Joachim z Fiore (Gioacchino da Fiore) (ur. 1130/1135 w Celico koło Cosenzy, Kalabria, zm. 30 marca 1202) – teolog i mistyk chrześcijański, cysters, a następnie założyciel własnej kongregacji zakonnej S. Giovanni in Fiore. Uchodził za proroka, spotykał się z królami i papieżami, wpłynął na egzegezę Apokalipsy św. Jana. Zaproponował trójpodział dziejów świata, zajmował się historiozofią i eschatologią, zapowiadał rozpoczęcie nowej epoki, w której obecny Kościół wraz z jego instytucjami przeminie, i przyczynił się do oczekiwań końca świata w roku 1260. Jego nauka przyczyniła się do powstania wielu sekt w XIII wieku, a także w pewnym stopniu wpłynęła na rozłam w łonie zakonu franciszkanów. Jego zwolenników nazywano joachimitami. Poszczególne wątki jego systemu były potępiane na soborach i synodach XIII wieku. Wśród jego dzieł wyróżnia się trylogia, przypisano mu też wiele dzieł, których nigdy nie napisał, w tym komentarz do Księgi Jeremiasza. Jego wpływ na historię jest wciąż przedmiotem badań historyków.

Henryk I Brodaty (Jędrzych I Brodaty) (ur. pomiędzy 1165/1170, zm. 19 marca 1238 w Krośnie Odrzańskim) – książę wrocławski w latach 1201-1238, opolski 1201-1202, kaliski 1206-1207 i od 1234, władca Ziemi Lubuskiej do 1206, 1210-1218 i od 1230, od 1231 książę krakowski, od 1234 w południowej Wielkopolsce po rzekę Wartę, od 1230 opieka nad Opolem, od 1232 opieka nad Sandomierzem, od 1234 pełnia władzy nad Opolszczyzną (przekazanie Kazimierzowicom w zamian ziemi kaliskiej pod swoim zwierzchnictwem), ze śląskiej linii dynastii Piastów, założyciel tzw. monarchii Henryków Śląskich.

Mieszko I Plątonogi (ur. 1131-1146, zm. 16 maja 1211) – od 1163 formalny współrządca Śląska, od 1172 książę raciborski, od 1201 opolski, od 1210 krakowski.

Rouen – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Seine-Maritime. Położona jest nad Sekwaną.

Trzęsienie ziemi – gwałtowne rozładowanie naprężeń nagromadzonych w skorupie ziemskiej, w wyniku przejściowego zablokowania ruchu warstw skalnych poruszających się wzdłuż linii uskoku. Uwalniająca się przy tym energia w około 20-30% rozchodzi się w postaci fal sejsmicznych, z których część dociera na powierzchnię Ziemi w postaci niszczących fal powierzchniowych.

Albert von Buxhövden, (łot. Alberts fon Bukshēvdens; zwany także Albertem Ryskim, Albertem Liwońskim i Biskupem Albertem; łot. Bīskaps Alberts; ur. 1165, zm. 17 stycznia 1229) – założyciel miasta Rygi (1201), trzeci biskup ryski w latach 1199–1229.

Alan z Lille, Alain de Lille fr: alɑ̃ də lil lub Alanus ab Insulis (ur. 1128 w Lille, zm. 1202 lub 1203 w Cîteaux) – francuski cysters, średniowieczny humanista, teolog, filozof i poeta, jedna z czołowych postaci tzw. renesansu XII wieku. Część historyków utożsamia go z Alanem de Rysel. Ze względu na wszechstronną wiedzę współcześni nadali mu tytuł doctor universalis (łac. doktor uniwersalny), przysługujący także Albertowi Wielkiemu.