Akhara
Paramahansa (dewanagari परमहंस trl. pāramahaṃsa, tłum. najwyższy łabędź) – tytuł hinduistyczny, stosowany wobec wysoce zrealizowanych mistrzów (guru). Najwyższy łabędź - to osoba przemierzająca świat bez pragnień i lgnięcia do jego pokus, posiadająca moc rozróżniania ułudy od prawdy i niepodlegająca parom przeciwieństw .Adi Śankara (dewanagari आदि शङ्कर, czyli Pierwszy z Śankarów oraz आदि शंकराचार्य (Adi Śankaraćarja); także Śankara Bhagawatpadaćarja , czyli Nauczyciel u Stóp Boga; malajalam ആദി ശങ്കരന്; ang. Adi Shankara) (daty urodzenia i śmierci niepewne, jednak większość naukowców jest zgodna co do tego, że żył prawdopodobnie w VIII wieku) – indyjski mędrzec, myśliciel i reformator tradycji wedyjskiej oraz bramińskiej, założyciel największej i najbardziej wpływowej szkoły filozofii indyjskiej – adwajtawedanty. Esencją nauczania Adi Śankary była jedność atmana i bezpostaciowego Brahmana. Śankarę uważano w smartyzmie za częściowego awatara Śiwy. Słowo śankara w sanskrycie oznacza pokój czyniący.
Wisznu (hindi: विष्णु) – jeden z najpopularniejszych dewów w hinduizmie, Bóg jedyny w wisznuizmie (największym wyznaniu hinduistycznym). Jeden z Trimurti (trójcy hinduistycznej) tworzonej wraz z Brahmą i Śiwą. Symbolizuje utrzymujący aspekt Boga, najczęściej identyfikowany z dwoma swoimi Awatarami: Kryszną i Ramą.
Akhara (dewanagari: अखाड़ा) – w sanskrycie dosłownie znaczy „arena do zapasów”, w przenośnym znaczeniu także „miejsce debaty”. W kontekście religijnym często oznacza miejsce do praktyki dla ochrony sanatanadharmy (w przeszłości również militarnej), notabene greckie słowo akademia ma podobne znaczenie. Często oznacza po prostu zgromadzenie sadhu lub stałe miejsce ich przebywania. Akhary tego typu zostały utworzone przez Śri Adi Śankaraćarję.
Bóstwa kultowe[ | edytuj kod]
Akhary w znaczeniu „zgromadzeń ascetów” są podzielone na różne typy według bóstwa jakie jest tam czczone. Śiwa Akhara wyznawców Śiwy, waisznawa – lub Wairagi Akhara wyznawców Wisznu i Kalpawasi wyznawców Brahmy.
Historia klasyfikacji[ | edytuj kod]
Na początku Adi Śankaraćarja ustanowił 7 akhar o nazwach:
Obecnie wyróżniamy 3 duże Akhary (Mahanirwani, Niranjani, Dźuna) oraz 3 mniejsze Akharay (Atal stowarzyszona z Mahanirvani, Anand stowarzyszona z Niranjani, Awahan z Dźuna). Co więcej jest również jedna mała Brahmachari Akhara nazwana Agni, stowarzyszona z Dźuna.
Historycznie ujmując, Adi Śankara podzielił sannjasinów na dwie kategorie:
Pierwsza grupa jest znana jako Naga Sannjasinowie; ich ceremonia inicjacyjna odbywa się jedynie podczas Kumbha Meli.
Ceremonia inicjacyjna dla Nagów różni się od tej dla drugiej grupy: Paramahansa i Dandi.
Organy administracji[ | edytuj kod]
Najwyższym administracyjnym ciałem akhar jest Śri Panć (Ciało Pięciu), reprezentujące pięć bóstw: Brahmę, Wisznu, Śiwę, Śakti i Ganeśę. Skład osobowy Śri Panć jest wybierany podczas każdej kumbhameli i utrzymuje swą pozycję przez 4 lata.
Pierwszą osoba w akharze jest Aćarja Mahamandaleśwar, tuż za nim stoją inni Mahamandaleśwarowie, Mandaleśwarowie oraz Śri Mahantowie. Jedynie ci, którzy byli inicjowani podczas kumbhameli w Allahabadzie mają prawo być Śri Mahantami.
Akhary są podzielone na wymienionych wcześniej 8 oddziałów (dava) oraz 52 centra (marhi). Każde marhi jest zarządzane przez Mahanta.
Popularność[ | edytuj kod]
Największe akhary – biorąc pod uwagę liczebność przynależnych sadhu – to Dźuna, następnie Nirandźani, a potem Mahanirwani.