1312
Przeczytaj także...
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>Władysław I Łokietek (ur. między 3 marca 1260 a 19 stycznia 1261, zm. 2 marca 1333 w Krakowie) – książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu 1267-1275 (pod opieką matki), udzielne rządy razem z braćmi 1275-1288, książę brzeski i sieradzki 1288-1300, książę sandomierski 1289-1292, 1292-1300 lennik Wacława II, regent w księstwie dobrzyńskim 1293-1295, książę łęczycki 1294-1300, książę wielkopolski i pomorski 1296-1300, na wygnaniu w latach 1300-1304, od 1304 w Wiślicy, od 1305 ponownie w Sandomierzu, Sieradzu, Łęczycy i Brześciu, od 1306 w Krakowie i zwierzchnictwo nad księstwami: inowrocławskim i dobrzyńskim, 1306-1308/1309 na Pomorzu, od 1314 w Wielkopolsce, od 20 stycznia 1320 roku, król Polski (był pierwszym władcą Polski koronowanym w Krakowie, w katedrze wawelskiej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława), od 1327 zamiana Sieradza i Łęczycy na Inowrocław i Dobrzyń, w 1329 utrata ziemi dobrzyńskiej, w 1332 utrata Kujaw.
Jan ścinawski (ur. między 1296 a 1300, zm. 7 października między 1361 a 1364) – książę głogowsko-żagański z dynastii Piastów. W latach 1312–1317 wspólnie z braćmi Henrykiem IV Wiernym i Przemkiem współrządca nad Żaganiem i Ścinawą, a w latach 1312–1314 także w Poznaniu, od 1316 lub 1317 samodzielny książę ścinawski, od 1329 dziedziczny lennik czeski.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>Władysław I Łokietek (ur. między 3 marca 1260 a 19 stycznia 1261, zm. 2 marca 1333 w Krakowie) – książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu 1267-1275 (pod opieką matki), udzielne rządy razem z braćmi 1275-1288, książę brzeski i sieradzki 1288-1300, książę sandomierski 1289-1292, 1292-1300 lennik Wacława II, regent w księstwie dobrzyńskim 1293-1295, książę łęczycki 1294-1300, książę wielkopolski i pomorski 1296-1300, na wygnaniu w latach 1300-1304, od 1304 w Wiślicy, od 1305 ponownie w Sandomierzu, Sieradzu, Łęczycy i Brześciu, od 1306 w Krakowie i zwierzchnictwo nad księstwami: inowrocławskim i dobrzyńskim, 1306-1308/1309 na Pomorzu, od 1314 w Wielkopolsce, od 20 stycznia 1320 roku, król Polski (był pierwszym władcą Polski koronowanym w Krakowie, w katedrze wawelskiej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława), od 1327 zamiana Sieradza i Łęczycy na Inowrocław i Dobrzyń, w 1329 utrata ziemi dobrzyńskiej, w 1332 utrata Kujaw.
Jan ścinawski (ur. między 1296 a 1300, zm. 7 października między 1361 a 1364) – książę głogowsko-żagański z dynastii Piastów. W latach 1312–1317 wspólnie z braćmi Henrykiem IV Wiernym i Przemkiem współrządca nad Żaganiem i Ścinawą, a w latach 1312–1314 także w Poznaniu, od 1316 lub 1317 samodzielny książę ścinawski, od 1329 dziedziczny lennik czeski.
Rok 1312 / MCCCXII
stulecia: XIII wiek ~ XIV wiek ~ XV wiek
lata: 1302 « 1307 « 1308 « 1309 « 1310 « 1311 « 1312 » 1313 » 1314 » 1315 » 1316 » 1317 » 1322
Wydarzenia w Polsce[]
Wydarzenia na świecie[]
Kraków (łac. Cracovia, niem. Krakau) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, siedziba władz województwa małopolskiego, drugie w kraju pod względem liczby mieszkańców i pod względem powierzchni.Kalisz (gr. Καλισία, łac. Calisia, jid. קאַליש) – miasto na prawach powiatu w środkowo-zachodniej Polsce, położone na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Prosną, u ujścia Swędrni; historyczna stolica Wielkopolski, stolica Kaliskiego, drugi co do wielkości ośrodek województwa wielkopolskiego, siedziba powiatu kaliskiego, główny ośrodek aglomeracji kalisko-ostrowskiej i Kalisko-Ostrowskiego Okręgu Przemysłowego; stolica diecezji kaliskiej.
Urodzili się[]
Zmarli[]
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||><|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Warto wiedzieć że... beta
Bielsko (śl. Biylsko, czes. Bílsko, niem. Bielitz) – dawne miasto na Śląsku Cieszyńskim, które 1 stycznia 1951 r. zostało połączone z małopolską Białą Krakowską w jeden organizm pod nazwą Bielsko-Biała.
Przemko (Przemysł, Przemek) (II) głogowski (ur. pomiędzy 1300 a 1308, zm. 11 stycznia 1331) – do 1321 pod opieką matki i braci, jako książę żagański, do 1317 książę ścinawski, 1312-1314 poznański, od 1318 książę głogowski (do 1321 z bratem Henrykiem IV).
Klemens V (łac. Clemens V, właśc. Bertrand de Got; ur. ok. 1260 w Villandraut, zm. 20 kwietnia 1314 w Roquemaure) – papież w okresie od 5 czerwca 1305 do 20 kwietnia 1314.
Miśnia (niem. Meißen; górnołuż. Mišno; łac. Misena) – miasto powiatowe w południowo wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Miśnia. Leży nad Łabą, ok. 26 km od Drezna.
Fryderyk I Dzielny, niem. Friedrich I. der Freidige (ur. 1257, zm. 16 listopada 1323 r. na zamku Wartburg w obecnym Eisenach) – landgraf Turyngii od 1298 (do 1307 z bratem Diezmannem), margrabia Miśni 1291–1296 i od 1307, palatyn saski w latach 1281–1291 z dynastii Wettinów.
Święty Cesarz Rzymski (łac. Sancti Imperator Romanus, niem. Heiliger Römischer Kaiser) – termin używany przez historyków na określenie średniowiecznego władcy, który otrzymał tytuł cesarza rzymskiego od papieża. W historiografii używane jest również określenie cesarz rzymski narodu niemieckiego odnoszące się do tych władców królestwa niemieckiego, którzy mieli prawo do używania tytułu cesarza rzymskiego.
Waldemar Wielki (ur. ok. 1280; zm. 14 sierpnia 1319 w Mieszkowicach) – w latach 1309-1319 margrabia brandenburski, od 1302 wspórządca, od 1309 opiekun kuzyna Henryka II.