrodę Kulturalną im. Andersa Jahre’a.
W 2005 wziął udział w programie Idol: Jakten på en superstjerne, w którym doszedł do etapu półfinałów. W 2006 zwyciężył w konkursie talentów Kjempesjansen, do którego zgłosił się z autorską piosenką „Foolin”. Trzy lata wcześniej zgłosił się do tego konkursu, jednak nie przeszedł etapu przesłuchań. W 2007 odgrywał główną rolę w krajowej inscenizacji musicalu Skrzypek na dachu, wystawianego w stołecznym Teatrze Nye. Za rolę w produkcji otrzymał nagrodę Hedda. W międzyczasie występował gościnnie z wykonawcami, takimi jak m.in.: Morten Harket, Arve Tellefsen, Pinchas Zukerman, Hanne Krogh czy duet Knutsen i Ludvigsen. Pracował też jako akompaniator w największej orkiestrze symfonicznej Ung Symphony.
W 2008 zakwalifikował się z piosenką „Fairytale” do programu Norsk Melodi Grand Prix mającego wyłonić reprezentanta Norwegii w 54. Konkursie Piosenki Eurowizji. W lutym 2009 zakwalifikował się do finału selekcji i zajął w nim pierwsze miejsce, zdobywszy łącznie 747 888 głosów od telewidzów i komisji jurorskiej, dzięki czemu został reprezentantem kraju w konkursie organizowanym w Moskwie. W maju wystąpił w drugim półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji i z pierwszego miejsca awansował do sobotniego finału. Zwyciężył w nim po zdobyciu wówczas rekordowej liczby 387 punktów od telewidzów i jurorów, w tym m.in. najwyższych not 12 punktów z szesnastu krajów. Podczas występu towarzyszyli mu tancerze z grupy Frikar (Hallgrim Hansegård, Sigbjørn Rua, Torkjell Lunde Børsheim) i chórzystki, Jorunn Hauge i Karianne Kjærnes.
Po finale konkursu wydał debiutancki album studyjny, zatytułowany Fairytales, za który odebrał certyfikat potrójnej platynowej płyty za sprzedaż w ponad 13 tys. egzemplarzach w Norwegii. Z singlem „Fairytale” dotarł do pierwszego miejsca norweskiej listy przebojów, a także do pierwszej dziesiątki notowań w: Szwecji, Danii, Finlandii, Holandii i Belgii. Wydawnictwo promował również singlami: „Funny Little World” i „Roll with the Wind”. 29 maja był jurorem Nowe głosy Białorusi w Mińsku, był też gościem 18. Międzynarodowego Festiwalu Sztuk „Słowiański Bazar” w Witebsku. 10 listopada wystąpił podczas koncertu poświęconemu Dniu Milicji. Od 24 do 29 listopada koncertował w Rostowie nad Donem, Samarze, Jekaterynburgu, Moskwie i Petersburgu. W grudniu wystąpił z przebojem „Fairytale” na ceremonii wręczenia Pokojowej Nagrody Nobla. W trakcie gali nawiązał znajomość z amerykańskim producentem Wyclefem Jeanem oraz aktorem Willem Smithem. W międzyczasie odbył trasę koncertową po Norwegii, na której gościnnie wystąpiła z nim m.in. Elisabeth Andreassen oraz nagrał piosenkę „Ja nie wieriu w czudiesa/Supiergieroj”, wykorzystaną w oficjalnej ścieżce dźwiękowej rosyjskiego filmu Czarna błyskawica.
Na początku 2010 rozpoczął pracę nad nagraniem nowej płyty. Pod koniec stycznia wykonał utwór „Europe's Skies” podczas gościnnego występu w finale fińskich eliminacji do 55. Konkursu Piosenki Eurowizji. Wystąpił też jako gość specjalny podczas krajowych selekcji eurowizyjnych w Słowenii, Rosji, Wielkiej Brytanii, Szwecji i Bośni i Hercegowinie. W kwietniu wydał piosenkę „Fela igjen”, którą nagrał we współpracy z zespołem Opptur. 11 czerwca odebrał nagrodę za „Debiut roku” na gali Muz-TV Music Award w Moskwie, na której nominowany był też do zdobycia statuetki w kategoriach: „Najlepszy wykonawca” i „Najlepsza ścieżka dźwiękowa” (za muzykę do filmu Czarna błyskawica). W czerwcu wydał swój drugi album studyjny pt. No Boundaries. W połowie października wystąpił w Finlandii na festiwalu Russian Romance, a w wyniku współpracy ze szwedzkimi autorami wydał płytę pt. Visa vid vindens engar.
W 2012 nawiązał współpracę z rumuńską piosenkarką Paulą Seling, której pomógł w doborze uczestników do jej drużyny w pierwszej rumuńskiej edycji programu The X Factor. Kilka tygodni później nagrali wspólny singiel, „I’ll Show You”, który zaprezentowali w kwietniu 2012. Po premierze piosenki wyruszyli w europejską trasę promocyjną. Wystąpił wraz z Mariją Šerifović, Dimą Biłanem, Leną i duetem Ell & Nikki podczas drugiego półfinału 57. Konkursu Piosenki Eurowizji w Baku.
W 2013 kontynuował współpracę z muzykami z Rumunii i Turcji, a także wziął udział w nagrywaniu projektu muzycznego dla norweskiego kanału telewizyjnego. Pracował na musicalem o nazwie Troll. Prowadził klasy mistrzowskie i koncertował z uczniami szkół muzycznych w krajach skandynawskich i w Stanach Zjednoczonych. W tym samym roku napisany przez niego utwór „I’m with You”, wykonywany przez Annsofi, zajął czwarte miejsce w finale Norsk Melodi Grand Prix 2013, norweskich eliminacji do 58. Konkursu Piosenki Eurowizji. W maju 2014 nagrał piosenkę „Into a Fantasy” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do drugiej części filmu animowanego Jak wytresować smoka 2 wytwórni DreamWorks. W tym czasie napisał również piosenkę „Still Here”, z którą maltański piosenkarz Franklin Calleja zajął piąte miejsce w finale krajowych eliminacji do 60. Konkursu Piosenki Eurowizji, a także założył girls band Miłki, który uformował na potrzeby udziału w białoruskich eliminacjach eurowizyjnych Eurofest 2015. Z piosenką „Accent” wokalistki zajęły czwarte miejsce w finale, rozgrywanym 26 grudnia (uplasowały się na drugim miejscu w głosowaniu telewidzów i na piątym – u jurorów). W jednym z wywiadów Rybak przyznał, że było to „najgorsze doświadczenie w jego karierze”. W czerwcu wydał rosyjskojęzyczny singiel „Kotik”.

W maju 2016 wystąpił gościnnie w finale 61. Konkursu Piosenki Eurowizji w Sztokholmie. W kolejnych miesiącach zaprezentował dwa nowe single, „I Came to Love You” i „Return”, do których nakręcił teledyski. W marcu 2017 opublikował klip do nagranego przez siebie coveru utworu „Fever” Peggy Lee, który następnie wydał w nowej wersji, jako „FIFA”, czym nawiązał do popularnej serii gier komputerowych FIFA. W nowym tekście utworu wspomniał m.in. o polskim piłkarzu, Robercie Lewandowskim. W maju nagrał anglojęzyczną wersję utworu „Amar pelos dois” Salvadora Sobrala, laureata 62. Konkursu Piosenki Eurowizji oraz zaprezentował teledysk do singla „Looking My Way”.

W styczniu 2018 został ogłoszony jednym z finalistów norweskich eliminacji eurowizyjnych, Melodi Grand Prix 2018. Jego konkursową piosenką został singiel „That’s How You Write a Song”, do którego zrealizował teledysk. 10 marca wygrał w finale selekcji, dzięki czemu został ogłoszony reprezentantem Norwegii w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Lizbonie. Przed rozegraniem koncertu półfinałowego był uznawany za jednego z głównych faworytów do wygrania finału konkursu. 10 maja otworzył stawkę konkursową drugiego półfinału i z pierwszego miejsca zakwalifikował się do finału, który został rozegrany 12 maja. Wystąpił w nim z siódmym numerem startowym i zajął 15. miejsce po zdobyciu 144 punktów w tym 84 punkty od telewidzów (11. miejsce) i 60 pkt od jurorów (16. miejsce).
Podstrony: 1 [2] [3] [4]