1120
Przeczytaj także...
Wielki mistrz – tytuł nadawany przełożonemu w większości zakonów rycerskich (np. w zakonie templariuszy, zakonie joannitów), naczelnikowi niektórych organizacji religijnych bądź para-religijnych (np. masońskich) oraz przewodniczącemu kapituły niektórych orderów (np. Order Krzyża Ziemi Maryjnej). Wielki mistrz posiadał szerokie kompetencje w sprawach dotyczących zakonu lub bractwa jako całości. Stanowisko wielkiego mistrza było obsadzane w drodze wyboru spośród członków danej organizacji.Nie można jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie kto był pierwszym władcą Anglii, gdyż kolejni władcy Wessexu, powiększali swoje wpływy i umacniali pozycję wśród państw heptarchii. W histografii jako pierwsi najczęściej wymieniani są:
Chan (chin. 禪 pinyin: chán; sans. ध्यान dhyāna ; kor. sŏn (선), sŏn chong (선종); jap. zen (禅), zen shū (禅宗); wiet. thiền, thiền tông) – jedna z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założona w VI wieku przez Bodhidharmę. Szkoła ta należy do praktycznej i medytacyjnej tradycji buddyzmu, w odróżnieniu od teoretycznej i filozoficznej tradycji doktrynalnej.
Wielki mistrz – tytuł nadawany przełożonemu w większości zakonów rycerskich (np. w zakonie templariuszy, zakonie joannitów), naczelnikowi niektórych organizacji religijnych bądź para-religijnych (np. masońskich) oraz przewodniczącemu kapituły niektórych orderów (np. Order Krzyża Ziemi Maryjnej). Wielki mistrz posiadał szerokie kompetencje w sprawach dotyczących zakonu lub bractwa jako całości. Stanowisko wielkiego mistrza było obsadzane w drodze wyboru spośród członków danej organizacji.Nie można jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie kto był pierwszym władcą Anglii, gdyż kolejni władcy Wessexu, powiększali swoje wpływy i umacniali pozycję wśród państw heptarchii. W histografii jako pierwsi najczęściej wymieniani są:
Chan (chin. 禪 pinyin: chán; sans. ध्यान dhyāna ; kor. sŏn (선), sŏn chong (선종); jap. zen (禅), zen shū (禅宗); wiet. thiền, thiền tông) – jedna z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założona w VI wieku przez Bodhidharmę. Szkoła ta należy do praktycznej i medytacyjnej tradycji buddyzmu, w odróżnieniu od teoretycznej i filozoficznej tradycji doktrynalnej.
Rok 1120 / MCXX
stulecia: XI wiek ~ XII wiek ~ XIII wiek
lata: 1110 « 1115 « 1116 « 1117 « 1118 « 1119 « 1120 » 1121 » 1122 » 1123 » 1124 » 1125 » 1130
Wydarzenia w Polsce[edytuj kod]
Wydarzenia na świecie[edytuj kod]
Urodzili się[edytuj kod]
Zmarli[edytuj kod]
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>Welfowie (zwani również Gwelfy lub Gwelfami) – D’Este – dwie dynastie panujące we Włoszech i Niemczech, ściśle ze sobą spokrewnione.
Warto wiedzieć że... beta
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Św. Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty (pot. szpitalnicy, joannici, kawalerowie maltańscy) – katolicki zakon rycerski.
Kalikst II (łac. Callistus II, właśc. Gwidon z Burgundii; ur. ok. 1050 w Quingey – zm. 13 grudnia 1124 w Rzymie) – papież w okresie od 2 lutego 1119 do 13 grudnia 1124.
Welf II (ur. 1072 - zm. 24 września 1120) - książę Bawarii z rodu Welfów panujący w latach 1101 - 1120. W chronologii rodu Welfów występuje jako Welf V.
Gerard Tonque, właśc. Gérard Tonque znany również jako Gérard de Martigues (ur. ok. 1040, zm. 3 września 1120) – założyciel zakonu szpitalników, podzielonego później na zakony świętego Łazarza i świętego Jana. Uznawany za pierwszego wielkiego mistrza obu zgromadzeń, choć sam używał tytułu przeora lub rektora szpitala; błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Ludwik VII Młody (franc. Louis VII le Jeune) (ur. 1120, zm. 18 września 1180 w Paryżu) – król Francji w latach 1137-1180. Syn Ludwika VI, króla Francji z dynastii Kapetyngów, i Adelajdy z Maurienne, córki Humberta II Grubego, hrabiego Sabaudii.
Kardynał (łac. cardinalis – główny, zasadniczy, mocno z czymś związany), formalnie - Kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego (łac. Cardinalis Sanctae Romanae Ecclesiae ), potocznie nazywany purpuratem z racji koloru noszonego mucetu – najwyższa po papieżu godność kościelna w Kościele katolickim. Wszyscy kardynałowie razem tworzą Kolegium Kardynałów.