Lotaryngia (fr. Lorraine, niem. Lothringen, lotar. Louréne) – kraina historyczna i region administracyjny w północno-wschodniej Francji. Graniczy z Belgią, Luksemburgiem i Niemcami oraz z regionami: Alzacja, Franche-Comté i Szampania-Ardeny.

Normanowie (st. nord. Norrmaen, ludzie północy) – określenie stosowane w zachodniej Europie dla określenia mieszkańców Skandynawii w okresie ich ekspansji handlowej i terytorialnej w VIII-XII wieku. Od IX wieku Normanowie na podbijanych terenach tworzyli nowe organizacje państwowe, np. Normandię czy Islandię.

Edred Saski (ur. ok. 923, zm. 23 listopada 955), król Anglii od 26 maja 946 do śmierci w 955. Syn króla Edwarda Starszego i jego trzeciej małżonki Edgivy, córki Sigehelma, earla Kentu. Tron objął po śmierci swojego brata, zamordowanego przez Leofę.

Nortumbria, ang. Northumbria, staroang. Norþanhymbra, Norþhymbre — średniowieczne królestwo anglosaskie, położone na terenie obecnej północnej Anglii i południowo-wschodniej Szkocji. Powstało po zjednoczeniu dwóch królestw: Bernicji i Deiry, do których następnie dołączono drobniejsze państwa celtyckie. W połowie VI wieku Nortumbria została schrystianizowana. W VII wieku stanowiła główne królestwo heptarchii anglosaskiej. Od VIII wieku nękana była stałymi najazdami wikingów, którzy w końcu zdołali ją podbić. W 867 roku została podzielona: dawna Deira weszła w skład obszaru pod jurysdykcją duńską, zwanego Danelagh, natomiast reszta kraju zachowała względną autonomię najpierw jako królestwo, a później jako hrabstwo Northumberland. W X wieku włączono ją w skład Anglii.

Otto I Szwabski (ur. 954, zm. 31 października 982 w Lukce) – od 973 r. książę Szwabii i od 976 r. książę Bawarii.

Tao-Klardżeti – państwo w południowo-zachodniej części ziem gruzińskich, założone przez Aszota z ormiańskiego rodu Bagratydów.

Mozela (franc. Moselle, niem. Mosel, luks. Musel) – rzeka, lewy dopływ Renu, położona we Francji, Niemczech i Luksemburgu.