430
Przeczytaj także...
Wandalowie – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przed Wielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów i Hariów). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji, po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439 r.). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie w latach 533-534.28 sierpnia jest 240. (w latach przestępnych 241.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 125 dni.
Heftalici – środkowoazjatycki lud koczowniczy, przez kronikarzy bizantyjskich nazywany też "Białymi Hunami" (sanskr. Śveta Hūṇa). Dyskutowana jest ich tożsamość z ludem Xiongnu oraz z Hunami, którzy najechali Europę w 370 r.
Wandalowie – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przed Wielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów i Hariów). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji, po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439 r.). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie w latach 533-534.28 sierpnia jest 240. (w latach przestępnych 241.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 125 dni.
Heftalici – środkowoazjatycki lud koczowniczy, przez kronikarzy bizantyjskich nazywany też "Białymi Hunami" (sanskr. Śveta Hūṇa). Dyskutowana jest ich tożsamość z ludem Xiongnu oraz z Hunami, którzy najechali Europę w 370 r.
Rok 430 / CDXXX
stulecia: IV wiek ~
V wiek ~
VI wiek
lata: 420 «
425 «
426 «
427 «
428 «
429 «
430
» 431
» 432
» 433
» 434
» 435
» 440
Wydarzenia[ | edytuj kod]
Urodzili się[ | edytuj kod]
Zmarli[ | edytuj kod]
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||><|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Warto wiedzieć że... beta
Aureliusz Augustyn z Hippony (łac. Aurelius Augustinus; ur. 13 listopada 354 w Tagaście, zm. 28 sierpnia 430 w Hipponie) – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego, jeden z ojców i doktorów Kościoła, znany jako doctor gratiae (doktor łaski), pisarz i błogosławiony prawosławny o berberyjskich korzeniach. Wielu protestantów uważa go również za duchowego przodka protestantyzmu, jako że jego pisma miały duży wpływ na nauki Lutra i Kalwina.
Annaba (عنّابة, dawniej: Bône, w starożytności: Hippona, łac. Hippo Regius) – miasto w północno-wschodniej Algierii, nad Morzem Śródziemnym.
Biskup (łac. episcopus z gr. ἐπίσκοπος episkopos: nadzorca, opiekun) – w Kościołach chrześcijańskich duchowny o najwyższych święceniach. Urząd kościelny w Kościele katolickim i w kościołach prawosławnych uznawany za najwyższy stopień sakramentu kapłaństwa.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Przez starożytny Iran należy rozumieć nie terytorium tożsame z dzisiejszym Iranem, ale tzw. Wielki Iran, wyodrębniany ze względu na wspólnotę kulturową i historyczną, a w starożytności przede wszystkim językową. W tej epoce obejmował on oprócz dzisiejszego Iranu także Azję Środkową po Syr-Darię, stepy dzisiejszej południowej Rosji i Ukrainy zamieszkane od VIII/VII wieku p.n.e. przez irańskich koczowników oraz zachodni i środkowy Afganistan łącznie z pakistańską częścią Beludżystanu. Należy jednak tutaj zauważyć że mieszkający na terenie Ukrainy Scytowie i Sarmaci znaleźli się już w V wieku p.n.e. pod silnym wpływem kultury greckiej i zaangażowani w sprawy europejskie zaczęli mieć odrębną od reszty Irańczyków historię.