Alabanda
Heroldia – urząd, zwykle monarszy, czasem państwowy lub prywatny, zajmujący się administrowaniem tytułami szlacheckimi – gromadzący i sprawdzający informacje o nadaniach tytułów, nobilitacjach, indygenatach, gromadzący wizerunki herbów wraz nazwiskami rodów, którym herby te są przypisane, oraz dbający o poprawność tych herbów. W wielu krajach, zwłaszcza obecnie np. w Wielkiej Brytanii, heroldie zajmują się nie tylko herbami rodowymi, ale i herbami, godłami i flagami korporacji, firm, organizacji i innych osób prawnych.Półksiężyc (arab. hilal) – symbol islamu od XIX wieku, zarazem jeden z mniej powszechnych symboli w symbolice europejskiej czasów średniowiecza.
Pióro (łac. penna) – twory nabłonkowe pokrywające ciała ptaków , a w czasach prehistorycznych niektórych dinozaurów, przede wszystkim z grupy teropodów, zwłaszcza celurozaurów. Podobnie jak łuski u gadów, pióra zachodzą na siebie dachówkowato. Wyrastają z brodawek skórnych zbudowanych z komórek mezodermalnych, w których formują się najpierw pióra embrionalne (puchowe), a następnie pióra ostateczne (penna).
Alabanda (Alaband, Albalant, Alba Luna, Albaluna, Alba-luna, Allabanda, Bielina, Koniczek, Koniowaszyja) – polski herb szlachecki.
Opis herbu[]
W polu czarnym z półksiężyca, barkiem w dół, łeb koński wyrasta, oba srebrne. Zwrot głowy podawany jest rozmaicie, pierwotnych opisach i wizerunkach – w naturalnej pozycji, w prawo, późniejsze także w lewo
Klejnot trzy lub pięć piór strusich.
Najwcześniejsze wzmianki[]
Herb według legendy z czasów dynastii Piastów, XII wiek. Znana jest pieczęć Stefana i Strzeżywoja Kobylagłowa z 1278 r.. Herb zaginął w XVI wieku.
Herbowni[]
Poniższa lista sporządzona został na postawie wiarygodnych źródeł, zwłaszcza klasycznych i współczesnych herbarzy. Zwraczamy jednak uwagę na częste zjawisko przypisywania rodom szlacheckim niewłaściwych herbów, szczególnie nasilone w czasie legitymacji szlachectwa przed zaborczymi heroldiami, co zostało następnie utrwalone w wydawanych kolejno herbarzach. Podkreślamy także, że identyczność nazwiska nie musi oznaczać przynależności do danego rodu herbowego. Przynależność taką mogą bezspornie ustalić wyłącznie badania genealogiczne.
Alabanda, Azulewicz, Frezer, Fryzer, Koproski, Koprowski, Protowbier.
Zobacz też[]
Przypisy
- Franciszek Piekosiński: Heraldyka polska wieków średnich, Kraków, 1899, s.196
- Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich, Warszawa, 1897, T.1, s.10
- Franciszek Piekosiński, Pieczęcie polskie str. 123
- Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 19. ISBN 83-7181-217-5.