AKARI
Astronomia podczerwona - dział współczesnej astronomii poświęcony badaniu promieniowania elektromagnetycznego ciał niebieskich w zakresie fal o długości od ok. 1 μm do ok. 1000 μm (1 mm). Przełomowe znaczenie dla astronomii podczerwonej miało umieszczenie w 1983 r. poza atmosferą pierwszego satelity do badań w podczerwieni IRAS.Planetoida (planeta + gr. eídos postać), asteroida (gr. asteroeidés – gwiaździsty), planetka (ang. minor planet) – ciało niebieskie o małych rozmiarach – od kilku metrów do czasem ponad 1000 km, obiegające Słońce, posiadające stałą powierzchnię skalną lub lodową, bardzo często – przede wszystkim w przypadku planetoid o mniejszych rozmiarach i mało masywnych – o nieregularnym kształcie, często noszącym znamiona kolizji z innymi podobnymi obiektami.
Japonia (jap. 日本, trb. Nihon lub Nippon) – państwo wyspiarskie usytuowane na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys. km. Archipelag rozciąga się niemal południkowo (Japończycy utrzymują, że ich kraj ma kształt „trzydniowego Księżyca”) pomiędzy 45°33′ a 20°25′ stopniem szerokości północnej, od Morza Ochockiego na północy do Morza Wschodniochińskiego i Tajwanu na południu. Stolica Tokio jest usytuowana prawie dokładnie na tej samej szerokości geograficznej co Ateny, Pekin, Teheran i Waszyngton.
AKARI (jap. あかり światło) – japoński satelita naukowy z teleskopem kosmicznym do obserwacji promieniowania podczerwonego skonstruowany przez JAXA przy współpracy z instytutami z Korei Południowej i Europy. Satelita został wyniesiony w kosmos 21 lutego 2006 za pośrednictwem rakiety M-V. Poruszał się po ziemskiej orbicie heliosynchronicznej, a jego celem było zeskanowanie całego nieba w bliskiej, średniej i dalekiej podczerwieni.
W marcu 2010 udostępniono publicznie katalog wykonany na podstawie całościowego przeglądu nieba, zawierający ok. 1,3 miliona źródeł promieniowania. W październiku 2011 opublikowano katalog ok. 5200 planetoid, zawierający m.in. wyniki pomiarów albedo i rozmiarów.
23 maja 2011 nastąpiła awaria układu zasilania, w wyniku czego satelita działał tylko wtedy, gdy na panele baterii słonecznych padało światło słoneczne. W sierpniu satelita osiągnął orbitę, na której stale był oświetlany przez Słońce. W październiku udało się rozmrozić paliwo, dzięki czemu można było obniżyć perygeum orbity z 700 do 450 km. Ten celowy manewr spowodował, że w ciągu 25 lat AKARI wejdzie w atmosferę ziemską i spłonie. 24 listopada 2011 satelita został wyłączony.
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Akari (ang.). NSSDC Master Catalog. [dostęp 2012-12-04].