• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Aleksander Wat



    Podstrony: [1] [2] 3 [4]
    Przeczytaj także...
    Mój wiek. Pamiętnik mówiony – zapis rozmów przeprowadzonych przez Czesława Miłosza z Aleksandrem Watem w 1965 r., wydanych po raz pierwszy w Londynie w 1977 r.Mokotów – lewobrzeżna dzielnica Warszawy na południu miasta, leżąca po obu stronach skarpy wiślanej (Górny i Dolny Mokotów).
    Publikacje książkowe o życiu i twórczości Wata[ | edytuj kod]
  • Conio Gérard, Aleksander Wat et le diable dans l'histoire, Lausanne: L'Age d'Homme, 1989
  • Łukaszuk Małgorzata, ... I w kołysankę już przemieniony płacz... Obiit ... Natus est w poezji Aleksandra Wata, Londyn: Kontra, 1989
  • Dziechcińska Hanna, Aleksander Wat , Gustaw Herling-Grudziński, Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN, 1992
  • Pamięć głosów. O twórczości Aleksandra Wata. Studia, red. Wojciech Ligęza, Kraków: Universitas, 1992
  • Traczyńska Jolanta, Aleksander Wat 1900–1967 (zestaw bibliograficzny) , Łódź: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, 1992
  • Venclova Thomas, Aleksander Wat. Obrazoburca, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1997
  • Borowski Jarosław, "Między bluźniercą a wyznawcą". Doświadczenie sacrum w poezji Aleksandra Wata, Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998
  • Januszkiewicz Michał, Tropami egzystencjalizmu w literaturze polskiej XX wieku. O prozie Aleksandra Wata, Stanisława Dygata i Edwarda Stachury, Poznań: Redakcja Serii "Poznańskie Studia Polonistyczne", 1998
  • Dziadek Adam, Rytm i podmiot w liryce Jarosława Iwaszkiewicza i Aleksandra Wata, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1999
  • Olejniczak Józef, W-Tajemniczanie – Aleksander Wat, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1999
  • Szkice o poezji Aleksandra Wata, red. Jacek Brzozowski, Krystyna Pietrych, Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 1999
  • Molęda Edyta, Mowa cierpienia. Interpretacja poezji Aleksandra Wata, Kraków: Universitas, 2001
  • W „antykwariacie anielskich ekstrawagancji”. O twórczości Aleksandra Wata, red. Jarosław Borowski, Władysław Panas, Lublin: Wydaw. KUL, 2002
  • Pyzik Tomasz, Predestynacja w twórczości Aleksandra Wata, Gliwice: Gliwickie Towarzystwo Szkolne im. Janusza Korczaka, 2004
  • Żurek Sławomir Jacek, Synowie księżyca. Zapisy poetyckie Aleksandra Wata i Henryka Grynberga w świetle tradycji i teologii żydowskiej, Lublin: Wydaw. KUL, 2004
  • Siwiec Marek K., Los, zło, tajemnica. Ku twórczym źródłom poezji Aleksandra Wata i Czesława Miłosza, Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, 2005
  • Baniecka Ewa, Poezja a projekt egzystencji. W kręgu postaw i tożsamościowych dylematów w twórczości Aleksandra Wata, Gdańsk: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2008
  • Rojek Przemysław, „Historia zamącana autobiografią”. Zagadnienie tożsamości narracyjnej w odniesieniu do powojennej liryki Aleksandra Wata, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2009
  • Elementy do portretu. Szkice o twórczości Aleksandra Wata, red. Agnieszka Czyżak, Zbigniew Kopeć, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2011
  • Pietrych Piotr, Aleksander Wat w Polsce powojennej (1946–1953). Teksty i konteksty, Kielce: Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, 2011
  • Żukowski Tomasz, Obrazy Chrystusa w twórczości Aleksandra Wata i Tadeusza Różewicza, Warszawa: Stowarzyszenie Pro Cultura Litteraria: Instytut Badań Literackich PAN. Wydawnictwo, 2013
  • Baron-Milian Marta, Wat plus Vat. Związki literatury i ekonomii w twórczości Aleksandra Wata, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego: Oficyna Wydawnicza Wacław Walasek, 2015
  • Pietrych Piotr, O Aleksandrze Wacie – i nie tylko. Szkice historycznoliterackie, Kielce: Instytut Filologii Polskiej UJK, 2015

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Zieliński J., Dwudziestowieczny Marsjasz, s. 475.
    2. Marci Shore: Kawior i popiół. Świat Książki Warszawa 2012, s.101-102.
    3. Prawdziwa historia Polaków. s. 168.
    4. Jacek Kaczmarski, Aleksander Wat, [w:] Ale źródło wciąż bije, Warszawa 2002, s. 443, (nagranie na płycie Litania)
    5. Według katalogu Biblioteki Narodowej
    Komunizm (od łac. communis – wspólny, powszechny) – system społeczno-ekonomiczny, w którym nie istnieje własność prywatna środków produkcji, a całość wytworzonych dóbr jest w posiadaniu wspólnoty, której członkowie są równi.Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.


    Podstrony: [1] [2] 3 [4]



    w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

    Warto wiedzieć że... beta

    Andrzej Stawar, właśc. Edward Janus (ur. 30 kwietnia 1900 w Warszawie, zm. 5 sierpnia 1961 w Saint-Germain-en-Laye) – polski marksista, publicysta, krytyk literacki, tłumacz z jęz. rosyjskiego. Jeden z redaktorów "Miesięcznika Literackiego", "Nurtu" i współpracownik "Dźwigni". Członek KPP, jedna z najważniejszych postaci przedwojennej lewicowej elity intelektualnej.
    Anatol Stern (ur. 24 października 1899 w Warszawie, zm. 19 października 1968 tamże) – poeta, prozaik, krytyk filmowy i literacki, scenarzysta, tłumacz. Wraz z Brunonem Jasieńskim jest autorem manifestu futuryzmu polskiego Nuż w bżuhu. Jednodńuwka futurystuw.
    Henryk Drzewiecki, właściwie Hercel Rozenbaum (ur. 3 stycznia 1905 w Warszawie, zm. 1937 w Moskwie) - polski pisarz i krytyk literacki pochodzenia żydowskiego. Członek Komunistycznej Partii Polski.
    Władysław Kazimierz Broniewski ps. „Orlik” (ur. 17 grudnia 1897 w Płocku, zm. 10 lutego 1962 w Warszawie) – polski poeta, przedstawiciel liryki rewolucyjnej, tłumacz, żołnierz, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
    Miesięcznik Literacki – czasopismo społeczno-kulturalne, wydawane w Warszawie w latach 1929–1931, pod redakcją Aleksandra Wata, nieoficjalny organ Komunistycznej Partii Polski.
    Ja z jednej strony i Ja z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka – proza poetycka Aleksandra Wata opublikowana jesienią 1919 roku (z datą 1920).
    Litewska Biblioteka Narodowa im. Martynasa Mažvydasa (lit. Lietuvos nacionalinė Martyno Mažvydo biblioteka) – litewska biblioteka narodowa założona w 1919 roku w Kownie, przeniesiona w 1963 roku i działająca do dziś w Wilnie.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.759 sek.