Afera Olina
Karol Sławik (ur. 7 stycznia 1937, zm. 31 grudnia 2012) – profesor zw. dr hab. nauk prawnych, mieszkał i pracował w Warszawie.Afera – kontrowersyjne zdarzenie prawne, związane z przestępstwem, często upublicznione w mediach, o dużym zasięgu oddziaływania.
Edward Miszczak (ur. 18 marca 1955 w Jaśle) – polski dziennikarz telewizyjny i radiowy. Jeden z twórców radia RMF FM. Dyrektor programowy TVN od 1998 roku. Od 12 listopada 2012r. członek Zarządu TVN S.A.
Afera Olina – afera, która wybuchła pod koniec grudnia 1995 po tym, jak Andrzej Milczanowski oskarżył z trybuny sejmowej urzędującego premiera Józefa Oleksego o współpracę z rezydentami KGB w Polsce: Władimirem Ałganowem i Grigorijem Jakimiszynem.
Przebieg[ | edytuj kod]
Po wszczęciu przez prokuraturę wojskową śledztwa w tej sprawie Józef Oleksy podał się do dymisji 24 stycznia 1996 roku. Śledztwo umorzono uznając, że nie wiadomo, kim był szpieg o pseudonimie „Olin”. Śledztwo wykazało również, że nie ma żadnych dowodów na jakikolwiek związek Józefa Oleksego z oskarżeniami wysuwanymi pod jego adresem. Afera ta poważnie nadszarpnęła dalszą karierę polityczną Oleksego. W wyniku afery rząd Oleksego podał się do dymisji. Afera wpłynęła też negatywnie na wizerunek elit politycznych i Urzędu Ochrony Państwa, na którego materiały operacyjne powoływał się ówczesny minister spraw wewnętrznych Andrzej Milczanowski.
Po zakończeniu śledztwa została wydana tzw. „Biała księga”, zawierająca materiały ze śledztwa.
Andriej Sołdatow, współautor książki o rosyjskiej tajnej policji Nowa arystokracja, twierdzi, że afera „Olina” – największa afera szpiegowska III RP – była prowokacją rosyjskich służb specjalnych, której celem była blokada wejścia Polski do NATO. Andrzej Milczanowski nie zgadza się jednak z wnioskami Sołdatowa, twierdząc, że rosyjskie służby specjalne unikają jakichkolwiek działań mogących doprowadzić do potwierdzenia istnienia „Olina”. Jest to – według Milczanowskiego – faktyczny powód, dla którego wobec zwerbowanego przez polski wywiad Jakimiszyna nie wyciągnięto konsekwencji.
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Bibliografia[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Ryszard Badowski: Ałganow Jakimiszyn i inni. Warszawa: Kto jest Kim, 1996, s. 85. ISBN 83906213-0-4.
- ↑ Agnieszka Kublik: Milczanowski: "Olin" był agentem, to nie była żadna prowokacja (pol.). Gazeta Wyborcza, 2010-09-29. [dostęp 2012-01-19].
- Bartosz Węglarczyk: Czy "Olin" miał zatrzymać NATO (pol.). Gazeta Wyborcza, 2010-09-28. [dostęp 2012-01-19].