1. List do Koryntian

Pierwszy List do Koryntian [1 Kor] – księga Nowego Testamentu. Za autora listu powszechnie uważany jest święty Paweł. Miejscem sporządzenia był Efez, w którym św. Paweł zatrzymał się prawdopodobnie w roku 57.

Nowy Testament (gr. Ἡ Καινὴ Διαθήκη, on Kainē Diathēkē) – druga, po Starym Testamencie, część Biblii chrześcijańskiej, powstała na przestrzeni 51-96 r. n.e.; stanowi zbiór 27 ksiąg, przedstawiających wydarzenia z życia Jezusa i wczesnego Kościoła oraz pouczenia skierowane do wspólnot chrześcijańskich, tradycyjnie datowanych na drugą połowę I wieku; niektórzy bibliści datują część ksiąg również na pierwszą połowę II wieku; główne źródło chrześcijańskiej doktryny i etyki.Ewangelia Marka [Mk lub Mar] – druga z kolei, a zarazem najkrótsza i najstarsza Ewangelia nowotestamentowa. Jej autorem według tradycji chrześcijańskiej jest Jan Marek, który miał spisać w Rzymie relację Piotra Apostoła. Jest jedną z ewangelii synoptycznych. Święty Marek napisał Ewangelię dla ludzi nieznających języka aramejskiego oraz zwyczajów żydowskich. W przeciwieństwie do Mateusza terminy aramejskie zawsze są objaśniane, podobnie jak zwyczaje żydowskie. Pod względem stylu i języka ustępuje pozostałym Ewangeliom. Niewiele jest mów Jezusa i są one krótkie (poza dwoma, tj. Mk 4,1-34 oraz Mk 13,1-37). Marek koncentruje się na opisie cudów i czynów Jezusa.

List składa się z czterech części. W pierwszej Paweł, powiadomiony o rozłamach w gminie korynckiej, wzywa do jedności, której warunkiem jest zaufanie mądrości Bożej (rozdziały 1-4). Rozdział 5 i 6 listu poświęcony jest grzechom Koryntian. Następnie (rozdz. 7-14) Paweł porusza kwestie doktryny i etyki: relacji małżeństwa do dziewictwa, granic chrześcijańskiej wolności, dopuszczalności spożywania mięsa z ofiar pogańskich, podległości kobiet wobec mężczyzn (w efekcie tych uwag nastąpiło wykluczenie kobiet z czynnego udziału w liturgii), znaczenia Eucharystii, darów Ducha Świętego. Rozdział 13, stanowiący tzw. „Hymn o Miłości” jest jednym z najczęściej cytowanych fragmentów Nowego Testamentu. Ostatnia część listu – rozdziały 15 i 16 – stanowi wykład chrześcijańskiej nauki o zmartwychwstaniu.

Drugi List św. Jana [2 J lub 2 Jan] – księga Nowego Testamentu przypisywana św. Janowi Apostołowi, autorowi Ewangelii Jana, autor podobnie jak w 3. Liście św. Jana nazywa siebie prezbiterem. List skierowany do "Wybranej Pani" – co zapewne oznacza nieznaną nam gminę chrześcijańską. Z 13 wersów 7 znajduje się w 1. Liście św. Jana. List zaleca miłość braterską i przestrzega przed "zwodzicielami" "którzy nie uznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele ludzkim" (wers 7).List do Kolosan [Kol] – list św. Pawła, napisany do gminy chrześcijańskiej w Kolosach, stanowiący księgę Nowego Testamentu. Adresaci listu wywodzili się prawdopodobnie ze środowiska pogańskiego. List prezentuje obraz żywej, zjednoczonej i stałej w wierze, jednak nie w pełni dojrzałej duchowo wspólnoty. Został napisany w celu umocnienia wiary młodego Kościoła kolosańskiego i ostrzeżenia go przed grożącymi mu błędami. Zgodnie z listem chrześcijanie powołani są do nowego życia w Chrystusie, który jest Głową Kościoła, i nie powinni poddawać się w niewolę nauk czysto ludzkich. Jako wybrani przez Boga powinni dawać świadectwo nowego życia i w swym postępowaniu mieć wzgląd na Jezusa Chrystusa.

Integralność Listu[ | edytuj kod]

Codex Amiatinus, Folio 950 recto, z tekstem 1 Kor. 1,1-21

Podobnie jak w przypadku 2. Koryntian również i ten List traktowany bywa jako kompozycja dwóch albo więcej listów. Weiss w 1910 roku wyodrębnił w 1 Kor dwa listy (List A i List B), w 1914 roku wyodrębnił jeszcze B1 i B2 (albo List C), 1 Kor 13 włącza do Listu B2 (wcześniej do Listu B) łącznie z innymi partiami 1 Kor (5,1-6,11; wcześniej 1,1-6,11). Podobnie Goguel, który zastosował niewielkie modyfikacje.

Listy powszechne albo Listy katolickie – obok Ewangelii, Dziejów Apostolskich, Listów Pawła i Apokalipsy jedna z sekcji Nowego Testamentu. Większość greckich rękopisów umieszczała Listy powszechne po Dziejach, a przed Listami Pawła. Kościoły wschodnie po dziś dzień stosują taki porządek ksiąg nowotestamentowych.List do Filipian [Flp lub Fil.] – jeden z listów więziennych św. Pawła, napisany prawdopodobnie podczas jego uwięzienia w Rzymie (lata 61−63), lub wcześniej w Efezie (56−57).

Herring wyróżniał dwa listy, List A na który składają się rr. 1-8; 10,23-11,1; 16,1-4.10-14 oraz List B, do którego włączył tylko rozdział 15. Schmithals, rekonstruuje aż dziewięć listów (Listy A-D), do Listu A włącza 1 Kor 11,2-34, do Listu B - 1 Kor 6,1-11; 2 Kor 6,14-7,1; 1 Kor 6,12-20; 9,24-10,22; 15,11-58; 16,13-24; do Listu C - 1 Kor 5,1-13; 7,1-8,13; 9,19-22; 1-,23-11,1; 12,1-31a; 14,1c-40; 12,31b-13,13; 16,1-12, do Listu D - 1 Kor 1,1-4,21, List E zaginął, List F to 1 Kor 9,1-18. Jewett rekonstruuje sześć listów dla 1 i 2 Listu do Koryntian, z których pięć dotyczy 1 Kor. W. O. Walker w 1978 roku wystąpił z tezą o nie-Pawłowych interpolacjach w 1 Koryntian.

Zmartwychwstanie lub wskrzeszenie zmarłych (z łac. resurrectio mortuorum; gr. ανάστασις νεκρων /anastasis nekron/), przywrócenie do życia osób zmarłych.Pierwszy List do Tymoteusza (1 Tm lub 1 Tym) – jeden z listów przypisywanych św. Pawłowi z Tarsu, znajdujący się w Nowym Testamencie. Zaliczany jest do jednych z tzw. trzech listów pasterskich. Wysłany został z Macedonii do Tymoteusza z Efezu między pierwszym a drugim uwięzieniem (tj. między 63 a po 67 r. n.e.). Badacze (głównie egzegeci niekatoliccy) uważają jednak, że nie tylko autorem listu nie jest św. Paweł z Tarsu, ale także sam list powstał później (autorstwo listów św. Pawła do Tymoteusza kwestionują także najstarsi pisarze chrześcijańscy).

Podstrony: 1 [2] [3]

w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

Warto wiedzieć że... beta

List do Tytusa [Tt lub Tyt] to jeden z listów Pawła z Tarsu, znajdujący się w Nowym Testamencie. List skierowany był do Tytusa, jednego z jego najbliższych współpracowników, który w okresie pisania listu przebywał na Krecie. Tytus opiekował się gminą chrześcijańską na Krecie, założoną wcześniej przez Pawła.

Ewangelia (z gr. εὐαγγέλιον, euangelion, dosł. dobra nowina) – w starożytności termin używany jako określenie nagrody dla osoby przynoszącej dobrą nowinę.

List do Galatów [Ga], List do Galacjan [Gal] – jeden z listów św. Pawła z Tarsu, znajdujący się w Nowym Testamencie.

Pierwszy List św. Jana [1 J lub 1 Jan] – księga Nowego Testamentu. Już od II wieku Tradycja przypisuje autorstwo listu Janowi Apostołowi, synowi Zebedeusza, a autorowi jednej z Ewangelii. Opinia współczesnych biblistów w tej sprawie jest niejednolita. Jakkolwiek dokładne datowanie Listu nie jest możliwe, przyjmuje się zwykle, że powstał w końcu I wieku. Prawdopodobnie został zaadresowany do Kościołów w Azji Mniejszej.

Ewangelia Jana [J, Jn lub Jan] – jedna z czterech Ewangelii Nowego Testamentu, której autorstwo przypisuje się Janowi Apostołowi, Janowi prezbiterowi lub bliżej nieidentyfikowalnemu „umiłowanemu uczniowi”. Prawdopodobnie jest to ewangelia chronologicznie najpóźniejsza ze wszystkich ewangelii nowotestamentowych i wyraźnie odróżnia się od pozostałych, tzw. synoptycznych. Na ogół Ewangelię Jana datuje się na koniec I wieku, a jako miejsce jej powstania wskazuje się zwykle Efez, jakkolwiek brane są pod uwagę również i inne miejsca (Antiochia Syryjska, Aleksandria).

Drugi List do Tesaloniczan [2 Tes] – list najprawdopodobniej autorstwa św. Pawła, zaadresowany do gminy w Tesalonice, będący księgą Nowego Testamentu. List powstał prawdopodobnie około 51 roku po Chr., w niedługim czasie po wysłaniu przez Pawła do Tesaloniczan pierwszego listu. Powodem jego napisania były błędne poglądy Tesaloniczan na temat dnia Pańskiego i paruzji. List zachęca adresatów do wytrwania wśród prześladowań, dodając im otuchy nadzieją na sprawiedliwy sąd Boży. Paweł prosi Tesaloniczan, by nie dali się zwieść, jakoby już nadszedł dzień Pański, najpierw bowiem musi przyjść odstępstwo i objawić się syn zatracenia wśród znaków i fałszywych cudów. Apostoł sprzeciwia się wstrzymaniu się od pracy przez niektórych adresatów, zachęcając ich, by raczej pracując ze spokojem jedli własny chleb.

List św. Jakuba [Jk lub Jak] – jeden z listów apostolskich Nowego Testamentu, pochodzi od św. Jakuba. Tradycyjnie autora utożsamia się ze św. Jakubem Młodszym (zwierzchnikiem Kościoła jerozolimskiego).